από το βιβλίο: «Άγιον Όρος – Οικουμενισμός και κόσμος» – Μοναχός Λουκάς Φιλοθεϊτης
~ Εις ένα παραθαλάσσιο καφενεδάκι του
Πόντου κάθονται Τούρκοι και Ρωμιοί και αναλόγως ομιλούν, «και τρων και πίνουν».
Είναι ημέρα Παρασκευή. Παράμερα από τα τραπεζάκια τους περνά ένας σκύλος· φαινόμενο σύνηθες εις το επιτόπιο σκηνικό. Ένας Τούρκος θέλοντας να πειράξει τους Ρωμιούς, φωνάζει προς τον διερχόμενο:
-Χαράλαμπε! Χαράλαμπε!
Κοντοστέκει ο σκύλος. Ο Τούρκος λέει ειρωνικά εις τον παρακαθήμενο Έλληνα:
-Βλέπεις; Ρωμιός είναι!
Ο Έλληνας δείχνει συγκρατημένος απ’ έξω, αλλά από μέσα, ο νους – η καρδιά του δουλεύουν πολύστροφα. Πιάνει μια ελιά από το πιατάκι του, που είχε ως μεζέ νηστίσιμο για το ποτό του, και την πετά του σκύλου. Έμεινε αδιάφορος.
-Βλέπεις; Ρωμιός δεν είναι!
Κατόπιν απλώνει και παίρνει από το πιατάκι του Τούρκου μεζεδάκι, κρέας ψητό και του το ρίχνει. Το καταβρόχθισε δια μιας, κουνώντας ευχαριστημένος την ουρά του.
-Το βλέπεις; Τούρκος είναι!
Άναυδος ο μοαμέτις! Ο δε Ρωμιός επεξηγεί:
-Παρασκευή σήμερα και οι Ρωμιοί ως Χριστιανοί νηστεύουν· και δεν καταδέχθει την ελιά μας, ενώ το κρέας σας… να ήταν κι άλλο! Αφού λοιπόν τρώει κρέας την Παρασκευή, όπως και του λόγου σας, «όμοιος προς όμοιον» Τούρκος είναι!
Τι απίθανη αναμέτρηση ανάδελφων λαών! «Οικέτης νοήμων κρατήσει δεσποτών αφρόνων», εάν όχι «από του νυν», εις το «αεί» οπωσδήποτε.
Αλλά επεκτεινόμενο το στιγμιότυπο του Πόντου, πόσους άραγε «τούρκους» μη νηστεύοντας, αδηφάγους θα εντόπιζε κανείς μεταξύ των χριστιανών; Δια να έχουν τα Ελληνόπουλα το θλιβερό προνόμιο του προβαδίσματος μεταξύ άλλων και εις την ανά τον κόσμο παχυσαρκία; Όσο και αν είναι το φαινόμενο καθ’ εαυτό κάτι το έξωθεν «εισαγόμενο» προς όλεθρο του Έθνους και δια των τροφών, παρά τούτο δεν παύουν να φέρονται ως συναυτουργοί και συνένοχοι δι’ αμέλεια οι σημερινοί γονείς και η Χώρα, η οποία προγονικώς δίδαξε εις τους άλλους λαούς λόγο και μέτρο και ζωή οικογενειακή.
Όμως παραλλήλως προς αυτούς τους «γραικύλους» του Γένους, πόσους Ρωμιούς από τότε, ζων μέσα εις το διαρκές παρόν της Χάριτος, έβλεπε ανάμεσα εις τους Οθωμανούς ο Άγιος Κοσμάς, ο Προφήτης του Γένους, όταν προφήτευε, ότι εις την τελευταία τους αναμέτρηση οι Τούρκοι: «κατά το ένα τρίτο θα φονευθούν, το άλλο τρίτο θα βαπτισθεί, και μόνο το έτερο τρίτο θα φθάσει, φεύγον εις την Κόκκινη Μηλιά!».
Το πλείστον των προφητειών του Προφήτου του Γένους έχει εκπληρωθεί και αποτελούν πλέον από καιρού ιστορικά γεγονότα. Η πραγματοποίηση αυτών δεν παρέχει το εχέγγυο της εκπληρώσεως και των άλλων;
