Συνέντευξη του αντιναυάρχου ε.α., Τζιχάτ Γιαϊτζί, φιλοξενεί σήμερα η εφημερίδα «Μιλί Γκαζετέ», με τίτλο «Όποιος καθίσει στο τραπέζι με την Ελλάδα, όταν σηκωθεί να μετρήσει τα δάχτυλα του».
Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας παρατηρεί αρχικά πως «ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Δένδιας πραγματοποίησε τον Απρίλιο επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα και στην κοινή συνέντευξη Τύπου μας δήλωσε -κοιτώντας μας στα μάτια- πως η Τουρκία πράττει ενάντια στο διεθνές δίκαιο, λόγια στα οποία συνάντησε αντιδράσεις. Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη πρώτη φορά στην ιστορία της τουρκικής διπλωματίας. Αρκεί η καταστροφή αυτή για να δούμε το πως σκέφτεται η Ελλάδα;»
Σύμφωνα με τον Τζιχάτ Γιαϊτζί, «ο υπουργός Εξωτερικών Δένδιας στην επίσκεψή του στο ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο και στην προσφώνηση του στον Πατριάρχη χρησιμοποίησε τέσσερις φορές τον όρο ‘Οικουμενικός και τον όρο ‘Οικουμενικός Θρόνος’ και μάλιστα επισήμανε πως σε ευαίσθητα θέματα υπάρχει ενδιαφέρον για τις πρωτοβουλίες του Πατριαρχείου. Τα παραπάνω αποτελούν ανοιχτή παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Ήταν προφανές από τις κακομαθημένες δηλώσεις του πως ο Δένδιας ήρθε στην Άγκυρα όχι με την πρόθεση και επιθυμία επίλυσης των προβλημάτων με την Τουρκία, αλλά για να την εκφοβίσει λέγοντας ‘είτε δέχεστε τις θέσεις μας, είτε ανέχεστε τις συνέπειες’».
«Τότε να κάνουμε κι εμείς τις διερευνητικές με την ΕΕ»
Αυτό –υποστηρίζει ο αρχιτέκτονας του τουρκο-λιβυκού μνημονίου- ήταν εμφανές και από τις συνεχείς υποστηρικτικές αναφορές προς την ΕΕ.
«Εάν η Ελλάδα συνεχώς προβάλλει σε διμερή θέματα την ΕΕ, αυτό σημαίνει πως και η ίδια δεν λαμβάνει τον εαυτό της ως συνομιλητή.
Τότε και εμείς θα ήταν πιο σωστό να πραγματοποιήσουμε τις διερευνητικές επαφές με την ΕΕ αντί με την Ελλάδα. Εξάλλου και ο υπουργός Εξωτερικών μας έδωσε τις κατάλληλες απαντήσεις παρά τις κατηγορίες. Θέλω και πάλι να τον συγχαρώ. Τα λόγια του κολακεύουν την εθνική μας υπερηφάνεια. Ελπίζω και η διπλωματική μας στάση να είναι ίδια. Ελπίζω πως όλοι έχουν συνειδητοποιήσει στην Τουρκία πως η στάση του Δένδια ήταν αντίθετη προς την ειρηνική διπλωματία, ήταν αλαζονική και πως η Ελλάδα ακουμπώντας την πλάτη της στην ΕΕ έχει υιοθετήσει μια τυραννική στάση. Η κατάσταση πλέον βρίσκεται στο σημείο όπου τελειώνει η χρήση της λέξης διπλωματία.
Η Ελλάδα κάθεται στο τραπέζι για να διαπραγματευθεί μόνον τα θέματα που θέλει, δηλαδή τις απαιτήσεις της. Αναφέρει πως δεν θα συζητήσει τον εξοπλισμό και τη στρατικοποίηση των νησιών με μη στρατιωτικό καθεστώς. Έχει δηλώσει ξεκάθαρα πως δεν θα διαπραγματευθεί για νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, η κυριαρχία των οποίων δεν της έχει μεταφερθεί. Αυτό είναι ένα παράδειγμα. Η Ελλάδα είπε πως θα καθίσει στο τραπέζι μόνον για να διαπραγματευθεί την κατανομή των θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο. Αυτό σημαίνει πως απαιτεί αυτό που δεν είναι δικό της και θέλει να πούμε πόσα από τα δικαιώματα μας μπορούμε να της δώσουμε.
Υπό τις συνθήκες αυτές, εάν καθίσουμε να διαπραγματευθούμε με την Ελλάδα, θα μιλάμε από την αρχή για το πόσα θα δώσουμε στην Ελλάδα. Στη διαπραγμάτευση αυτή θα πρέπει μετά τη χειραψία με την Ελλάδα να μετρήσουμε τα δάχτυλά μας».
Στη συνέχεια αναπτύσσει τις απόψεις του που έχει ήδη εκφράσει σχετικά «με τη στρατικοποίηση των νησιών από τους Έλληνες κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης», για το ότι η ανατολική Μεσόγειος δεν αποτελεί θέμα διαπραγμάτευσης και συνεπώς δεν βοηθά η απόσυρση των ερευνητικών σκαφών ως κίνηση καλής θέλησης προς τη άλλη πλευρά, καθώς και για το ότι αποτελεί πηγή ανησυχίας η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, καθώς αποτελεί «το πρώτο μέρος του σχεδίου επέκτασης και στο Αιγαίο».
