Λείψανα:
Αιωνόβια δένδρα τριγύριζαν τούς τάφους των προπαππούδων μου.
Τα τεράστια και πυκνόφυλλα κλαδιά έριχναν την παχιά σκιά τους πάνω στα μνήματα, όπου αναπαυόταν η πολυμελής οικογένεια.
Πολλών γενιών τα λείψανα ήταν εκεί Γη! Γη!
Οι ανθρώπινες γενιές εναλλάσσονται στην επιφάνειά σου όπως τα φύλλα στα δένδρα.
Ευχάριστα πρασινίζουν, παρηγορητικά κι αθωα θροιζουν αυτά τά φυλλαράκια, πού αλαφροσαλεύουν μέ τήν απαλή ανάσα του ανοιξιάτικου αέρα.
Μα σαν έρθει το φθινόπωρο, θα κιτρινίσουν, θα πέσουν από τα δένδρα πάνω στους τάφους και θα σαπίσουν εκεί !
Την άνοιξη, πάλι άλλα φυλλαράκια θα εμφανιστούν στα κλαδιά, για να ζήσουν κι αυτά λίγο μόνο, πριν κιτρινίσουν, πέσουν και σαπίσουν…
