Σαν τα προγόνια, που τρώγονται αναμεταξύ τους κάνοντας ρεζίλι την οικογένεια. Σαν τις συμπεθέρες που υπερεκθειάζουν τις αρετές του γαμπρού ή της νύφης, αναλόγως σε ποιο σόι ανήκουν.
Έτσι ακριβώς μου φάνηκαν οι εκπρόσωποι της Αριστεράς, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, στα εγκαίνια για το Μουσείο Νίκου Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα. Δεν θα γράψω την αριστερά με μικρό, δεν τη χαρίζω σε κανέναν….
-Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από 22 χρόνια συγκεκριμένα, ο Νίκος Μπελογιάννης υιός, δωρίζει και με επιθυμία της μητέρας του Έλλης Παππά, το πατρικό του πατέρα του στην Αμαλιάδα. Το είχε κληρονομήσει από τη γιαγιά του, Βασιλική Μπελογιάννη.
Έκτοτε, προσπαθεί να το μετατρέψει σε μουσείο. Έχουν δώσει ό,τι υλικό κατάλοιπο υπήρχε από τον εκτελεσμένο αγωνιστή, έχουν βοηθήσει στη συγκέντρωση υλικού από άλλους φορείς, και πιέζουν τον τοπικό δήμο να κάνει επιτέλους κάτι.
-Πριν από έξι μήνες, εμφανίζεται η τοπική βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κα Γεωργοπούλου, και ρωτά τον Νίκο Μπελογιάννη αν θα συμφωνούσε με την συνεργασία της Βουλής των Ελλήνων. Και ποιος δεν θα το ήθελε; Είναι μια τιμή για τον νεκρό να συμμετέχει η Βουλή σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Δεν είναι;
Όντως, η Βουλή διαθέτει επιστήμονες, ειδικούς και κονδύλια. Η έκθεση ολοκληρώνεται σε χρόνο- ρεκόρ με εκθέματα που έχει δώσει η οικογένεια, και 17 φορείς. Ανάμεσά τους, το ΚΚΕ, του οποίου ο νεκρός υπήρξε επιφανές στέλεχος. Αλλά, υπήρξε και προσωπικότητα. Από αυτές που το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει όταν κάνουν κάτι καλό. Το έκαναν, σου λέει, ως μέλη του Κόμματος. Αμα όμως κάνουν κάτι που δεν του αρέσει, α, τότε, το κάνουν ως άτομα.
Τελειώνει το μουσείο, και τίθεται θέμα εγκαινίων. Να τα κάνουμε στις 30 Μαρτίου λένε όλοι, μαζί και ο γιος, διότι είναι η 65η επέτειος από τη δολοφονία. Όχι, λέει το ΚΚΕ, εμένα στις 30 αρχίζει το συνέδριό μου. Οπότε, ο νεκρός «υποτάσσεται» στο συνέδριο και τα εγκαίνια μπαίνουν τρεις μέρες πριν. Ε, φυσικά. Ο νεκρός ανήκει στο κόμμα, πώς δεν το καταλάβατε; (πρέπει να το γράψω και με κεφαλαίο το κάπα;)
Στο ενδιάμεσο, το ΚΚΕ δεν το λέει ευθέως, αλλά βάζει κάποια παπαγαλάκια από τους δημοσιογράφους που το καλύπτουν να τσαντιστούν για την πάρτη του, επειδή, λέει, θα μιλήσει ο Τσίπρας. Να θυμίσω ότι πλήρωσε η Βουλή των Ελλήνων; Να συμπληρώσω ότι άπαξ και πληρώνει η Βουλή μιλάει απαραιτήτως εάν και εφόσον θέλει ο πρωθυπουργός; Επιχειρεί να εκμεταλλευθεί το θέμα ο κ. Τσίπρας; Οπωσδήποτε, σας το λέω κι εγώ. Αλλά ας πρόσεχε το ΚΚΕ. Ας έβαζε τον οβολό του να γίνει το μουσείο.
Αφού δεν τον έβαλε, δεν μπορεί να έχει λόγο για το ποιος θα μιλήσει στα εγκαίνια, ούτε και για το πώς θα λειτουργεί. Επίσης, τα υλικά που διέθεσε, για να μην ξεχαστούμε, αποτελούν ένα απειροελάχιστο μέρος όσων εκτίθενται. Επειδή μας φλόμωσε με το ότι έδωσε και έδωσε υλικά για το μουσείο το λέω.
Έδωσε. Τα γάντια, τη θήκη του περιστρόφου του και το περίστροφό του. Εντυπωσιακά εκθέματα, τω όντι. Επειδή ξέρουν από επικοινωνιακή τακτική, δεν τα έστειλαν μαζί με τις φωτοτυπίες από το αρχείο τους, τα πήγε και τα τοποθέτησε ο Κουτσούμπας μπροστά στις κάμερες. Και έλεγε και κάτι άνοστα «μη τυχόν και τα χάσετε» και τέτοια. Άμα είσαι τόσο large μεγάλε, δώσε και στους ιστορικούς ένα αντίγραφο του φακέλου Μπελογιάννη που έχεις στο αρχείο σου. Μέχρι η ασφάλεια έχει ανοίξει τους δικούς της φακέλους…
Άσε τη σημειολογία του όπλου: πολέμαρχος ο μακαρίτης. Όχι ότι δεν πολέμησε, και στην Κατοχή και στον εμφύλιο (αν και το όπλο αναφέρθηκε πως είναι από τον εμφύλιο). Και με περηφάνια, μάλιστα. Αλλά, αν μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε, μάλλον θα μας έλεγε πως θα ήθελε να τον θυμόμαστε ως διανοούμενο, όπως και ήταν. «Το πλέον μορφωμένο μέλος της ΚΕ». Έτσι τον χαρακτήριζαν οι διώκτες του. Τι είναι μόρφωση για το ΚΚΕ; Να ξέρεις απέξω τα τσιτάτα του Μαρξισμού- Λενινισμού; Σας πάω στοίχημα ότι και αυτά τα ήξερε. Αλλά δεν ήξερε μόνο αυτά. Πρόβλημα…
Πάμε πάλι στην αρχή.
-Ξημερώνει η αυγή δροσάτη και νεολαίοι με κόκκινες σημαίες έχουν καταφθάσει στην Αμαλιάδα. Αλλοι, οι πολλοί, με σημαίες της ΚΝΕ. Κάποιοι με σημαίες της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάει ο Κουτσούμπας, συνθήματα από κάτω από την ΚΝΕ. Μιλάει ο Τσίπρας, ο Κουτσούμπας, αν δεν κάνω λάθος, σηκώνεται και φεύγει, (είδα την άδεια θέση σε επόμενες λήψεις) ακούγονται κάτι ουουου από την ΚΝΕ και μετά; Όσο μιλούσε ο πρωθυπουργός, οι νεολαίοι φώναζαν συνθήματα. Κανείς δεν τον άκουσε. Αφού τα είχε «χώσει» ο Δημητράκης στους αναθεωρητές και οπορτουνιστές, γιατί να κάνουν τον κόπο να ακούσουν τι είχε να πει ένας από δαύτους;
Ασυγκράτητοι οι νέοι.
Ασυγκράτητος και ο σκηνοθέτης της τελετής. Κόκκινα γαρύφαλλα μοίραζαν στους παριστάμενους. Διότι, αφού το λέει το ΚΚΕ, δεν μπορεί, κόκκινο είναι το γαρύφαλλο που κρατούσε ο Νίκος Μπελογιάννης στο χέρι του κατά τη δίκη.
Θα σας στενοχωρήσω, αλλά ήταν ροζ. Το κόκκινο «επιστρατεύθηκε».
Στις ομιλίες ο μεν ένας προσπαθούσε να πει ότι ο νεκρός ήταν δικός τους ο δε άλλος ότι έχει δικαίωμα ως αριστερός να δημοκράτης να κρατά κι εκείνος ένα κομματάκι της φήμης. Ο ένας δεν άκουγε του άλλου και τούμπαλιν, και ουδείς άκουσε τον χαιρετισμό που είχε στείλει ο γιος Νίκος Μπελογιάννης, σοφά απών από την (όπως εξελίχθηκε) φιέστα. Χαιρετισμό που διάβασε ο δήμαρχος, και ξεκινούσε:
«Σήμερα, στο πρόσωπο ενός αγωνιστή, τιμούμε όλους εκείνους που όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στις γερμανικές ερπύστριες και απέναντι στην αμερικάνικη πολεμική μηχανή. Ευτυχώς που δεν ζουν σήμερα, να δουν την υποδούλωση να έρχεται από το παράθυρο, μέσω των τραπεζών και των δανείων. Ακριβώς έτσι περιγράφεται αυτή η υποδούλωση από καταβολής ελληνικού κράτους στο “Ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα”, όπου προτεινόταν και ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης στην κατεύθυνση της εθνικής ανεξαρτησίας. Αυτό δεν μπορούσε να το ανεχθεί η από την φύση της ξενόδουλη δεξιά. Από την άλλη, η κοντόφθαλμη αριστερά της εποχής ήταν εξ ορισμού καχύποπτη απέναντι σε όποιον τολμούσε να σκέπτεται. Η τύχη ενός αγωνιστή με αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν προδιαγεγραμμένη.»
Αλλά και το τέλος, ήταν αποκαλυπτικό: «Όσο για την εκστρατεία, κυρίως μέσω του κίτρινου ή υποκίτρινου Τύπου, για οικειοποίηση του μουσείου από ένα συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, αυτή ανάγεται στην εκμετάλλευση αγίων, μαρτύρων και ηρώων από την κάθε λογής Εκκλησία.»
–Σε αυτά τα λόγια ουδείς αναγνώρισε τον εαυτό του. Το χειρότερο: το Κανάλι της Βουλής, που αγνοούσε φυσικά πρόσωπα και πράγματα, μετέδωσε την μισή. Στην άλλη μισή, οι δημοσιογράφοι μιλούσαν πάνω από τον δήμαρχο, λέγοντας- εννοείται- εξυπνάδες. Πώς να μην εννοείται, δηλαδή, όταν βάζεις να παρουσιάσει την εκπομπή πρόσωπο που έχει πλήρη άγνοια της Αριστεράς και της Ιστορίας της;
Αφήστε γενικά το τι έκανε το κανάλι. Στην πρωινή εκπομπή που κάλεσαν τον γιο, τον άφησαν να μιλήσει πέντε λεπτά και τον μούρλαναν στις προσωπικές ερωτήσεις σε σχέση με τον πατέρα του. Που ήταν ενάμιση έτους όταν τον εκτέλεσαν. Λες και δεν ήταν ο πατέρας ένας πολιτικός, που άφησε πολιτικές παρακαταθήκες. Όταν ζήτησε στο τέλος να πει κάτι, του είπαν ότι τέλειωσε ο χρόνος. Και μετά, έβαλαν σφήνα τις εργασίες μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής. Τηλεθέασης και ενδιαφέροντος 0,0000003%.
Στη δε ώρα των εγκαινίων, δεν φώναξαν στο στούντιο πολιτικούς και πολιτικούς επιστήμονες. Γιατί; Υπάρχουν και τέτοιοι;
-Από τα λοιπά, έχω να καταθέσω εδώ πως κατά την ξενάγηση στην αίθουσα Έλλης Παππά, ο Δημήτρης Κουτσούμπας μιλούσε με τον διπλανό του και ούτε είδε τα εκθέματα. Αποτροπαϊκόν διαρκείας η Έλλη.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε. Όχι για όλους, όμως. Να δούμε, θα λειτουργήσει κανονικά το μουσείο ή θα υπάρξουν παρατράγουδα; Μέσα σε όλα, και κυρίως, δεν ξεχνώ πως οι ακροδεξιοί ούτε να ακούσουν θέλουν το όνομα του Νίκου Μπελογιάννη. Αλλά, δυστυχώς, δεν φοβάμαι μόνο αυτούς.
-Πρωθυπουργέ μου, για να μην το ξεχάσω, δεν το έχεις με την ποίηση. Τι σου μου του έκανες τον μέγα στίχο του Γιάννη Ρίτσου «Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας»; Άσε τους ποιητές στον αιώνιο ύπνο τους. Διότι, υπάρχουν και χειρότεροι: στίχους Ελύτη, έγραψαν κάποιοι.
Αυτός ο κόσμος, ο παραπολιτικός, ο μέγας!
Πηγή: fragilemag.gr
