Την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, που διέπει το καθεστώς της τελικής παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1947, επικαλέστηκε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας για να πει με σαφήνεια ότι και στην περιοχή αυτήν αμφισβήτηση της «πλήρους κυριαρχίας» της Ελλάδος επί νήσων και βραχονησίδων, είναι εκτός πλαισίου του διεθνούς δικαίου.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος, ομιλώντας κατά την ανακήρυξη του σε επίτιμο δημότη της Ρόδου, αναφέρθηκε και στις διατάξεις της Συνθήκης των Παρισίων που προβλέπουν την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων.
Αυτή η υποχρέωση, είπε, πρέπει να ερμηνεύεται «και υπό το φως της εκ μέρους της Ελλάδας άσκησης, έναντι της Τουρκίας, του κατά τις διατάξεις του άρθρου 51 του Χάρτη του ΟΗΕ δικαιώματος προληπτικής άμυνας («anticipatory self-defence»), ιδίως μετά το 1974 και κατ’ ακολουθία της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και της εντεύθεν ραγδαίας και απροκάλυπτης αύξησης της επιθετικότητας της Τουρκίας εις βάρος της Χώρας μας».
Πέραν αυτού όμως, συνέχισε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, η Τουρκία δεν έχει δικαίωμα να επικαλείται τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947, διότι:
α) Οι διατάξεις των σχετικών άρθρων ορίζουν, μεταξύ άλλων, και ότι κάθε συνθήκη ισχύει –επέκεινα δε δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις- μόνο μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών.
β) Η Τουρκία δεν είναι, υφ’ οιανδήποτε νομικώς παραδεκτή έννοια, συμβαλλόμενο μέρος στην Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, άρα αυτή η συνθήκη αυτή, ως προς την οποία η Τουρκία είναι τρίτο κράτος, δεν δημιουργεί δικαιώματα ή υποχρεώσεις υπέρ η εις βάρος της, αντιστοίχως.
Η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων υπεγράφη τον Απρίλιο του 1947 μεταξύ των Συμμάχων, νικητών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και της Ιταλίας. Η διατύπωση της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων είναι τόσο σαφής, υπογραμμίζει ο κ. Παυλόπουλος, Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ώστε δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας ως προς την ουσία και την έκταση της κυριαρχίας της Ελλάδας και, επομένως, της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί των Δωδεκανήσων.
Ειδικότερα, επισημαίνει ότι η κυριαρχία αυτή είναι «πλήρης», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι «ουδένα περιορισμό επιδέχεται κατά την άσκησή της», εκτείνεται όχι μόνον εφ’ όλων των νήσων που αναφέρονται ρητώς στην Συνθήκη των Παρισίων αλλά και επί των «παρακειμένων νησίδων» στο σύνολό τους.
Υπό το πρίσμα δε αυτό, καταλήγει ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, «είναι προφανές πως και στην περιοχή των Δωδεκανήσων δεν είναι νοητές, από πλευράς διεθνούς δικαίου, «γκρίζες ζώνες» αναφορικά με την έκταση και το περιεχόμενο της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής κυριαρχίας στην ως άνω περιοχή».
