Τυπικές λεπτομέρειες απομένουν για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του Παναθηναϊκού από τον Λάσλο Μπόλονι ο οποίος σήμερα-αύριο φτάνει στην Ελλάδα, ανακοινώνεται και μετά το ματς με τον ΟΦΗ την Κυριακή, αναλαμβάνει επίσημα το δύσκολο έργο του να βγάλει την ομάδα από το τέλμα στο οποίο είχε περιέλθει επί Ντάνι Πογιάτος.
Για τον Ρουμάνο τα 26 χρόνια προπονητικής εμπειρίας (σε αντίθεση με τον πρωτάρη σε πάγκο ομάδων προκάτοχό του) αποτελούν ικανό δείγμα γραφής για να μπορέσει κάποιος να βγάλει κάποια πρώτα συμπεράσματα για το «πακέτο» που «αγοράζει» ο Παναθηναϊκός. Ο 67χρονος τεχνικός όλο αυτό το διάστημα έχει περάσει από κάθε είδους σύλλογο. Από μεγαλομεσαίες ομάδες (όπως τα τελευταία χρόνια στο Βέλγιο), από κλαμπ που έκαναν πρωταθλητισμό (π.χ Σπόρτινγκ Λισσαβώνας όπου εμπιστεύθηκε θέση βασικού στον έφηβο ακόμη Κριστιάνο Ρονάλντο, Μονακό), από… εξωτικούς προορισμούς (Αλ Ιτιχάντ κλπ), από την εθνική Ρουμανίας και –φυσικά- όπως γνωρίζουν όλοι, από τον ΠΑΟΚ, γεγονός που τον κάνει γνώστη μέχρι ενός βαθμού της ελληνικής πραγματικότητας.
Ίσως αυτό το τελευταίο είναι το… πρώτο που πρέπει να κρατήσουμε για το προφίλ του Μπόλονι, πριν προχωρήσει στην προπονητική φυσιογνωμία και το τακτικό στυλ του Ρουμάνου. Ο Λάσλο γνωρίζει πολύ καλά ότι το πρώτο πράγμα που μετράει στην Ελλάδα είναι οι νίκες και οι βαθμοί. Και είναι αλήθεια πως κατά την διάρκεια της καριέρας του έδειξε πολύ συχνά ότι αυτός είναι και ο δικός του πρωταρχικός στόχος. Το αποτέλεσμα. Γνωρίζοντας καλά ότι οι επιτυχίες ικανοποιούν τις διοικήσεις, δημιουργούν καλό κλίμα στα αποδυτήρια και –συνήθως- κάνουν χαρούμενους και τους οπαδούς.
Στο βωμό της σκοπιμότητας, βέβαια, συχνά οι ομάδες του θυσιάζουν το θέαμα. Αλλά αυτό πάντα εξαρτάται και από το υλικό που έχει στην διάθεσή του. Όμως οι ομάδες του Μπόλονι παραδοσιακά δεν… ντρέπονται να παίξουν αμυντικά εφόσον πάρουν προβάδισμα στο σκορ ή να καταφύγουν σε όχι και τόσο δημοφιλείς ενέργειες, όπως για παράδειγμα η μαζική άμυνα ή οι καθυστερήσεις στο τέλος ενός ματς. Όμως με τον Παναθηναϊκό να ψάχνει ακόμη την πρώτη του νίκη σε μία σεζόν που ο πήχης είχε μπει αρκετά ψηλά, το νούμερο 1 ζητούμενο αυτήν την στιγμή δεν είναι άλλο από τις νίκες. Και μάλιστα άμεσα, πριν βρεθεί από Οκτώβρη μήνα εκτός στόχων.
Λάτρης της πειθαρχίας και της σκληρής δουλειάς, ο Μπόλονι είναι βέβαιο πως θα ανταμείψει εκείνους τους παίκτες που ικανοποιούν τα «θέλω» του και θέτουν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία του συνόλου και του συστήματος που ο Ρουμάνος επιλέγει. Τα τελευταία χρόνια στο Βέλγιο έχει υιοθετήσει το 4-2-3-1, το οποίο και προσαρμόζεται αγωνιστικά ανάλογα με το προφίλ του αντιπάλου. Δεν είναι απαραίτητο δηλαδή να παρατάξει δύο αμυντικά χαφ που να «δαγκώνουν», με εξαίρεση ίσως δύσκολα εκτός έδρας ματς, όταν και αναμένει μεγαλύτερη πίεση. Πάντα όμως στις ομάδες του το κέντρο θεωρείται ζωτικής σημασίας, καθώς οι κάθετες μπαλιές αποτελούν σήμα κατατεθέν του τρόπου παιχνιδιού των ομάδων του Μπόλονι. Επιπλέον μια εικόνα που θα πρέπει μάλλον να συνηθίσουμε είναι η μοναξιά του φορ στην επίθεση, που θα αγωνίζεται ως target man, με οδηγίες να μαρκάρει την πρώτη μπάλα του αντιπάλου και να την σπάει δεξιά ή αριστερά στα εξτρέμ, όταν η ομάδα επιτίθεται.
Πολλοί, αξιολογώντας το ρόστερ των πράσινων, προεξοφλούν ότι αυτό το 4-2-3-1 είναι και το σύστημα που ταιριάζει περισσότερο στον Παναθηναϊκό και τονίζουν ότι μετά και την προσθήκη ενός ποιοτικού χαφ όπως είναι ο Μαουρίτσιο, αποτελεί μονόδρομο για το «τριφύλλι». Κάτι που δεν δεχόταν ο… μονολιθικός Ντάνι Πογιάτος, ο οποίος «κόλλησε» στο 4-3-3 και αρνιόταν να το αλλάξει. Φυσικά ούτε και ο Μπόλονι ανήκει στην κατηγορία των προπονητών χωρίς εμμονές. Εδώ που τα λέμε κιόλας, σχεδόν όλοι οι συνάδελφοί του έχουν τέτοιες. Έχοντας περάσει όμως μια ζωή μέσα στα γήπεδα, ξέρει πολύ καλά ποιες είναι οι προτεραιότητες. Θέλει πρωτίστως να νικάει. Αν το καταφέρνει κιόλας με την δική του προσωπική σφραγίδα, ακόμη καλύτερα…
Το πρώτο πράγμα στο οποίο αναμένεται να βάλει χέρι ο Ρουμάνος είναι τα αποδυτήρια όπου θα ξεκαθαρίσει άμεσα και με τρόπο που θα γίνει κατανοητός ότι κρούσμα απειθαρχίας απλά δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό, ανεξάρτητα από το όνομα του ποδοσφαιριστή. Υπό αυτή την έννοια, ο Μπόλονι θα ήταν μια ιδανική επιλογή στον προ διετία Παναθηναϊκό, όταν το πρότζεκτ ήθελε μια ομάδα με πολλούς νεαρούς παίκτες από τις Ακαδημίες, οι οποίοι πιθανότατα θα δεχόταν πιο εύκολα την απόλυτη εξουσία του προπονητή. Το σημερινό ρόστερ, σε μεγάλο βαθμό, είναι ρόστερ… Τσάβι Ρόκα και το μεγάλο στοίχημα είναι αυτοί οι παίκτες να «απογαλακτιστούν» από τον Ισπανό τεχνικό διευθυντή και να καταλάβουν ότι τον Ρουμάνο στο αγωνιστικό σκέλος δεν τον καπελώνει κανένας, ακόμη και αν γενικότερα είναι πάνω από αυτόν στην ιεραρχία και το οργανόγραμμα του συλλόγου.
