Οι εpωτικές σχέσεις έχουν γίνει πολύ πολύπλοκες στις μέρες μας,
καθώς νέοι παράγοντες έχουν εισβάλει στην ζωή των ανθρώπων και όπως έχουν αλλάξει τους υπόλοιπους τομείς της, έτσι έχει συμβεί και εδώ.
Μια η τεχνολογία με τις εφαρμογές και τις γνωριμίες που τις έχουν κάνει πιο εύκολες, αλλά απρόσωπες, λίγο που και η νέα γενιά έχει διαμορφώσει τις δικές της νοοτροπίες γύρω από το συναίσθημα και τους δεσμούς, δύσκολα ο κόσμος βρίσκει ένα ταίρι με το οποίο μπορεί να μείνει καιρό.
Πέρα από τους εξωτερικούς παράγοντες όμως, υπάρχουν και εσωτερικά ζητήματα που επηρεάζουν τις εpωτικές μας σχέσεις περισσότερο από όσο μπορεί να νομίζουμε και αυτά αφορούν τους γονείς μας και πως μας μεγάλωσαν. Σύμφωνα με την κλινική ψυχολόγο Rebecca Bergen, οι πρώτες μας εμπειρίες με τις σχέσεις έρχονται από τους γονείς μας και δομούνται τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Η ζωή μας μαζί τους, καθορίζει τον τρόπο που δεχόμαστε ή δίνουμε αγάπη σαν ενήλικες, πως βλέπουμε τις σχέσεις, τι θέλουμε και τι προσμένου από αυτές.
Σύμφωνα με την Bergen, ο βαθμός συναισθηματικής διαθεσιμότητας των γονεών ενός ατόμου επηρεάζει τον τρόπο που συνδεθήκαμε μαζί τους. Η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του βρέφους με τους γονείς ή τα άτομα που το φροντίζουν περιγράφει τον τρόπο που αυτό θα βλέπει τις σχέσεις μεγαλώνοντας, μέσα από την σχέση των ενηλίκων που είχε στο περιβάλλον του. Όλα αυτά καθορίζουν αργότερα και το πως το παιδί θα λειτουργεί στις δικές του ερωτικές σχέσεις.
Παρακάτω, θα δεις πως ακριβώς οι γονείς επηρεάζουν τις μελλοντικές σχέσεις των παιδιών τους:
Διδάσκουν πως να δείχνουμε τρυφερότητα
Ο τρόπος με τον οποίο ανταλλάσσουν συναισθήματα οι γονείς ενός παιδιού επιδρούν άμεσα στον ψυχισμό του. Επομένως οι σχέσεις τους είναι το πρώτο και το πιο επιδραστικό παράδειγμα. Είναι το μοντέλο επικοινωνίας που το παιδί μαθαίνει και θεωρεί σωστό, μιας και δεν έχει δει κάτι άλλο. Επομένως μεγαλώνοντας θα κάνει τα ίδια, αν π.χ. οι γονείς του το αγκάλιαζαν ή το φιλούσαν και ήταν έτσι και μμεταξύ τους μπροστά του, τότε το παιδί θα εκφράζει πιο εύκολα την τρυφερότητα. Αν αντίθετα έβλεπε θυμούς, φωνές, εντάσεις θα εκφράζεται είτε πολύ έντονα, είτε υα έχει ένα επιθετικό-παθητικό μοντέλο συμπεριφοράς, όπως οι γονείς του.
Συχνά αντιγράφουμε συμπεριφορές από τους γονείς
Η Bergen αναφέρει ότι τα παιδιά λαμβάνουν ως μοντέλο συμπεριφοράς τον γονέα με το ίδιο φύλο, ενώ αυτόν του αντίθετου τον προβάλλουν στους πιθανούς συντρόφους τους. Όμως μπορεί να συμβεί και το εντελώς αντίθετο, δηλαδή να μη θέλει για σχέση έναν άνθρωπο σαν τον γονέα του. Όταν λοιπόν οι σχέση των γονιών είναι καλή τότε τα παιδιά προσπάθουν να την μιμηθούν, αν πάλι έχουν δει μια νοσηρή σχέση πολύ πιθανό να δέχονται ή να ασκούν τοξικές συμπεριφορές ή να μην τις θέλουν καθόλου στην ζωή τους.
Τα λόγια των γονιών μετατρέπονται σε φωνή μέσα στο μυαλό
Αν κάποιος προσπαθήσει να αναγνωρίσει την πηγή των απόψεων, των μοτίβων επικοινωνίας και των συναισθημάτων που έχει, θα πρέπει να ανατρέψει στην παιδική του ηλικία και να θυμηθεί την σχέση που είχε με τους γονείς του. Επομένως, πρέπει όλοι να αναρωτηθούμ αν αυτά που πιστεύουμε ή σκεφτόμαστε σαν ενήλικες είναι η δική μας φωνή ή αν πρόκειται για καταγραφές των γονιών μας και άρα επηρεάζουν τη ζωή μας μέχρι και τώρα.
Επηρεάζουν τον τρόπο που συνδεόμαστε με τους συντρόφους μας
Είναι πιθανότερο αν ένα παιδί λάμβανε αγάπη από τους γονείς του, οι οποίοι του έδιναν προσοχή και ήταν δίπλα του, μεγαλώνοντας να αναπτύξει έναν πιο υγιή τρόπο με τον οποίο να συνδέεται με τους άλλους ανθρώπους, σαν ενήλικας. Αν πάλι οι γονείς του δεν ήταν εκεί για αυτό, τότε μπορεί το παιδί να εκδηλώσει χαμηλή αυτοεκτίμηση, άγχος στις σχέσεις, θέματα εμπιστοσύνης και να αναζητά τοξικές σχέσεις, όχι το ικανοποιούν, αλλά γιατί του μοιάζουν οικείες.
Αν κάποιος θέλει να δημιουργήσει νέα μοτίβα στις σχέσεις του, τότε η Bergen του προτείνει τέσσερις δρόμους: διάβασμα, καταφραγή ημερολογίου, διαφορετική οπτική για την σχέση του και ψυχοθεραπεία.
Δε θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να μάθει νέους, υγιείς τρόπους να διαχειρίζεται τις διαφωνίες και τις εντάσεις του μέσα σε μια σχέση. Κανείς δε θέλει τους καυγάδες, όμως το να μην συμφωνουμε με τον άλλον είναι απολύτως φυσιολογικό μέσα σε μια σχέση και αξίζει η διαφωνία να γίνεται πιο επικοδομητικά. Τα βιβλία αντίστοιχου περιεχομένου μπορούν να ανοίξουν τους ορίζοντες εκείνου που τα διαβάζει και να του δώσουν συμβουλές για νέες τακτικές και προσεγγίσεις.
Το ημερολόγιο από την άλλη, ενισχυεί την αυτο-επίγνωση και βάζει τις σκέψεις σε τάξη, όπως και τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές και αποτελεί μέτρο σύγκρισεις με την σχέση που είχαν οι γονείς μας ή με το πως φέρονταν σε εμάς.
Επιπλέον, απαιτείται προσπάθεια για να βρεθούν νέοι τρόποι επικοινωνίας και συνύπραξης μέσα στην σχέση, ώστε η σύνδεση να αποκατασταθεί, να γίνει πιο βαθιά και πιο ειλικρινής.
Τέλος, αν τα μοτίβα συμπεριφοράς παραμένουν εκεί και δυσκολεύουν την σχέση, τότε ένας ψυχοθεραπευτής θα μπει στη θέση του λυτρωτή και θα φέρει την ισορροπία στην σχέση.
