Η επετειακή έπαρση της ελληνικής σημαίας για τα 75 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας από τα κατοχικά στρατεύματα, στις 12 Οκτωβρίου 1944, έγινε το πρωί στον βράχο της Ακρόπολης.
Στην τελετή απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Παναγιώτης Πικραμμένος, ενώ έδωσαν το παρόν ο υπουργός Εθνικής ‘Αμυνας Νικόλαος Παναγιωτόπουλος και ο υφυπουργός Αλκιβιάδης Στεφανής, εκπρόσωποι της Βουλής, των κομμάτων, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ πτέραρχος Χρήστος Χριστοδούλου, άλλοι επίσημοι και εκατοντάδες Αθηναίοι.Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης στο χαιρετισμό του, υπογράμμισε τον ιστορικό συμβολισμό της επετείου, αλλά και τους αγώνες του αθηναϊκού και όλου του ελληνικού λαού ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό.
Ο δήμαρχος Αθηναίων στην ομιλία του, αναφέρθηκε στο βαρύ φόρο αίματος που πλήρωσε η Αθήνα από τη ναζιστική κατοχή, στις τραγικές ιστορίες που γράφτηκαν σε κάθε γωνιά της πρωτεύουσας μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 1944, αλλά και σε όσα ακολούθησαν την απελευθέρωση.
«Σήμερα», είπε, «δεν είμαστε εδώ όμως για να κάνουμε πολιτική ανάλυση της περιόδου εκείνης, ούτε να κάνουμε τούς μετά Χριστό προφήτες. Οφείλουμε όμως να κρατήσουμε το μεδούλι αυτής της περιόδου της ιστορίας. Και, προ πάντων, να μην ξεχάσουμε. Να μην ξεχάσουμε τι έγινε τότε αλλά και μετά. Να κρατήσουμε στη μνήμη μας τα κομμάτια της ιστορίας που μας ήθελαν να διαιρούμαστε, να χωριζόμαστε και στο τέλος να τρώμε τις ίδιες τις σάρκες μας. Γιατί γρήγορα ξεχάσαμε τα παιδιά που πέθαναν από την πείνα, γρήγορα σβήσαμε από τη μνήμη μας τις εκτελέσεις αλλά και τους μαυραγορίτες ή τους δοσίλογους. Ξεχάσαμε τον κοινό εχθρό. Τον φασισμό. Την μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και ό,τι πηγάζει από τον φασισμό».
Ο κ. Μπακογιάννης επισήμανε ότι αυτός «ο εχθρός, παγκοσμίως, παραμένει ζωντανός. Μπορεί να μην καταλαμβάνει χώρες αλλά εισβάλλει στις κοινωνίες, διαβρώνει ψυχές και ορίζει ανθρώπους. Και αυτός ο πόλεμος είναι καθημερινός, είναι διαρκής. Και μοναδικά μας οχυρά είναι οι οπλισμένες κοινωνίες με Δικαιοσύνη, με Δημοκρατία, με αξιοκρατία, με σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη και τον ανθρώπινο πολιτισμό. Μόνον που όλα αυτά δεν χαρίζονται. Κερδίζονται με διαρκή εγρήγορση, με την καθημερινή προσπάθεια όλων μας για μία κοινωνία χωρίς ανισότητες, με συνοχή, με αξιοπρέπεια».
Επίσης διαβεβαίωσε πως «για όλους εμάς που υπηρετούμε την Αθήνα, είναι πλέον στόχος και κοινό όραμα να συνεργαστούμε, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για την πόλη που δεν αφήνει χώρο στο σκοτάδι. Που αγαπά τους ανθρώπους της και παίρνει δύναμη από αυτούς. Γιατί την ιστορία της Αθήνας δεν την έγραψαν οι δρόμοι αλλά οι άνθρωποι της».
