Οι απεγνωσμένες κινήσεις Τσίπρα αποδείχθηκαν φαιδρές και ατελέσφορες.
* Δεν πήρε κανένα «αντάλλαγμα» για το χρέος από το ξεπούλημα του Μακεδονικού! (Πήρε πολύ λιγότερα απ’ όσα έδιναν στο Σαμαρά όταν έβγαινε η Ελλάδα από τα μνημόνια, χωρίς νέα λιτότητα, στα τέλη του 2014. Και με πλήρως βιώσιμο το χρέος τότε. Και χωρίς να μπει σε καμία διαπραγμάτευση για τα εθνικά συμφέροντα τότε και χωρίς κανένα «ξεπούλημα», βέβαια…).
* Δεν πήρε κανένα «αντάλλαγμα» ο Τσίπρας ούτε για την επιστροφή λαθρομεταναστών που συμφώνησε με τη Μέρκελ.
Θα του έδιναν λέει, 6μηνη παράταση στην αύξηση του ΦΠΑ για τα πέντε ακριτικά νησιά. Τελικά δεν ήταν «δώρο»! Τον… «χρέωσαν» με 28 εκατομμύρια ισοδύναμα μέτρα (να κόψει από αλλού, για τα «διαφυγόντα» έσοδα του εξαμήνου). Μιλάμε για την απόλυτη ξευτίλα. Και του Τσίπρα, αλλά και της γερμανικής κυβέρνησης, εδώ που τα λέμε.
* Τον προειδοποιούν πια, ότι δεν υπάρχει περιθώριο αναβολής στη μείωση των συντάξεων – που ο ίδιος έχει ψηφίσει δύο φορές ως τώρα, από τις αρχές της επόμενης χρονιάς! Που είναι διαρθρωτικό μέτρο, του λένε, και δεν σχετίζεται – ούτε συμψηφίζεται με υπέρ- πλεονάσματα.
* Κι ακόμα – να κάτι που ελάχιστοι έχουν καταλάβει ως τώρα – ουσιαστικά δεν τον αφήνουν να χρησιμοποιήσει τα 6,5 δισεκατομμύρια από το υπέρ-πλεόνασμα που έχει καβατζάρει ως τώρα, για να δώσει «προεκλογικές παροχές».
Του τα έχουν «δεσμεύσει» για το «μαξιλάρι» των 25 δισεκατομμυρίων:
–9,5 δισεκατομμύρια βάζουν οι Ευρωπαίοι στο «μαξιλάρι» από την τελευταία δόση (που ΔΕΝ εκταμιεύθηκε χθες!).
–Αλλά χρειάζονται επί πλέον 14,5 δισεκατομμύρια από Ελληνικής πλευράς.
Τα 6,5 υπάρχουν, αλλά πρέπει να βρεθούν κι άλλα 8 δισεκατομμύρια περίπου. Και δεν προλαβαίνει να δανειστεί τόσα από τις αγορές τους επόμενους μήνες.
Αλλά κι από αυτά τα 6,5 δισεκατομμύρια, με το ζόρι καλύπτονται οι άμεσες ανάγκες για πληρωμές ληξιπροθέσμων του δημοσίου, που επίσης έχει δεσμευτεί να κάνει.
Συνεπώς, ό,τι βγάζει από δω και στο εξής (σε πρωτογενές «πλεόνασμα») πρέπει να πηγαίνει κατευθείαν στο «μαξιλάρι» – και πάλι δεν θα φτάσει! (Γι αυτό και το «χρεώνουν» ακόμα και τα… 28εκατομμύρια που θα «λείψουν» από το μειωμένο ΦΠΑ σε πέντε νησιά…)
Ακόμα κι αν ξεπεράσει τους στόχους του, θα του λείπουν πολλά ακόμα. Άρα, τα περιθώρια για «προεκλογικές παροχές» στενεύουν απελπιστικά. Κι αν «δώσει», θα του τα «χρεώσουν» αμέσως – και προεκλογικά και μετεκλογικά. Και θα τα πληρώσει πολύ οδυνηρά.
«Δώρα» δεν του δίνουν, λοιπόν – ούτε «συμβολικά», ούτε πραγματικά. «Περιθώρια» να μοιράσει «δώρα» αυτός (εν είδη προεκλογικών παροχών) δεν του αφήνουν.
Του κάνουν και χοντρά… «καψόνια» (όπως στο χθεσινό γερμανικό βέτο στο Eurogroup). Του στέλνουν και λαθρομετανάστες πίσω σε νησιά, όπου η κατάσταση είναι ήδη ανεξέλεγκτη.
Άρα τον έχουν… «ξεγράψει» (Εδώ βάλτε θαυμαστικό ή ερωτηματικό – ό,τι θέλετε…). Πάντως, δεν τον μεταχειρίζονται ως «πολύτιμο στήριγμα» (δηλαδή ως asset). Μάλλον του φέρονται ως «παλτό» ή «βαρίδι για ξεφόρτωμα» (ως liability).
–Για να μη σας αναφέρω, ότι δεν του δίνουν ούτε την «ποσοτική χαλάρωση» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έστω και τη στιγμή που τελειώνει (ως το Δεκέμβριο) – να κερδίσει κάτι λίγο στις εντυπώσεις.
Εδώ του παίρνουν πίσω και το weaver στα αξιόγραφα των τραπεζών.
Συντριβή πραγματική.
Το 2014, όταν ο Σαμαράς έβγαινε από τα μνημόνια οι Ελληνικές τράπεζες είχαν πλήρες weaver και επρόκειτο πρώτες να επωφεληθούν από τεράστια ένεση ρευστότητας με την ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι, που άρχισε το Φεβρουάριο του 2015.
Κι από την οποία το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν πήρε τελικά, ούτε ένα ευρώ, γιατί στο μεταξύ τα είχε «σπάσει» ο Βαρουφάκης μαζί τους – ενώ επί πλέον, χάθηκε και το weaver τότε.
Εκεί μας επέστρεψαν τώρα! Με πιθανότητα να βρεθούμε πάλι στην ανάγκη του ELA (αν μας κόψουν ξανά και το weaver, όπως λένε τώρα…).
Φρίκη!
Το βλέπετε και στις κινήσεις πανικού των ΣΥΡΙΖΑΙων: Τη μια ετοιμάζουν βουλευτικές εκλογές με τη λήξη της κανονικής τετραετίας τον Οκτώβριο του 2019.
Ύστερα βουλευτές τους καταθέτουν τροπολογία που τις φέρνει πιο κοντά, το Μάϊο του 2019: Τετραπλές κάλπες μάλιστα (δημοτικές, περιφερειακές, ευρωβουλευτικές και βουλευτικές – πάρε κόσμε!).
Ίσως και δημοψήφισμα για το Σύνταγμα (μη δεσμευτικό…).
Και στην πρόταση των ΣΥΡΙΖΑίων βουλευτών είχαν μπλέξει και τις ημερομηνίες του πρώτου και του δεύτερου γύρου των δημοτικών περιφερειακών εκλογών. Μύλος…
–Δεν είναι μόνο ότι λένε παρανοϊκά πράγματα (πενταπλές κάλπες…).
–Δεν είναι μόνο ότι λένε αλλοπρόσαλλα (αλλά εξαγγέλλει ο αρμόδιος υπουργός, άλλα τελικά προωθούν για ψήφιση μέσω τροπολογίας βουλευτών).
–Είναι που δεν «τσεκάρουν» στοιχειωδώς αυτά που προτείνουν.
Κινήσεις σπασμωδικές, κινήσεις απόγνωσης, κινήσεις πανικού.
Όπως δεν υπήρξαν ποτέ ξανά στην κοινοβουλευτική ζωή του τόπου. Ποτέ!
Φοβούνται τις εκλογές τον Οκτώβρη του 2019.
Γιατί αν γράψουν πολύ χαμηλό ποσοστό στις ευρωεκλογές του Μαΐου (κάτω από την τωρινή πρόθεση ψήφου τους – δηλαδή, ας πούμε 15%), όπως συμβαίνει πάντα με το κυβερνών κόμμα, τότε 4 τέσσερις μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο πάνε «καρφί» για μονοψήφιο ποσοστό! Και πλήρη εκλογική «εξαέρωση».
Και μόλις το συνειδητοποίησαν αυτό, προσπάθησαν να τα φέρουν όλα (και τις βουλευτικές εκλογές) το Μάϊο! Να εκτονωθεί κάπως η λαϊκή οργή εναντίον τους στις πολλαπλές κάλπες και να φάνε μικρότερη «κρυάδα» στις βουλευτικές.
Υπάρχει κι άλλος λόγος, βέβαια: Ακόμα κι αν τους έδινε ο Μοσκοβισί το «δωράκι» του (εξάμηνη αναβολή για τη μεγάλη μείωση των συντάξεων), και πάλι από αρχές Ιουλίου του 2019 θα αρχίσουν να μπαίνουν στους λογαριασμούς οι μειωμένες (πετσοκομμένες) συντάξεις!
Επομένως αν γίνονταν οι βουλευτικές εκλογές το Σεπτέμβρη του 2019, οι συνταξιούχοι θα ήταν έξαλλοι με το ΣΥΡΙΖΑ!
Ενώ αν γίνουν οι εκλογές το Μάιο προλαβαίνουν να «ξεγελάσουν» κάποιους, που ξέρουν βέβαια τι τους έρχεται, αλλά δεν το έχουν νιώσει ακόμα «στο πετσί τους».
Μόνο που τώρα ανατρέπονται κι αυτοί οι υπολογισμοί (για το Μάιο).
Διότι, αν δεν δοθεί κανένα «δωράκι» στον Τσίπρα, όπως ήδη ξεκαθαρίζουν οι Ευρωπαίοι δανειστές, κι αν οι συντάξεις κοπούν τελικά, όπως τώρα προβλέπεται, στις αρχές Ιανουαρίου του 2019, αναγκαστική επιλογή για τον Τσίπρα είναι πλέον να κάνει τις εκλογές πριν το τέλος της φετινής χρονιάς:
Το φθινόπωρο που μας έρχεται. Σε λίγους μήνες.
Το έχουν πει και μόνοι τους οι άνθρωποι:
–Δεν πάμε σε εκλογές με νέες περικοπές συντάξεων.
Βέβαια, ούτε κι αυτό τους βγαίνει! Γιατί δημοσκοπικά δεν δείχνουν να ανακάμπτουν! Μέρα με τη μέρα χάνουν.
–Οι ξένοι δεν τους στηρίζουν πια! Αν εξαιρέσεις τον ταλαίπωρο Μοσκοβισί (ο Γιούνκερ δεν παίζει πια), οι υπόλοιποι τους έχουν ταράξει στο … «καψόνι». Με πρώτο τον – «Σοσιαλδημοκράτη»! – Γερμανό διάδοχο του Σόϊμπλε, κ. Σόλτς.
Για να μη μιλήσουμε για τον Επίτροπο Χάν που ξεφούρνισε ότι πάμε για… «αλλαγή συνόρων με την Αλβανία»!
Τους έκαψε, ο «άτιμος»! Έχουν που έχουν τη φωλιά τους λερωμένη με το Μακεδονικό, τώρα τους έβαλαν και νέα φωτιά με το Αλβανικό.
Ή για τη Μέρκελ – έτσι κι αλλιώς αδύναμη και παραπαίουσα πια – που πρώτα τους έστειλε τους… περισσευάμενους λαθρομετανάστες της Βαυαρίας (για να τα βρει με το συνεταίρο της), ύστερα τους… «χρέωσε» κι όλας για τη «διευκόλυνση» που της έκαναν, κι ύστερα αποκαλύφθηκε πως ο Τσίπρας ήταν ο μόνος που δέχθηκε να «διευκολύνει» τη Μέρκελ (Σκόπια, Αλβανία – που δεν ανήκουν στην ΕΕ – και Ιταλία, ούτε να ακούσουν για κέντρα διαλογής λαθρομεταναστών.
Πόσο… «μακάκες» μας περνάνε!
«Βοήθεια» απ’ έξω δεν έρχεται, λοιπόν. Οι ξένοι αντί για «δωράκια», άρχισαν τα «καψόνια».
Μέσα στη χώρα, δημοσκοπική ανάκαμψη δεν φαίνεται, αντίθετα συνεχίζεται η καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ! Και οι βουλευτές του δεν τολμάνε να εμφανιστούν πουθενά.
Μεγάλος πονοκέφαλος έχει γίνει για τον Τσίπρα, ακόμα και η εμφάνισή του στη ΔΕΘ το Σεπτέμβριο.
Έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια ελιγμών τους.
Έχουν καεί όλα τα χαρτιά τους.
Έχουν εξαντληθεί τα τεχνάσματά τους.
Έχει κλείσει ο «κλοιός» γύρω τους…
Μόνη επιλογή τους η «ηρωική έξοδος».
Η οποία θα είναι έξοδος – αλλά ΔΕΝ θα είναι «ηρωική»!
Μάλλον αξιοθρήνητη…
Και πιθανότατα στιγματισμένη από τοξική πόλωση και βορβορώδη λάσπη. Όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές, θα τις χάσουν με διαφορά! Αυτό το ξέραμε. Όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές, τη συντριβή δεν τη γλιτώνουν!
Αυτό τώρα αποκαλύπτεται. Εξ ου και ο πανικός τους, που δεν κρύβεται πια. Κι ο πανικός αυτός – από μόνος του – επισπεύδει τις εκλογές ακόμα περισσότερο. Στην πολιτική και στην οικονομία, ό,τι προεξοφλείται έρχεται πιο κοντά.
Κι ο πανικός μιας κυβέρνησης που τελειώνει, είναι η ασφαλέστερη προεξόφληση της ήττας της και η πιο αποφασιστική επίσπευση της ήττας αυτής.
ΥΓ. Η ΝΔ ΔΕΝ πρέπει, ωστόσο, να εφησυχάζει!
Ο πανικός του ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τα πράματα πιο εύκολα για την ίδια. Όπως θα δούμε από Δευτέρα, μπερδεύει τις εξελίξεις. Ναι, η ΝΔ μπορεί να επιτύχει μεγάλη νίκη πλέον. Αλλά γι’ αυτό χρειάζεται να κάνει και μεγάλες υπερβάσεις η ίδια.
