Ο Άρης Λαούδης βαθμολογεί τον Παναθηναϊκό με βαθμό πάνω από τη βάση και εξηγεί γιατί είναι η ώρα των αποφάσεων για τον Πιτίνο.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν και για τον Παναθηναϊκό «διδακτικές ήττες», ξέρω ωστόσο ότι η συνολική εικόνα των «πράσινων» άφησε περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον. Δεν είδαμε ένα παιχνίδι που στο τέλος είπαμε «από πού ν ‘ αρχίσεις και πού να το πιάσεις». Δεν είδαμε έναν Παναθηναϊκό αδύναμο να φανεί ανταγωνιστικός απέναντι στην πιο γεμάτη ομάδα της φετινής Ευρωλίγκας. Δεν είδαμε καν έναν Παναθηναϊκό που θα γυρίσει στην Αθήνα και δεν θα ξέρει τι πρέπει να διορθώσει.
Οι περισσότεροι που είδαν αυτό το ματς τους ξέφυγε ένα «αν είχαμε ένα 5άρι» ή «αν ο Τζόνσον ήταν κανονικός…». Με λίγα λόγια, το ποτήρι μετά την εμφάνιση στη Βαρκελώνη αξίζει να το δούμε μισογεμάτο. Προφανώς και ουδείς μπορεί να είναι ικανοποιημένος επειδή ο Παναθηναϊκός κοίταξε στα μάτια την Μπαρτσελόνα, αλλά μπορεί να είναι ικανοποιημένος για αυτό που είδε.
Το πρώτο είναι ότι οι «πράσινοι» άντεξαν σε ένα παιχνίδι 100 πόντων που θα μπορούσε να πάει και στους 120, αν δεν είχαν βελτιώσει την άμυνά τους στη γ’ περίοδο. Το δεύτερο είναι βεβαίως ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει πάση θυσία να βελτιώσει την άμυνά του, γιατί μόνο με την επίθεση δε νίκησε ποτέ κανείς (σ.σ. οι εξαιρέσεις είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Το τρίτο είναι ότι επιβεβαιώσαμε τα δύο βασικά προβλήματα και νομίζω πως ήρθε η ώρα να τεθούν επί τάπητος.
Το πρώτο βεβαίως είναι το τεράστιο κενό στη ρακέτα, το δεύτερο είναι η ανυπαρξία του Τζόνσον που δημιουργεί πλέον εύλογα ερωτηματικά.
Είναι νομίζω ξεκάθαρο πως ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κοιτάξει στην αγορά για να αναζητήσει έναν ακόμη ψηλό, έναν παίκτη που θα αποτελεί σημείο αναφοράς στη ρακέτα, μια «ασπίδα» σ’ αυτή την καταιγίδα που υπέστη για περισσότερο από ένα ημίχρονο. Συμφωνώ απόλυτα με τη λογική των προπονητών πως το αμυντικό ριμπάουντ είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς, αλλά το πρόβλημα του Παναθηναϊκού στο «5» δεν αφορά μόνο το ριμπάουντ. Αφορά την επίθεση, αφορά τη δημιουργία μέσα από τη ρακέτα, αφορά την αδυναμία στην άμυνα, αφορά βεβαίως και το κομμάτι των περιστροφών.
Από ‘κει και πέρα, ο Τζόνσον είναι μια περίπτωση, η οποία θα πρέπει πλέον να εξεταστεί με διαφορετικό μάτι απ’ ό,τι μέχρι σήμερα. Κανείς δεν αμφιβάλει για την ποιότητά του, ουδείς μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι είναι η πρώτη του σεζόν μακριά από το ΝΒΑ και χρειάζεται χρόνο, αλλά είναι κρίμα για τον Παναθηναϊκό να έχει έναν ποιοτικό παίκτη στο ρόστερ του και να μην παίρνει τίποτα.
Ο Αμερικανός έπαιξε απόψε 11 λεπτά στη Βαρκελώνη και είναι ζήτημα, αν θυμάται κάποιος ότι πάτησε στο παρκέ για περισσότερο από δύο λεπτά. Είναι σαφές ότι ο Τζόνσον πρέπει να προσαρμοστεί στην πίεση, πρέπει να καταλάβει τάχιστα τις απαιτήσεις και κυρίως τον σφυγμό της Ευρωλίγκας, διαφορετικό το πρόβλημα θα πρέπει να κοπεί, αν δεν μπορεί να λυθεί. Ο Τζόνσον δεν είναι απλά ένας παίκτης του rotation. Είναι μια περίπτωση που θα μπορούσε με τα αθλητικά προσόντα που διαθέτει να καλύψει ένα μέρος της «τρύπας» που παρουσιάζεται στη ρακέτα. Μπορεί αν πηδήξει, μπορεί να κόψει, μπορεί να μαρκάρει στο «4», μπορεί να κάνε πράγματα που αυτή την ώρα λείπουν από τον Παναθηναϊκό που έτσι κι αλλιώς είναι αδύναμος στη ρακέτα. Το πρόβλημα με τον Τζόνσον λοιπόν δεν είναι η ανυπαρξία του στην επίθεση, το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει καμία παρέμβαση, κανέναν ρόλο στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά και παρότι ο Παναθηναϊκός είχε 13 λιγότερα ριμπάουντ, 7/23 τρίποντα έχασε από την πιο ποιοτική ομάδα στις λεπτομέρειες. Ένα χαμένο τρίποντο δικό του, ένα απίστευτο τρίποντο κι ένα δίποντο με ταμπλό του Ντιλέινι έκαναν τη διαφορά. Δεν ξέρω αν δεν έμπαιναν τα δύο σουτ του Αμερικανού, αν θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να «γυρίσει» το παιχνίδι, εκτιμώ πως όχι με τον ρυθμό που είχε το ματς, αλλά σίγουρα το γεγονός ότι στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής, αποδεικνύει πως είχε τα στοιχεία που απαιτούνταν για να είναι ανταγωνιστικός.
Συμπερασματικά, στο πιο δυνατό μέχρι σήμερα κρας τεστ του Παναθηναϊκού θα έβαζα βαθμό πάνω από τη βάση. Να είμαι ειλικρινής δεν πίστευα ότι οι «πράσινοι» είναι έτοιμοι να νικήσουν στη Βαρκελώνη, αλλά ήθελα να δω τον χαρακτήρα και τη νοοτροπία σε ένα πολύ δυνατό παιχνίδι με ομάδα που θεωρητικά θα είναι στο φάιναλφ φορ, με μια ομάδα που έχει υψηλότερους στόχους από τους «πράσινους». Όσον αφορά στα προβλήματα; Τα ξέραμε, τα επιβεβαιώσαμε και παραδεχόμαστε «αυτά που λείπουν κάνουν και τη διαφορά ανάμεσα σε μια καλή και σε μια μεγάλη ομάδα».
