Πίσω από τις κλειστές πόρτες του Ψυχιατρείου της Λέρου

Μια σκοτεινή πλευρά της σύγχρονης Ελλάδας.

Το εξαιρετικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε αρχικά στη LIFO, παρουσιάζει εικόνες από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Λέρου, οι οποίες δεν αφήνουν κανένα ασυγκίνητο. Άνθρωποι αφημένοι στο απόλυτο έλεος της μοίρας. Ένα συγκλονιστικό φωτογραφικό ρεπορτάζ, το οποίο ωστόσο, όπως αναφέρεται, συνέβαλε στον εξανθρωπισμό των άθλιων συνθηκών που επικρατούσαν στο
εν λόγω ψυχιατρικό ίδρυμα.

Η ιστορία του ιδρύματος

Το 1957 διαμορφώθηκε η ιδέα να μετατραπούν τα άδεια κτήρια του ιταλικού ναυαρχείου στη Λέρο σε μια αποικία ψυχικά ασθενών µε στόχο την απασχόλησή τους σε γεωργικές ασχολίες. Η πρώτη ονομασία του Ψυχιατρείου ήταν «Αποικία Ψυχοπαθών Λέρου» µε έδρα το Λακκί.

Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Λέρου ιδρύθηκε µε τα Βασιλικά Διατάγματα στις 28/5/57 και δέχτηκε τους πρώτους 300 ασθενείς στις 2/1/1958 από το Λοιµοκαθαρτήριο Αθηνών, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί εκεί από το Δαφνί το 1953. Η επιλογή των ασθενών έγινε µε κριτήριο την έλλειψη επισκέψεων από συγγενικά πρόσωπα στα ιδρύματα όπου νοσηλεύονταν για διάστημα μεγαλύτερο των 12 μηνών. Εντούτοις, σιγά σιγά ο αριθμός των ασθενών αυξανόταν, αφού μεταφέρονταν εκεί άτομα και από άλλα ιδρύματα.

Το 1980 οι νοσηλευόμενοι έφθασαν τους 2000, το 1988 στους 1150, ενώ το 1991 ήταν 991. Στις αρχές τους 1980 το προσωπικό του ψυχιατρείου της Λέρου ανερχόταν σε χίλια περίπου άτομα, αν και ο αριθμός των ψυχιάτρων ήταν µόνο δύο. Η πλειοψηφία του προσωπικού, που είχε φυλακτικό ρόλο, προήλθε απ’ τον ντόπιο πληθυσμό, ενώ για πολλά χρόνια ήταν ανύπαρκτη η επιστημονική στήριξη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση του ιδρυματισμού και των άθλιων συνθηκών διαβίωσης των εγκλείστων, αφού δεν υπήρχε θεραπευτικό πλάνο.

Προσοχή: Ενδεχομένως οι εικόνες που ακολουθούν να προκαλέσουν ενόχληση και δυσφορία