Τα εκατό χρόνια Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών γιορτάστηκαν στις τρείς και πέντε Οκτωβρίου, στο αμφιθέατρο της Τεχνόπολης “Μιλτιάδης Έβερτ”.
Η εκδήλωση τελέστηκε υπό την αιγίδα του ΑΘΗΝΑ 9.84, δημοτικού ραδιοφωνικού σταθμού της πόλης. Το Πανελλήνιο Σωματείο Θεάτρου Σκιών και το Πανελλήνιο Σωματείο Ταχυδακτυλουργών “επιστράτευσαν” μέλη τους, “δυνατά χαρτιά” και προσέφεραν στο κοινό στιγμές γέλιου, χαλάρωσης και ξεκούρασης.
Γράφει η Νίκη Κούκου
Εμείς βρεθήκαμε την Κυριακή πέντε του μηνός με συγγενείς και φίλους που είμαστε γονείς παιδιών νηπιακής ηλικίας.
Μέχρι να φτάσουμε στο αμφιθέατρο απολαύσαμε τη βόλτα μας στο ηλιόλουστο Γκάζι.
Μπαίνοντας στην πρόσφατα ανακαινισμένη αίθουσα, έβλεπες στην σκηνή τον εξοπλισμό του “μάγου”, ο οποίος θα άνοιγε την εκδήλωση. Δίπλα έστεκε το σκηνικό του Καραγκιόζη.
Προ της έναρξης των δρώμενων απηύθυνε χαιρετισμό ο κος Αντώνης Παντιώρας, καλλιτέχνης θεάτρου σκιών και Πρόεδρος των δύο προαναφερόμενων σωματείων.
Στην συνέχεια ο νεαρός πλην έμπειρος και δυναμικός καραγκιοζοπαίχτης, Νικόλας Τζιβελέκης, απένειμε έπαινό στον Πρόεδρο του ΑΘΗΝΑ 9,89, Νίκο Λαλιώτη, για την συμμετοχή του σταθμού στην εκδήλωση και την τιμή στο έργο τους.
Όποτε η αρχή σε προϊδέαζε για το επίπεδο της δράσης – να ξεκινά η μέρα με αναγνώριση και ευγνωμοσύνη – σε συνδυασμό με την ωραία ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο χώρο. Παιδιά όλων των ηλικιών περίμεναν εναγωνίως την έναρξη απελευθερώνοντας υψηλά επίπεδα ενέργειας.
Την αρχή έκανε ο μάγος Ηλίας (Novel Magic), ο οποίος τρέλανε με τα κόλπα του μικρούς και μεγάλους.Εμφάνιζε τεράστιους αρκούδους μέσα απο μικροσκοπικά τσαντάκια, έπαιζε με τη φωτιά και άλλα πολλά ανεξήγητα. Η διάδρασή του με το κοινό και δη με τους μικρούς παρευρισκόμενους ήταν απολαυστική. Μικροί και μεγάλοι γούρλωναν τα μάτια με κάθε ταχυδακτυλουργικό κόλπο και ξεκαρδίζονταν στα γέλια με την τεχνηέντως απορία που ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο του με τις αντιδράσεις των παιδιών.
Αμέσως μετά ξεκίνησε δυναμικά ο Καραγκιόζης με τον Πρόεδρο του Σωματείου, κο Παντιώρα να δίνει την στεντόρεια φωνή του, τον κο Τζιβελέκη να εισάγει ήχο και να συντονίζει, κάποιους νεότερους να λικνίζουν εναρμονισμένα με την φωνή τις φιγούρες.
Ο Καραγκιόζης μου είναι πάντα τόσο οικεία ως τέχνη, διότι ως παιδί της επαρχίας, θυμάμαι πάντα τα καλοκαίρια ο σύλλογος του χωριού μια βραδιά την αφιέρωνε σε παράσταση Καραγκιόζη. Θυμάμαι ακόμη ατάκες και ας έχουν περάσει τριάντα χρόνια. Θυμάμαι και την προέλευση του ονόματος. Τον είπαν Καραγκιόζη οι Τούρκοι, ως γέννημα της Τουρκίας. Καρά που σημαίνει μαύρο και γκιοζ που σημαίνει μάτι, οπότε μαυρομάτης θα ήταν στα ελληνικά.
Στην παράσταση αυτή στάθηκε περισσότερο το μυαλό μου.. θες γιατί ακούω πάντα κάτι επίκαιρο και καυστικό βαλμένο στην δική μας εποχή και ας χάνεται η ιστορία του Καραγκιόζη στα βάθη των αιώνων… θες γιατί συνειδητοποίησα ότι δημιουργώντας αναμνήσεις στα παιδιά σου ξυπνάς δικές σου αναμνήσεις.. Όπως και να έχει είδαμε δυο διαφορετικά θεάματα και αξίζει συγχαρητήρια ο “ένας” του πρώτου σκέλους και η “ομάδα” του δεύτερου σκέλους.
Αξίζει να σημειωθεί πως όλοι οι καλλιτέχνες παρευρέθηκαν αφιλοκερδώς ώστε όλα τα έσοδα να ενισχύσουν του σκοπούς του Σωματείου Θεάτρου Σκιών χωρίς να “ξεπετάξουν” τους ρόλους άλλα δίνοντας τον καλύτερο τους εαυτό.
Σας ευχαριστούμε θερμά για την Κυριακή που μας χαρίσατε!
Πάντα επιτυχίες…
