Στόν ἔρωτα δέν φταίει κανείς. Στον χωρισμό φταῖνε κι οἱ δύο. Ἄχ, καημέ μου μελανόπτερε καί θλίψη σαρκοβόρα. Ὁ Φίλης ξεϋπούργεψε καί τί θά κάνει τώρα;
Χώρισε ἀπό τήν καρέκλα καί φταῖνε κι οἱ δυό τους. Ἐκείνη δέν ἦταν φτιαγμένη ἀπό τιτάνιο, ἰρίδιο, παλλάδιο, ὄσμιο, πλατίνα ἤ ἄλλα μέταλλα πού ἀντέχουν.
Φταίει κι ὁ Φίλης. Αφενός, τό εἰδικό πολιτικό βάρος του ἦταν κολοσσιαῖο καί δέν τόν ἄντεξε ὁ ὑπουργικός θρόνος καί, αφετέρου, ὑποτίμησε τόν παράγοντα τοῦ φθόνου. Τόσο νέος, ὡραῖος, ἔξυπνος, τόσα πτυχία, διακρίσεις, φρέσκες ἰδέες, τόσα φύλλα πού πωλοῦσε ἡ «Αὐγή» ὅταν τή διηύθυνε, ἔ, δέν ἤθελε πολύ νά τόν μισήσουν γιά τήν τελειότητά του. Καί… νά τό τό διαζύγιο ἀπό τό ὑπουργεῖο Παιδείας.
Ὅμοιος ὁμοίω ἀεί δέν πελάζει γιατί τά κόμματά τούς δέν εἶναι ταίρι.
Οὔτε τό ἀρνί βελάζει γιατί τό ‘φάγαν κι ἤτανε μέρα μεσημέρι!
Ἀπό τήν ἄλλη, ὅμως, ἔμεινε ὁ ἔρως. Κι ὁ ἔρωτας τοῦ Νίκου Φίλη μέ τήν τόλμη, τήν ἀλήθεια, τήν αὐτοθυσία ἕνεκα ἰδεολογίας εἶναι ἰσοβαρής μέ τούς ἀντίστοιχους τοῦ ἀπότακτου ομόβαθμού του (ὑπουργός γάρ) στήν πασοκάρα. Κι ὁ Πάγκαλος, ἄν μή τί ἄλλο, ὡς τολμητίας διακρίθηκε. Δέν ὑπάρχει ψόφιος δράκων τῆς πολιτικῆς καί τῆς διπλωματίας πού νά μήν ἐδέχθη τα δεινά λογχίσματα του σουμόκα – σαμουράι τοῦ σοσιαλισμοῦ.
Ὁ Πάγκαλος τά ἔβαλε μέ τούς Γερμανούς λέγοντας τό μνημειῶδες «εἶναι ἕνας γίγαντας μέ πήλινα πόδια καί μυαλό μικροῦ παιδιοῦ», ἀλλά τίς ἐντυπώσεις τίς μάζεψε γρήγορα μέ… ἀνασκευαστική δήλωση. Ἡ ταχύτητα τοῦ μαζέματος θύμιζε ἐπαγγελματική ἠλεκτρική σκούπα, ἀλλά αὐτό εἶναι ὑλικό γιά ἄλλη συζήτηση.
Τό θέμα τῆς ἡμέρας, δηλαδή γιά τίς ἑπόμενες 75 λέξεις, εἶναι ὁ Νίκος Φίλης. Μίλησε στήν Κεντρική Ἐπιτροπή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί φόνευσε καί ἐκεῖνος ὅλους τούς δολερούς τεθνεώτες δράκοντες πού ἀπειλοῦν τά ἅπαντα σύμπαντα. Ἀποκάλεσε, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, «μπαρούφα» τόν Τσίπρα.
Ἀποκάλυψε ὅτι καμία ἐκτίμηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δέν ἐπιβεβαιώθηκε. Πρότεινε συμμαχία μέ τό ΠΑΣΟΚ (κι ἄς «βρομάει»). Διαπίστωσε, μόλις τώρα καί γιά πρώτη φορά, ὅτι ἡ συγκυβέρνηση μέ τόν Πάνο Καμμένο «δέν ἔχει καμία νομιμοποιητική βάση».
Μπάς εἶναι συγγενεῖς μέ τόν Πάγκαλο τελικά;
πηγη: gianniotis
