Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Φάσσος
Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Ο Θεός έχει φτιάξει τον άνθρωπο ελεύθερο, τον έχει προικίσει με δύο βασικά και σημαντικότατα πράγματα, με τη νόηση και με την ελευθερία τής βουλήσεως.
Λέγει ωραιότατα ο σοφός Σειράχ στην Παλαιά Διαθήκη: «Παρέδωκέ σοι ο Θεός», έβαλε μπροστά σου ο Θεός, «πυρ και ύδωρ», τη φωτιά και το νερό, «ου εάν θέλης εκτενείς την χείρα σου», όπου θέλεις άπλωσε το χέρι σου. Έχεις λογικό, σου έδωσε νου ο Θεός.
Αν το απλώσεις το χέρι σου στη φωτιά, το ξέρεις πως θα καείς. Αν θα το απλώσεις στο νερό, θα δροσιστείς. Είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις.
Το τραγικό είναι ότι ο άνθρωπος ο ελεύθερος, για να χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα αυτό, πολλές φορές, για να μην πω πάντα, απλώνει το χέρι του στη φωτιά και προτιμάει να καίγεται παρά να δροσίζεται. Δεν είναι το περιστατικό μεμονωμένο.
Είναι 2000 τώρα χρόνια, από τότε που ο Κύριός μας ήρθε εδώ στη γη και μας έφερε το Ευαγγέλιό Του και την Αλήθεια Του.
Από τότε, και μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, μέσα σε όλο τον κόσμο και μέσα στο δικό μας Έθνος, τη δικιά μας πατρίδα, τη δικιά μας οικογένεια, μέσα στον καθένα μας έρχεται ο Κύριός μας τώρα και μας προσφέρει τα ίδια πράγματα. Μας προσφέρει την καινούργια ποιότητα ζωής. Λέγει με σαφήνεια: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. ΙΑ’, 28-30). Ελάτε εδώ. Έχετε κουραστεί. Έχετε φορτωθεί πολύ μέσα στη ζωή. Ελάτε εδώ και θα σας ξεκουράσω. Βέβαια έχω κάποιες εντολές, αλλά ο ζυγός τον οποίον θα βάλω πάνω σας, ο ζυγός μου είναι ελαφρός και είναι χρηστός, είναι καλός ζυγός. Και το φορτίο μου είναι ελαφρό. Ελάτε!
