Μια θρυλική μορφή του λαϊκού τραγουδιού της δεκαετίας του 1950, η πρώτη σύζυγος του Μανώλη Χιώτη, κηδεύτηκε χθες το πρωί μακριά από κάθε είδους δημοσιότητα.
Η Ζωή Νάχη έφυγε από η ζωή σε ηλικία 91 ετών.
Την είδηση του θανάτου της έκανε γνωστή ο αγαπημένος φίλος της οικογένειας της και βιρτουόζος του μπουζουκιού Στέλιος Τζανετής με ανάρτησή του στα social media:
«Σήμερα αποχαιρετήσαμε στο νεκροταφείο Ζωγράφου, η οικογένεια και λίγοι φίλοι την Ζωή Νάχη! Πρώτη σύζυγος του Μανώλη Χιώτη που είχε και τα παιδιά. Υπήρξε παιδί θαύμα έπαιζε στο θέατρο και τραγουδούσε από πολύ μικρή ηλικία “εφτά χρονών” και όλοι λέγανε “ζωή να ‘χει” αυτό το παιδί… Το όνομα της το πραγματικό ήταν Ζωή Γρυπάρη και είχε συγγένεια με τον Ιωάννη Γρυπάρη (λογοτέχνης ποιητής μεταφραστής και εκπαιδευτικός). Ήταν μία εξαιρετική στιχουργός με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό της. Έφυγε σε ηλικία 91 ετών».
Η Ζωή Νάχη (Γρυπάρη ήταν το πατρικό της), κατόρθωσε να κάνει μια δεύτερη μεγάλη καριέρα ως στιχουργός από τη δεκαετία του 1980, δίνοντας μεγάλα τραγούδια στον Νότη Σφακιανάκη, στην Καίτη Γαρμπή, στον Πασχάλη Τερζή, στον Τόλη Βοσκόπουλο, στην Έλενα Παπαρίζου, στην Άντζελα Δημητρίου, στη Δέσποινα Βανδή και σε πλήθος άλλων τραγουδιστών.
«Έρωτα θέλει η ζωή», «Αγάπη Αλκοολική», «Υπάρχει λόγος» και πολλά άλλα είναι μερικά από τα 250 τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες τις περασμένες δεκαετίες.
Η σπουδαία ερμηνεύτρια και στιχουργός τον Ιούνιο του 2018 είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso όπου είχε αποκαλύψει ότι είχε έτοιμη την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Εκείνος κι εγώ» η οποία αναφερόταν στην κοινή ζωή της με τον Μανώλη Χιώτη.
Η Ζωή Νάχη κυριάρχησε σε όλα τα σπουδαία νυχτερινά κέντρα της δεκαετίας του 1950 κάνοντας μία σύντομη αλλά σημαντική για το λαϊκό τραγούδι καριέρα. Στάθηκε επάξια στο πάλκο στο πλευρό του Βασίλη Τσιτσάνη, του Γιάννη Παπαϊωάννου, της Καίτης Γκρέυ, του Στέλιου Καζαντζίδη, του Τάκη Μπίνη και πολλών άλλων.
Ο δραματικός χωρισμός με τον Μανώλη Χιώτη: «Ήμουν χαμένη»
Στην ίδια συνέντευξη που έδωσε το 2018 στην Espresso θυμόταν με πόνο και τον δραματικό χωρισμό της με τον Μανώλη Χιώτη με τον οποίο απέκτησαν δύο παιδιά, τη Μαρία και τον Διαμαντή.
«Ήμουν χαμένη στο άπειρο. Υπήρχα μόνο μηχανικά για να μεγαλώσω καλά παιδιά. Όλο το όνειρό μου ήταν αυτά τα παιδιά μας. Μέσα στο βιβλίο γράφω συνεχώς ότι χωρίς Χιώτη η Ελλάδα δεν θα είχε λαϊκό τραγούδι. Τον αγάπησαν ωραίοι άνθρωποι. Τον ζήλεψαν ανθρωπάκια. Ως μεγάλη αξία δεν έδινε σημασία γιατί ήξερε ότι τους μεγάλους καλλιτέχνες τους ζηλεύουν, όπως γίνεται πάντα στην Ελλάδα. Γιατί στο εξωτερικό δεν ισχύει αυτό. Και όταν θέλουν να κακολογήσουν, λάθος ανθρώπους κακολογούν. Είπαν πολλά για εκείνον αλλά δεν έδινε σημασία γιατί ήξερε ποια ήταν η καλλιτεχνική αξία του και ποιος ήταν εκείνος. Δυστυχώς τη ζήλια την έχουμε ως λαός».
Η σπουδαία ερμηνεύτρια και στιχουργός κηδεύτηκε στο Κοιμητήριο Ζωγράφου χθες το μεσημέρι ως «Ζωή Σπάθη» έχοντας κοντά της στο τελευταίο αντίο τον γιο της Διαμαντή Χιώτη, την εγγονή της καθώς και ελάχιστα ακόμα πρόσωπα από το οικογενειακό της περιβάλλον.
