Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος προτάθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα για τη θέση του γραμματέα του κόμματος για πολλούς λόγους, αλλά ο κυριότερος ήταν ένας: η εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Το «Αγκίστρι» είναι σε θέση να γνωρίζει ότι οι δυο άνδρες, που συνδέονται με βαθιά φιλία από τα πολύ νεανικά τους χρόνια, δεν έχουν πάντα τις ίδιες απόψεις.
Και πολλά απ’ όσα κάνει ή έκανε στο παρελθόν ο Αλέξης Τσίπρας, ο Τζανακόπουλος θα τα έκανε διαφορετικά. Απλώς, δε θα τα πει ποτέ και σε κανέναν, παρά μόνο στον ίδιο τον Τσίπρα, όταν η πόρτα του γραφείου του 7ου ορόφου της Κουμουνδούρου κλείνει και μένουν οι δύο τους, μπροστά από τον περίφημο κόκκινο πίνακα με τους δύο μαύρους «ταύρους».
Τούτων δοθέντων, είναι προφανές ότι ο Τζανακόπουλος δεν θα υπονομεύσει τον Τσίπρα. Γι’ αυτό, άλλωστε, και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τού έδωσε τα κλειδιά του κόμματος, έχοντας χάσει κάθε εμπιστοσύνη στον Πάνο Σκουρλέτη – που γενικώς δεν διακρίθηκε για τις ικανότητές του και τις επιδόσεις του στη συγκεκριμένη θέση.
Όμως, ακόμη κι αν ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε έχει, ούτε θα έχει στο μέλλον τέτοια πρόθεση, καμία φορά η ζωή τα φέρνει περίεργα τα πράγματα. Ειδικά στην πολιτική, η τύχη ενίοτε έχει κέφια. Οι πολύ προσεκτικοί βλέπουν ότι ο Τζανακόπουλος, που πλέον ως γραμματέας αισθάνεται ότι έχει «λυμένα» τα χέρια, έχει ήδη ξεδιπλώσει τη δική του περπατησιά, προσπαθώντας να «στρίψει» το κόμμα προς τα αριστερά. Μάλιστα, κάποιοι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ήδη λένε -ενίοτε και με πικρία – ότι «αν έκανε ο Σκουρλέτης τα μισά απ’ όσα κάνει ο Τζανακόπουλος, θα τον είχαν κατηγορήσει άλλοι για υπονόμευση και άλλοι για αριστερισμό».
Και τώρα, τα γεγονότα: ο Τζανακόπουλος ξεκίνησε τη δημόσια παρουσία του ως γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ με ένα «τιτίβισμα» κατά του «Big Brother» του ΣΚΑΪ, που μεταξύ άλλων κάνει λόγο για «καφρίλα» και «κανιβαλισμό». Συνέχισε μεταβαίνοντας στη Λέσβο όταν κάηκε η Μόρια: εκεί όπου κατακεραύνωσε την κυβέρνηση και υπερασπίστηκε την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, θυμίζοντας ούτε κατ’ ελάχιστον τον κορυφαίον υπουργό των… κυβερνήσεων της Μόριας. Αμέσως μετά έκανε… άνοιγμα στους αριστεριστές, αποφαινόμενος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν είναι κόμμα της εναλλαγής, αλλά του κοινωνικού μετασχηματισμού», ενώ ο πρώτος διπλωμάτης που δέχθηκε στο γραφείο του στην Κουμουνδούρου ήταν ο πρέσβης της… Παλαιστίνης.
Αμέσως μετά, ο γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ μετέβη στη Χαλκιδική για να συναντηθεί, μεταξύ άλλων, με το κίνημα «SOS Χαλκιδική», που διακρίθηκε στις κοινωνικές αντιδράσεις κατά της εξόρυξης χρυσού και της Eldorado Gold, ενώ σειρά είχε μία περιοδεία στην Κοζάνη για να καταγγείλει την απολιγνιτοποίηση. Στη συνέχεια, με νέα του συνέντευξη υπενθύμισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο «κόμμα διακυβέρνησης», αλλά και «κόμμα αγώνα».
Όλα αυτά, προφανώς και δείχνουν ότι ο Τζανακόπουλος έχει στο μυαλό του ένα υβρίδιο μεταξύ «λαφαζανικής Αριστεράς» και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή έστω του «αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ», την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας έχει παραδεχθεί ότι έπειτα από 5 χρόνια διακυβέρνησης, προφανώς δεν μπορεί ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν ό,τι έκαναν ως τον Ιανουάριο του 2015: ούτε «δώσε και μένα μπάρμπα», ούτε συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, ούτε «νταούλια» και «ζουρνάδες».
Την ώρα, λοιπόν, που ο Αλέξης Τσίπρας ουδόλως προσπαθεί να αποβάλει τον «συστημισμό» που απέκτησε καπνίζοντας πούρα 5 χρόνια στο «δια χειρός Βαράγκη» πρωθυπουργικό γραφείο τού Μεγάρου Μαξίμου, ο υπ’ αριθμόν 1 συνεργάτης του επιχειρεί να στρίψει αριστερά το τιμόνι. Στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου, λοιπόν, έχουν αρχίσει να πέφτουν στοιχήματα πόσος καιρός θα περάσει έως ότου Τσίπρας και Τζανακόπουλος θα βρεθούν αντιμέτωποι. Όχι γιατί θα το θέλουν, αλλά γιατί καμία φορά τα πράγματα στην πολιτική εξελίσσονται με τρόπο απρόβλεπτο.
Από την στήλη “Αγκίστρι” της εφημερίδας “ΚΑΡΦΙ”
