Για δύο δεκαετίες, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας. Στους αντιπάλους του ενέπνεε τον σεβασμό και τον φόβο. Ο λόγος του ήταν νόμος. Ολα αυτά δεν φαίνεται να ισχύουν πλέον, καθώς ο Τούρκος Πρόεδρος φαίνεται να χάνει τον έλεγχο.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Ερντογάν βρέθηκε αντιμέτωπος με την πρώτη «ανταρσία» ενός από τους θεσμούς του βαθέος κράτους της Τουρκίας εδώ και πολλά χρόνια και, επιπλέον, με την απειλή παραίτησης ενός από τους στενότερους συνεργάτες του. Υποχρεώθηκε να κάνει πίσω.
Την ίδια ώρα, είδε την αξιωματική αντιπολίτευση, που πειθήνια ακολουθούσε και υποστήριζε την εξωτερική πολιτική του στη Συρία και στο Ιράκ, να καταψηφίζει την τροπολογία για ανανέωση της εντολής των τουρκικών στρατευμάτων εκεί. Πρόκειται για μια ιστορική εξέλιξη, που, όπως επεσήμαναν πολλοί Τούρκοι αναλυτές, αντανακλά την πεποίθηση του κεμαλικού Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) και του αρχηγού του, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ότι θα κερδίσουν τις επόμενες εκλογές.
Στους αντιπάλους του ο Ερντογάν δεν προκαλεί πλέον δέος και είναι ενδεικτικοί οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί με τους οποίους του ασκούν κριτική πλέον ο Κιλιτσντάρογλου και η πρόεδρος του Καλού Κόμματος, Μεράλ Ακσενέρ. Ολα αυτά δεν έπεσαν από τον ουρανό.
Εδώ και πολλούς μήνες, η δυσαρέσκεια των Τούρκων συσσωρεύεται, κυρίως εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, που χτυπά τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν η κακή διαχείριση της πανδημίας, η αδυναμία του τουρκικού κράτους να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές του καλοκαιριού, η εκτεταμένη διαφθορά, οι σπατάλες του ίδιου του Ερντογάν και του περιβάλλοντός του.
Το 2020 ο Τούρκος Πρόεδρος έχασε το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις και πλέον φαίνεται να χάνει με βεβαιότητα απέναντι σε όποιον αποφασίσει να κατεβάσει στις εκλογές η αντιπολίτευση. Ο Ερντογάν προσπαθεί να αντιστρέψει το κλίμα με σπασμωδικές ενέργειες. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του περί απέλασης των δέκα πρέσβεων που διαμαρτυρήθηκαν δημόσια για τη μεταχείριση του Οσμάν Καβαλά, οι οποίες σκοπό είχαν να δείξουν στους Τούρκους πως παραμένει ο ηγέτης που δεν υπολογίζει και δεν φοβάται κανέναν.
Εναντίον του, ωστόσο, κινητοποιήθηκε η γραφειοκρατία του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, που γνωρίζει -από την εμπειρία με το Ισραήλ- πόσο δύσκολη είναι η αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων. Πολύ πριν κυκλοφορήσουν τα περί παραίτησης του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, οι διπλωμάτες είχαν διαρρεύσει στο κρατικό πρακτορείο Αnadolu ότι προσπαθούν να αναστρέψουν τα περί απέλασης.
Ο Τσαβούσογλου, που βρισκόταν στην Κορέα, συντάχθηκε με τη γραφειοκρατία του, επικοινώνησε με τον Ερντογάν και τον απείλησε με την παραίτησή του. Εκείνος αναδιπλώθηκε και δέχθηκε τη λύση που διαπραγματεύτηκαν με τις πρεσβείες οι διπλωμάτες. Αξίζει να σημειωθεί πως, παρά την οργισμένη διάψευση της τουρκικής προεδρίας για τα περί παραίτησης, ο ίδιος ο Μ. Τσαβούσογλου δεν έκανε κανένα σχόλιο για το θέμα και δεν προέβη σε καμία διάψευση.
Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, πως το προεδρικό μέγαρο στην Αγκυρα δεν περιορίστηκε στο επεισόδιο με τους πρέσβεις για να τονώσει το ηγετικό προφίλ του Ερντογάν. Τον ίδιο σκοπό υπηρετούσε και η αποκάλυψη για την εξάρθρωση δικτύου Ισραηλινών κατασκόπων στην Τουρκία, που έγινε πρωτοσέλιδο σε όλα τα φιλοκυβερνητικά Μέσα την περασμένη εβδομάδα. Το περιστατικό είχε σημειωθεί στις αρχές Οκτωβρίου.
