Από τους κορυφαίους θεατράνθρωπους μας και δασκάλους της δραματικής τέχνης, ο Γιώργος Μοσχίδης, διέγραψε μια πολυκύμαντη πορεία στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο και μας κατέλειπε ερμηνείες, που θεωρούνται κεφάλαιο στην ελληνική δραματική τέχνη.
Υποδύθηκε υψηλού δραματικού ήθους ρόλους του εγχώριου και του διεθνούς δραματολογίου, στην μακρά του θεατρική παρουσία και μέσα από αυτούς λατρεύτηκε και αποθεώθηκε από το κοινό. Αναφέρουμε ενδεικτικά τις συμμετοχές του, στον «Αρτούρο Ουί» του Μπρέχτ και στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, στο Θέατρο Τέχνης του μεγάλου Καρόλου Κούν, στον «Ρινόκερο» στο Εθνικό Θέατρο, στον «Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν» κ.α.
Υποκριτικές παρουσίες που κατεδείκνυαν την άφθαστη δραματική δεινότητα του Γιώργου Μοσχίδη, αλλά και το αξεπέραστο τάλαντό του, να κερδίζει το χειροκρότημά μας, όχι μόνο από τους κορυφαίους ρόλους, αλλά και από τους θεωρούμενους «μικρούς», που με το εμπνευσμένο δραματικό του ήθος και ύφος, τους έδινε δημιουργική δραματική υπόσταση και πνοή.
Ο μεγάλος μας ηθοποιός είδε το φως της ζωής στην ιστορική Καβάλα το 1931, μέσα σε μια φτωχή οικογένεια καπνεργατών. Και γνωρίζοντας από την τρυφερή του ηλικία τα σκληρό πρόσωπο της ζωής, ρίχτηκε στην βιοπάλη για να επιβιώσει. Πάραυτα ήδη από τα χλωρά του νιάτα αισθάνθηκε ξεχωριστή αγάπη για το θέατρο, που θα επικαθόριζε την μετέπειτα ζωή του. Έτσι δεν δίσταζε να εγκαταλείψει το σπίτι του για να παρακολουθήσει μπουλούκια, που ήταν κείνα τα χρόνια του συρμού στην ελληνική επαρχία. Και δεκαεπτά χρονών παιδί θα έφευγε, για να ακολουθήσει ένα μπουλούκι στον Λαγκαδά. Θα εξομολογηθεί ο ίδιος αργότερα στο «Αθηνόραμα»: «Είχα ξαναδεί θέατρο με τους γονείς μου, Ουίλιαμ Σαίξπηρ από το Αρμα Θέσπιδος, το 1937» είχε πει στο «Αθηνόραμα». «Ημουν παιδί τότε κι απ’ ό,τι μου έλεγαν, μετά στο τέλος της παράστασης είχα σηκωθεί όρθιος, χειροκροτούσα και έστελνα φιλιά στην πρωταγωνίστρια. Δεν σκόπευα να γίνω ηθοποιός αλλά όταν έγινα δεν εγκατέλειψα ποτέ το θέατρο» !
Μετά τις βασικές του γυμνασιακές σπουδές, παρακολούθησε υποκριτική στο δραματικό τμήμα του Ωδείου Θεσσαλονίκης. Και την πρωτόλεια επαγγελματική του εμφάνιση θα κάνει ρο 1952, με το θεατρικό σχήμα των Μαίρης Αρώνη και Βάσω Μανωλίδου. Έκτοτε θα ακολουθήσει η μακρά και αδιάλειπτη παρουσία του στο σανίδι για δεκαετίες ολόκληρες, με κορυφαίες ερμηνείες και πάνω από 350 θεατρικές συμμετοχές. Από τις τελευταίες σημαντικές ερμηνείες, στην παράσταση «Ένας άνθρωπος γι’ όλες τις εποχές» του Ρόμπερτ Μπολ το 2014 στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
Συμπρωταγωνιστούσε με το άλλο ιερό τέρας της δραματικής μας τέχνης τον Γιώργο Μιχαλακόπουλου, που τους συνέδεε και μακρά φιλία. Ο Μιχαλακόπουλος υποδύετο τον Τόμας Μούρ και ο Γιώργος Μοσχίδης έπαιζε τον καρδινάλιο Γουίλις, έναν φαινομενικά δεύτερο ρόλο, που πάραυτα με το υψηλό δραματικό του ήθος του έδινε πνοή και ηθική δύναμη. Σημαντική ήταν ωστόσο η παρουσία του σπουδαίου μας ηθοποιού και στην μεγάλη μας οθόνη, όπου και εκεί άφησε ανεξάλειπτο το βαθύ λυρικό του κύτταρο. Έπαιξε σε 43 ταινίες και έκανε πρόβα τζενεράλε το 1958, με την ταινία «Διακοπές στην Αίγινα» του Φώτου Λαμπρινού.
Τον θυμόμαστε ιδιαιτέρως στις επικές πολεμικές μας ταινίες «Παπαφλέσσας» και «Μαντώ Μαυρογένους», αλλά και στις εμπνευσμένες ιστορικές μας ταινίες «Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927» και «Η δίκη των δικαστών» να δίνει ρεσιτάλ ! Ως πρόκριτος στον «Παπαφλέσσα», ως δαιμόνιος Εβραίος έμπορος στον «Ελευθέριο Βενιζέλο» και ως χειραγωγημένος από τους βαυαρούς Δικαστής στην «Δίκη των Δικαστών». Ερμηνείες που από μόνες τους συνιστούν αξεπέραστα μαθήματα δραματικής τέχνης. Για να κλείσει ο κύκλος της πολυεδρικής δραματικής του παρουσίας και στην μικρή μας οθόνη, με μοναδικές συμμετοχές. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα σήριαλ : «Απόστολος και μόνος» (2006) ΝΕΤ, «Αστροφεγγιά» 1980 ΕΡΤ, «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά» 1992 ΑΝΤ1, «Εν Αθήναις….» 1976 ΕΡΤ, «Η αγάπη άργησε μια μέρα» 1997 ΕΤ1, «Καπνισμένος ουρανός» 1985 ΕΡΤ2, «Κλειστά Παράθυρα» 1992 ΕΤ1, «Κλειστοί δρόμοι» 1988 ΕΤ2 κ.α.
Ο Γιώργος Μοσχίδης δίδαξε στις Δραματικές Σχολές Γ. Θεοδοσιάδη, «Βεάκη» και του Εθνικού μας Θεάτρου. Για την πολυμερή του προσφορά στην τέχνη είχε τμηθεί με το βραβείο Αιμίλιος Βεάκης. Παράλληλα είχε κερδίσει το Βραβείο Β΄ ανδρικού ρόλου για την ταινία «Χάππυ Νταίη» του Παντελή Βούλγαρη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1976. Και το Βραβείο Β΄ ανδρικού ρόλου στο σήριαλ «Η αγάπη άργησε μια μέρα» (1998). Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών το 1975. Στις 24 Δεκεμβρίου του 2018, ο Γιώργος Μοσχίδης εκδήμησε από την ζωή, αφήνοντας αληθινά ένα δυσαναπλήρωτο κενό, στην δραματική μας τέχνη, αφού υπήρξε από τους κορυφαίους μύστες της. Η κηδεία του έγινε σε κλίμα καθολικής θλίψης στο Α’ νεκροταφείο, για τον σπουδαίο μας θεατράνθρωπο και υψηλόφρονα συνάμα άνθρωπο, που όλοι λάτρευαν και αγαπούσαν. Και με αυτά τα συναισθήματα, θα μείνει για πάντα ανεξάλειπτος στην καρδιά μας!
Θεατρικές παραστάσεις
1959 Αρραβωνιάσματα
1959/1960 Η δίκη των πιθήκων
1963/1964 Ο παγοπώλης έρχεται
1963/1964 Αχ, αυτά τα φαντάσματα
1977/1978 Η επιστροφή
1984/1985 Έντα Γκάμπλερ
1985/1986 – 1986/1987 Μαρία Στιούαρτ
1994/1995 Η αγριόπαπια
1995/1996 Ο Βυσσινόκηπος
Τηλεοπτικές σειρές
Απόστολος και μόνος 2006 ΝΕΤ
Αστροφεγγιά 1980 ΕΡΤ
Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά 1992 ΑΝΤ1
Εν Αθήναις…. 1976 ΕΡΤ
Η αγάπη άργησε μια μέρα 1997 ΕΤ1
Καπνισμένος ουρανός 1985 ΕΡΤ2
Κλειστά Παράθυρα 1992 ΕΤ1
Κλειστοί δρόμοι 1988 ΕΤ2
Μικρογραφίες 1986 ΕΡΤ
Ο κήπος με τ’ αγάλματα 1981 ΕΡΤ
Ο ψεύτης παππούς 2008 ΕΤ1
Σιγά… η πατρίδα κοιμάται 1988 ΕΤ1
Το γελοίον του πράγματος: Μια ζωή σκυφτός 1994 ΑΝΤ1
Το γελοίον του πράγματος: Τα θηράματα 1995 ΑΝΤ1
Το σπίτι με το Φοίνικα 1970 ΥΕΝΕΔ
Χαίρε Τάσο Καρατάσο 1985 ΕΡΤ
