Θα ήμουν έντεκα χρονών, όταν έμαθα σε τι χρησιμεύουν τα διαφορετικά γεννητικά όργανα ανδρών και γυναικών.
Ως τότε δεν είχα καμιά απορία για τη χρήση τους, απλώς ήξερα ότι τα αγόρια έχουν αυτό και τα κορίτσια αυτό. Ούτε και συνέδεα αυτή τη διαφορετικότητα με τη γέννηση των μωρών. Εκείνο που ήξερα με βεβαιότητα ήταν ότι το να μπει το ανδρικό γεννητικό όργανο μέσα στο γυναικείο ήταν μεγάλη αμαρτία και ανεξίτηλο όνειδος.
Εκείνο το καλοκαίρι όμως οι γονείς μου με είχαν στείλει για διακοπές στις Βρύσες Αποκορώνου, στο πατρικό μιας φίλης τους καθηγήτριας, το οποίο διέθετε και βιβλιοθήκη. Έπαιρνα εγώ διάφορα βιβλία και τα διάβαζα – μεταξύ άλλων θυμάμαι μια νουβέλα του Τσέχωφ, αλλά έχω ξεχάσει τον τίτλο της και το «Άνθρωποι και Ποντίκια» του Στάινμπεκ.
Ανάμεσα στα διάφορα βιβλία ήταν και ένα με σκληρό, κρύο καφετί εξώφυλλο που σε απωθούσε να το πάρεις στα χέρια σου, αλλά που είχε έναν τίτλο ενδιαφέροντα: «Όλα όσα πρέπει να ξέρετε πριν τον γάμο» ή κάπως έτσι.
Το πήρα άκεφα, πολύ σοβαρό μού φαινόταν και δεν ήξερα, αν άξιζε τον κόπο να χάσω την ώρα μου διαβάζοντάς το. Αλλά σύντομα άνοιξαν διάπλατα τα μάτια μου. Ο συγγραφέας, κάποιος ξένος γιατρός που το βιβλίο του είχε μεταφραστεί στα ελληνικά, εξηγούσε στους νεαρούς αναγνώστες του – όχι τόσο νεαρούς όσο εγώ, αλλά μάλλον αθώους εικοσάρηδες που επρόκειτο να παντρευτούν συντόμως – τι πρέπει να κάνουν την πρώτη νύχτα του γάμου τους. (Μιλάμε για παρωχημένες εποχές, μην το ξεχνάτε αυτό).
Μέχρι όμως να φτάσει ο συγγραφέας στην πρώτη νύχτα του γάμου, είχε ήδη παραθέσει αναλυτικότατα ποια είναι η λειτουργία και η χρήση των ανδρικών και γυναικείων γεννητικών οργάνων και ποιος ο σκοπός τους. Αυτά όλα με απόλυτη σοβαρότητα αλλά και με απλότητα.
Αφού λοιπόν έμαθα τη λειτουργία, τη χρήση και τον σκοπό των δύο διαφορετικών γεννητικών οργάνων, αφού έμαθα για τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια και όλα τα συναφή, έφτασα και στην πρώτη νύχτα και έμαθα τι κάνουν οι νεόνυμφοι, όταν αποσυρθούν στην κρεβατοκάμαρά τους. Έμαθα επίσης ότι οι παντρεμένοι το κάνουν αυτό τακτικότατα από κει και πέρα.
Ένα σοκ το έπαθα η παιδούλα. Μολονότι πάντα ήμουν ένα πονηρό παιδί, το μυαλό μου δεν είχε φτάσει ως εκεί. Ώστε λοιπόν αυτό δεν είναι αμαρτία! συμπέρανα. Δεν είναι κάτι κακό! Ώστε αυτό το κάνουν όλοι οι παντρεμένοι! Δηλαδή το κάνει ο κύριος Νίκος με τη γυναίκα του την κυρία Ειρήνη! Ο κύριος Κώστας με τη γυναίκα του την κυρία Ελένη! Ο κύριος Σταύρος με τη γυναίκα του την κυρία Καλλιόπη!
Πέρασαν από το μυαλό μου όλα τα παντρεμένα ζευγάρια που ήξερα. Θα σκέφτηκα ασφαλώς και τους γονείς μου, αν και δεν το θυμάμαι – η μνήμη μου το απώθησε αυτό ως ανυπόφορο γεγονός.
Μετά το σοκ όμως που δεν κράτησε και πολύ ηρέμησα. Η νέα γνώση εγκαταστάθηκε στο μυαλό μου και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, εφόσον προερχόταν από ένα σοβαρό βιβλίο.
Λίγες μέρες αργότερα τόλμησα και είπα στην καθηγήτρια που με φιλοξενούσε ότι είχα διαβάσει το σχετικό βιβλίο. Αυτή – ήταν άλλες οι εποχές τότε είπαμε – έπαθε πατατράκ. Με κοίταξε αυστηρά και με μάλωσε. Λες και έφταιγα εγώ.
Σήμερα, όποτε θυμάμαι αυτή την ιστορία, σκέφτομαι πόσο τυχερή στάθηκα που έπεσε στα χέρια μου εκείνο το βιβλίο. Χωρίς αισχρότητες, χωρίς φοβέρες και απειλές, χωρίς υπονοούμενα ή συγκαλύψεις, με απλό και ήρεμο λόγο με οδήγησε να ολοκληρώσω τη σεξουαλική αγωγή μου μέσα σε λίγες μέρες. Στα χρόνια που ακολούθησαν συμπλήρωσα τις γνώσεις μου με μερικές λεπτομέρειες ήσσονος σημασίας.
Επομένως, ναι, στη σεξουαλική αγωγή στα σχολεία. Ένα απλό και σοβαρό βιβλίο και πέντε ώρες συνολικά διδασκαλία είναι αρκετά. Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο.
Πηγή: https://ketivasilakou.blogspot.com/2022/07/blog-post_14.html
