Μισθοί, ημερήσια επιδόματα και κατ’ αποκοπή έξοδα. Κάθε ευρωβουλευτής μπορεί να υπολογίζει σε κάποια επιπλέον εισοδήματα, τα οποία σε συνδυασμό με τις σταθερές απολαβές δημιουργούν ένα ικανοποιητικό -για κάποιους- μηνιαίο εισόδημα.
Υπάρχουν, όμως και άλλοι που φαίνεται πως δεν αρκούνται στα όσα μπορεί να τους προσφέρει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στον οικονομικό τομέα, επιτρέποντας δωροδοκίες από το Κατάρ, γράφει το βελγικό μέσο VRT, το οποίο αναλύει διεξοδικά τα μηνιαία έσοδα ενός ευρωβουλευτή.
Πόσα χρήματα παίρνει, λοιπόν, ένας ευρωβουλευτής και με πόση διαφάνεια το αντιμετωπίζει αυτό το Ευρωκοινοβούλιο;
Σύμφωνα με τον Wouter Wolfs, καθηγητή Διεθνούς Πολιτικής στο KU Leuven, τα κύρια προβλήματα είναι τα επιδόματα που προστίθενται στους μισθούς, με αποτέλεσμα το συνολικό μηνιαίο εισόδημα ενός ευρωβουλευτή να ανέρχεται σε περίπου 15.000-20.000 ευρώ.
Πιο αναλυτικά, ο μεικτός μηνιαίος μισθός ενός ευρωβουλευτή το 2022 είναι 9.386,29 ευρώ. Σύμφωνα με το VRT, το ποσό αυτό είναι το ίδιο και για τους 705 ευρωβουλευτές, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου και του αντιπροέδρου. Από αυτό αφαιρούνται ένας ευρωπαϊκός φόρος καθώς και τα ασφάλιστρα. Το αποτέλεσμα είναι ένας καθαρός μηνιαίος μισθός της τάξης των 7.316,63 ευρώ. Το ποσό αυτό είναι σταθερό και ανέρχεται στο 38,5% του μισθού ενός δικαστή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Τα ημερήσια και μηνιαία επιδόματα των ευρωβουλευτών φτάνουν το ποσό ενός επιπλέον μισθού
Πέραν του μισθού τους, οι ευρωβουλευτές αποζημιώνονται και για τα έξοδά τους. Για παράδειγμα, οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου λαμβάνουν ημερήσια αποζημίωση 338 ευρώ για κάθε ημέρα που παρίστανται στη Ευρωβουλή για την εργασία τους. Αυτά τα χρήματα προορίζονται κυρίως για γεύματα και έξοδα διαμονής σε ξενοδοχεία. Επίσης, παίρνουν πάγιο επίδομα 4.778 ευρώ μηνιαίως για γενικά επαγγελματικά έξοδα, στα οποία περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, το κόστος τηλεφώνου και σύνδεσης στο διαδίκτυο, συνδρομές σε πλατφόρμες ενημέρωσης και οργάνωση συνεδρίων.
Δεν είναι πάντα σαφές πώς ακριβώς ξοδεύουν αυτά τα χρήματα τα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, καθώς οι έλεγχοι στον τομέα αυτόν είναι περιορισμένοι.
«Δεν υπάρχει τίποτα κακό με ένα επίδομα εξόδων, το οποίο μάλιστα καταβάλλεται σε ξεχωριστό λογαριασμό. Θεωρητικά, ο αχρησιμοποίητος προϋπολογισμός πρέπει να επιστραφεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό, όμως, δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ, με αποτέλεσμα το επίδομα να μετατρέπεται ουσιαστικά σε έναν πρόσθετο μισθό», σημειώνει στο VRT ο Wolfs.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο γίνεται εδώ και πολύ καιρό συζήτηση για περισσότερο έλεγχο στους μισθούς και τα έξοδα των ευρωβουλευτών.
Το αντεπιχείρημα είναι ότι ένας τέτοιος έλεγχος απαιτεί 60 με 70 εργαζόμενους και άρα κοστίζει πολλά χρήματα. «Αυτό μου φαίνεται λίγο υπερβολικό» λέει ο Wolfs, και προσθέτει: «Είναι πολύ πιο εύκολο οι ευρωβουλευτές να χρησιμοποιήσουν μέρος της αμοιβής τους για να πληρώσουν έναν εξωτερικό ελεγκτή για τη διεξαγωγή του ελέγχου. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζονται πρόσθετοι πόροι».
Ο μεικτός μισθός των ευρωβουλευτών δεν είναι πολύ υψηλότερος από αυτόν στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης
Ο Wolfs τονίζει ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λειτουργεί γενικά με αρκετή διαφάνεια. «Έχουν ήδη γίνει πολλά βήματα και υπάρχουν πολλές πληροφορίες. Αυτό ισχύει, για παράδειγμα, και για τους μισθούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα θεσμικά όργανα, για παράδειγμα, είναι πολύ πιο διαφανή από το Βέλγιο. Υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν».
Το αν οι μισθοί και τα επιδόματα είναι υψηλά είναι μια ατελείωτη συζήτηση, λέει ο Wolfs. «Ο ακαθάριστος μισθός από μόνος του δεν είναι πολύ υψηλότερος από ό,τι π.χ. στο Βέλγιο, αλλά οι φόροι είναι χαμηλότεροι σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Για κάποιον που βγάζει λιγότερα, ο πειρασμός να δωροδοκηθεί είναι μεγαλύτερος. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει το γεγονός ότι υπάρχουν ορισμένοι βουλευτές για τους οποίους ο τρέχων μισθός προφανώς δεν επαρκεί».
