Η κυνική ομολογία στη Βουλή από δύο υπουργούς για τη στοχοποίηση της μεσαίας τάξης αποτελεί μια ακόμη επιβεβαίωση της ανερμάτιστης πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Πρόκειται για μια παραδοχή που ξεπερνά την ανικανότητά τους και δηλητηριάζει την κοινωνία καθώς αποκαλύπτει ότι εκτός από άσχετοι είναι και μνησίκακοι.
Τιμωρούν με εξαντλητικά φορολογικά βάρη μερικά εκατομμύρια πολιτών για να παραστήσουν δήθεν τους υποστηρικτές των αδυνάμων, τους οποίους οι ίδιοι διέλυσαν οικονομικά με τις παλινωδίες τους.
Δεν μπορεί να σταθεί οικονομία και κοινωνία χωρίς τη λεγομένη μεσαία τάξη που λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη στηρίζοντας τους πάνω και ρυμουλκώντας τους κάτω. Πέραν αυτού όμως η χυδαιότητα αυτής της παραδοχής συνίσταται στην προκλητική μικροπολιτική της κυβέρνησης για δήθεν αναδιανομή. Στην πραγματικότητα αυτό που γίνεται είναι η αναδιανομή φτώχειας και όχι πλούτου με σκοπό μόνον τις εντυπώσεις.
Οι κατά δήλωσή τους αριστεροί είναι οι πιο ακραίοι νεοφιλελεύθεροι που υπογράφουν ό,τι βρουν μπροστά τους με το βλέμμα στις καρέκλες της εξουσίας. Η πολιτική τους δεν διέλυσε μόνο το τραπεζικό σύστημα αλλά οδηγεί σε αδιέξοδο ακόμη και όσες επιχειρήσεις άντεξαν στη λαίλαπα της κρίσης. Είναι και ανίκανοι και χυδαίοι όμως όταν παραδέχονται ότι γνώριζαν πως οι επιλογές τους είναι καταστροφικές αλλά το έκαναν τάχα για να στηρίξουν τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες που οι ίδιοι έστελναν στο περιθώριο.
Οι μεγαλοστομίες για πάταξη της φοροδιαφυγής αποδείχτηκαν μια ακόμη αυταπάτη, αν όχι καθαρή απάτη. Όχι μόνο δεν σημειώθηκε καμία πρόοδος στο συγκεκριμένο πρόβλημα αλλά αντιθέτως υπήρξε επιδείνωση. Όπως μάλιστα εξηγούν οι γνωρίζοντες, επειδή διέλυσαν ό,τι λειτουργούσε στοιχειωδώς σωστά, τα αποτελέσματα στο μέτωπο κατά της φοροδιαφυγής είναι απογοητευτικά. Αυτό όμως δεν τους ενδιαφέρει καθώς απολαμβάνουν την εξουσία και χρησιμοποιούν τους μηχανισμούς του κράτους και στον συγκεκριμένο τομέα για διευθετήσεις συχνά ύποπτες και ενίοτε κραυγαλέες.
Ως σύμπτωμα ο κυνισμός τους δεν εκπλήσσει αλλά το επικίνδυνο είναι ότι προσπαθούν να μας πείσουν πως αυτό είναι η κανονικότητα και όχι η στρέβλωση. Δεν υπάρχουν πια τόσοι αφελείς. Τα έργα και οι ημέρες τους είναι καταγεγραμμένα ως καταστροφή.
πηγη: gianniotis
