Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια συχνή μορφή αρθρίτιδας που χαρακτηρίζεται από τα αιφνίδια επεισόδια πόνου, πρηξίματος και ευαισθησίας στις αρθρώσεις.
Η άρθρωση που επηρεάζεται περισσότερο είναι αυτή του μεγάλου δαχτύλου του ποδιού, γι’ αυτό και η ουρική αρθρίτιδα είναι ευρύτερα γνωστή ως ποδάγρα.
Η ουρική αρθρίτιδα εκδηλώνεται όταν συσσωρεύεται σε μια άρθρωση ουρικό οξύ και σχηματίζει συμπαγείς κρυστάλλους. Παράγοντες κινδύνου για την επικίνδυνη αύξηση των επιπέδων του ουρικού οξέος –και κατ’ επέκταση την ουρική αρθρίτιδα– αποτελούν μεταξύ άλλων το υπερβολικό σωματικό βάρος, η διατροφή (π.χ. μεγάλη κατανάλωση κρέατος και θαλασσινών, ποτών με ζάχαρη και αλκοόλ) και το οικογενειακό ιστορικό ουρικής αρθρίτιδας.
Ουρική αρθρίτιδα & ροχαλητό
Σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Arthritis & Rheumatology, μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος εκδήλωσης ουρικής αρθρίτιδας για όσους έχουν διαγνωστεί με αποφρακτική υπνική άπνοια.
Η αποφρακτική υπνική άπνοια είναι μια κοινή διαταραχή του ύπνου με «σήμα κατατεθέν» το δυνατό ροχαλητό. Κατά τη διάρκεια του ύπνου τους, οι πάσχοντες από υπνική άνοια παρουσιάζουν διακοπές στην αναπνοή τους και η ποιότητα του ύπνου τους είναι εξαιρετικά χαμηλή, με αποτέλεσμα να βιώνουν έντονη κούραση, νευρικότητα και δυσκολία συγκέντρωσης ακόμη και μετά από πολλές ώρες ύπνου.
Η υπνική άπνοια συνδέεται με ποικίλες συννοσηρότητες, όπως η υπέρταση και ο διαβήτης. Παλαιότερη μελέτη είχε υποδείξει ότι οι πάσχοντες από υπνική άνοια είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν ουρική αρθρίτιδα σε διάστημα ενός έτους από τη διάγνωση της διαταραχής του ύπνου.
Στο πλαίσιο της νέας μελέτης, οι ερευνητές θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσο ο κίνδυνος ουρικής αρθρίτιδας παραμένει αυξημένος για τους πάσχοντες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Για τον σκοπό αυτόν, συγκέντρωσαν και ανέλυσαν στοιχεία που αφορούσα 15.879 ασθενείς με υπνική άπνοια και, για λόγους σύγκρισης, 63.296 υγιείς ανθρώπους (ομάδα ελέγχου), οι οποίοι παρακολουθήθηκαν κατά μέσο όρο για διάστημα 5,8 ετών.
Κατά την περίοδο της μελέτης, ουρική αρθρίτιδα εκδήλωσαν ποσοστό 4,9% των συμμετεχόντων από την ομάδα της υπνικής άπνοιας και 2,6% των συμμετεχόντων από την ομάδα ελέγχου. Τα ποσοστά αυτά μεταφράζονται σε 42% αυξημένο κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας για τους ασθενείς με υπνική άπνοια.
Μάλιστα, σύμφωνα με τα ευρήματα, ο κίνδυνος υπολογίστηκε πως ήταν αυξημένος καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης και έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα ένα με δύο χρόνια μετά τη διάγνωση της υπνικής άνοιας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κίνδυνος ουρικής αρθρίτιδας ήταν υψηλός ακόμη και μεταξύ των ατόμων με φυσιολογικό σωματικό βάρος.
«Τα άτομα που πάσχουν από υπνική άπνοια έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ουρική αρθρίτιδα τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα» αναφέρει ο Έντουαρντ Ρόντι, ένας εκ των συντακτών της νέας μελέτης, από το Πανεπιστήμιο Κιλ στην Αγγλία.
Η σχέση υπνικής άπνοιας και ουρικής αρθρίτιδας καθοδηγείται από τις επαναλαμβανόμενες διακοπές της αναπνοής που βιώνουν οι πάσχοντες, οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα τη μειωμένη οξυγόνωση κι έτσι θεωρείται ότι οδηγούν σε αύξηση των επιπέδων του ουρικού οξέος.
«Η υπνική άπνοια αντιμετωπίζεται με τη χρήση συσκευής συνεχούς θετικής πίεσης αεραγωγών (CPAP)» εξηγεί η Δρ Μίλιτσα Μπάκναλ, επίσης από το Πανεπιστήμιο Κιλ. «Η χρήσης της CPAP επαναφέρει τα επίπεδα οξυγόνου στο φυσιολογικό, επομένως μπορεί ενδεχομένως να μειώσει τα επίπεδα ουρικού οξέος κι έτσι να μειώσει τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας ή να συμβάλει στη θεραπεία της ήδη διαγνωσμένης ουρικής αρθρίτιδας» προσθέτει η ερευνήτρια, υπογραμμίζοντας πως σε μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να διερευνηθεί κατά πόσο η χρήση της CPAP σε ασθενείς που έχουν ήδη εκδηλώσει ουρική αρθρίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση των συμπτωμάτων τους.
