Τα νανοπλαστικά επηρεάζουν μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη που βρίσκεται στον εγκέφαλο, προκαλώντας αλλαγές που συνδέονται με τη νόσο του Πάρκινσον και άλλους τύπους άνοιας, σύμφωνα με μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου του Ντιουκ στις ΗΠΑ.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι περισσότεροι από 10 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως ζουν με την πάθηση. Προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο του Πάρκινσον. Ενώ οι επιστήμονες δεν είναι ακόμη σίγουροι για το τι ακριβώς προκαλεί την πάθηση, γνωρίζουν ότι τα γονίδια, ο τρόπος ζωής και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν ρόλο.
«Η νόσος του Πάρκινσον έχει χαρακτηριστεί ως η ταχύτερα αναπτυσσόμενη νευρολογική διαταραχή στον κόσμο», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής, Άντριου Γουέστ, καθηγητής στο Τμήμα Φαρμακολογίας και Βιολογίας του Καρκίνου στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ντιούκ.
«Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να διαδραματίζουν εξέχοντα ρόλο στην εμφάνιση της νόσου του Πάρκινσον, αλλά οι παράγοντες αυτοί δεν έχουν ως επί το πλείστον εντοπιστεί», πρόσθεσε.
«Η μελέτη μας υποδηλώνει ότι η παρουσία μικροπλαστικών και νανοπλαστικών στο περιβάλλον μπορεί να αποτελεί μια νέα τοξινη όσον αφορά τον κίνδυνο και την εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον», τόνισε ο Γουέστ. «Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, δεδομένης της προβλεπόμενης αύξησης των συγκεντρώσεων αυτών των ρύπων στο νερό και τα τρόφιμα», συμπλήρωσε.
Ο Γουέστ και οι συνάδελφοί του στη Σχολή Περιβάλλοντος Nicholas του Ντιούκ και στο Τμήμα Χημείας του Trinity College of Arts and Sciences διαπίστωσαν ότι τα νανοσωματίδια του πλαστικού πολυστυρενίου -που συνήθως βρίσκεται σε αντικείμενα μιας χρήσης- ευνοούν τη συσσώρευση της πρωτεΐνης που είναι γνωστή ως α-συνουκλεΐνη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το πιο αξιοσημείωτο εύρημα της μελέτης ήταν η ανακάλυψη των στενών δεσμών που σχηματίζονται μεταξύ του πλαστικού και της πρωτεΐνης μέσα στην περιοχή του νευρώνα όπου συγκεντρώνονται αυτές οι συσσωρεύσεις, το λυσόσωμα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι συσσωρεύσεις πλαστικού-πρωτεΐνης συνέβησαν και στα τρία μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη -στους δοκιμαστικούς σωλήνες, στους εργαστηριακά καλλιεργημένους νευρώνες και στα μοντέλα ποντικών. Ωστόσο, παραμένουν ερωτήματα σχετικά με το πώς αυτές οι αλληλεπιδράσεις μπορεί να συμβαίνουν μέσα στο ανθρώπινο σώμα και αν ο τύπος του πλαστικού παίζει ρόλο.
«Ενώ οι μικροπλαστικοί και νανοπλαστικοί ρύποι αξιολογούνται για τις πιθανές επιπτώσεις τους στον καρκίνο και τις αυτοάνοσες ασθένειες, η εντυπωσιακή φύση των αλληλεπιδράσεων που μπορέσαμε να παρατηρήσουμε στα μοντέλα μας υποδηλώνει την ανάγκη αξιολόγησης των αυξανόμενων νανοπλαστικών ρύπων στον κίνδυνο και την εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον και της άνοιας», δήλωσε ο Γουέστ.
«Η τεχνολογία που απαιτείται για την παρακολούθηση των νανοπλαστικών βρίσκεται ακόμη στα πρώτα στάδια και δεν είναι ακόμη έτοιμη να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που έχουμε», κατέληξε ο ερευνητής.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Science Advances».
ΠΗΓΗ: Medicalxpress
