Ποιοι Ρώσοι ολιγάρχες που έχουν χτίσει αυτοκρατορίες χάρη στις στενές σχέσεις τους με τον Πούτιν έχουν τεθεί στο στόχαστρο της Δύσης.
Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ να ανακοίνωσαν νέες, αυστηρότερες κυρώσεις μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όμως ο στόχος να πλήξουν τη ρωσική οικονομία δεν φαίνεται προς το παρόν εφικτός.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα των Bloomberg και «Forbes», τα ταμεία της Μόσχας είναι γεμάτα και αναλυτές σε όλο τον κόσμο εκτιμούν πως δύσκολα θα προχωρούσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν σε μία τέτοια κίνηση, αν δεν είχε φροντίσει τα οικονομικά νώτα του.
Τα στοιχεία των διεθνών οικονομικών πρακτορείων μαρτυρούν πως τα αποθεματικά της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας ανέρχονται στο ποσό-ρεκόρ των 640 δισ. δολαρίων.
Αυτό το ποσό ισούται με τα έσοδα 17 μηνών από τις εξαγωγές της Ρωσίας και συνεχίζει να αυξάνεται διαρκώς χάρη στη νέα άνοδο που προκλήθηκε στις τιμές του πετρελαίου λόγω της πολεμικής σύρραξης.
Αυτό που δεν θα μπορούσε να προλάβει ή να εμποδίσει ο Ρώσος Πρόεδρος είναι ο οικονομικός πόλεμος της Δύσης εναντίον μεμονωμένων προσώπων του περιβάλλοντός του. Πρόκειται για άτομα που αποτελούν τη λεγόμενη ρωσική ολιγαρχία.
Είναι επιχειρηματίες, κρατικοί αξιωματούχοι, κομματικά στελέχη ή πρόσωπα φιλικά προσκείμενα στον Βλ. Πούτιν που έχουν χτίσει αυτοκρατορίες χάρη στις καλές σχέσεις που διατηρούν με το Κρεμλίνο, τις οποίες εξαργυρώνουν είτε αποσπώντας γενναιόδωρες συμβάσεις έργου από το ρωσικό Δημόσιο, είτε μαθαίνοντας από πρώτο χέρι όλες τις απαραίτητες οικονομικές και πολιτικές πληροφορίες για τις επόμενες επιχειρηματικές κινήσεις τους.
Αυτά τα πρόσωπα τέθηκαν στο στόχαστρο των Ευρωπαίων και των Αμερικανών αξιωματούχων, σε μια προσπάθεια να πλήξουν έμμεσα και τον Ρώσο Πρόεδρο, αφενός αποδυναμώνοντας την οικονομική ισχύ του στενού κύκλου του, αφετέρου προκαλώντας γκρίνια στην «αυλή» του.
Το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών υπογράμμισε χαρακτηριστικά σε ανακοίνωσή του πως «αυτές οι ελίτ έχουν εκμεταλλευτεί την εγγύτητά τους με τον Πούτιν για να λεηλατήσουν το ρωσικό κράτος, να πλουτίσουν και να ανυψώσουν τα μέλη της οικογένειάς τους σε μερικές από τις υψηλότερες θέσεις εξουσίας στη χώρα σε βάρος του ρωσικού λαού».
Παράλληλα, σημειώνεται πως «τα άτομα στα οποία έχουν επιβληθεί κυρώσεις έχουν χρησιμοποιήσει μέλη της οικογένειάς τους για να ελέγξουν την τεράστια περιουσία τους». Μέχρι στιγμής, οκτώ είναι τα πρόσωπα της ρωσικής ελίτ που έγιναν στόχος των δυτικών κυρώσεων, μαζί με τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας και την αμυντική βιομηχανία της.
Αλεξάντρ Μπόρτνικοφ
Ο Αλεξάντρ Βασιλίεβιτς Μπόρτνικοφ είναι ο διευθυντής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσίας (FSB), δηλαδή της υπηρεσίας που θεωρείται διάδοχος της KGB στη χώρα.
Ο 70χρονος σήμερα Μπόρτνικοφ είναι, επίσης, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας και ένας από τους πιο στενούς και πιο έμπιστους συνεργάτες του Βλ. Πούτιν. Από το 1975 έως το 2004, εργαζόταν για την KGB και τις διάδοχες υπηρεσίες της στην Αγία Πετρούπολη.
Από τον Ιούνιο του 2003 έως τον Μάρτιο του 2004, υπήρξε αρχηγός της Διεύθυνσης της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Περιφέρειας της Αγίας Πετρούπολης. Τον Μάιο του 2007 το όνομά του ενεπλάκη σε υπόθεση ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, η οποία διερευνήθηκε από το ρωσικό υπουργείο Εσωτερικών σε σχέση με τη δολοφονία του αναπληρωτή επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας, Αντρέι Κοζλόφ.
Ντένις Μπόρτνικοφ
Ο Ντένις Αλεξάντροβιτς Μπόρτνικοφ είναι γιος του Αλ. Μπόρτνικοφ και αντιπρόεδρος του ρωσικού κρατικού χρηματοπιστωτικού ιδρύματος VTB Bank Public Joint Stock Company. Διατηρεί, επίσης, τη θέση του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της VTB Bank.
Κατά καιρούς έχει αναφερθεί το όνομά του σε λίστες αξιωματούχων που φέρονται να έχουν οικονομικούς δεσμούς και συναλλαγές με αυταρχικά καθεστώτα, όπως αυτά στη Λευκορωσία, στο Καζακστάν και στο Αζερμπαϊτζάν.
Άλλωστε, η VTB Bank δραστηριοποιείται και στις τρεις αυτές χώρες. Ο 47χρονος Μπόρτνικοφ έχει κατηγορηθεί από επιχειρηματικούς αντιπάλους του πως μεθόδευσε την εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου της τράπεζας Promstroibank από τη VTB Bank με απώτερο σκοπό να ανέλθει στην ηγεσία της και να προωθήσει συγχωνεύσεις που θα εξυπηρετούσαν την προσωπική του ατζέντα.
