Πόσο ηλίθιους πρέπει να μας θεωρούν οι υποψήφιοι βουλευτάδες, συμπολίτες μου;
Απαντώ: Όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Κατά την προεκλογική περίοδο, τα γνωστά τηλέφωνα έπεφταν βροχή: «Είμαστε από το γραφείο…του κυρίου Κουρεματοδανειάκη και ζητάμε την ψήφο σας για να έχουμε δυνατή φωνή στη Βουλή». «Γιατί, για να “κουρέψει” και τα υπόλοιπα δάνεια που έχει; Πόσα του έχουν μείνει;» Αμήχανη σιωπή από την άλλη άκρη της γραμμής.
Όμως ο φουκαράς έχει αναλάβει να σας πείσει ότι ο Κουρεματοδανειάκης είναι αυτός που περιμέναμε και θα γίνει ο σκλάβος μας και το περσικό χαλί να τον πατήσουμε και δεν θα κοιμάται τα βράδια γιατί θα σκέπτεται πώς θα μας υπηρετήσει καλύτερα, ενώ ήταν ήδη στην απελθούσα Βουλή, αλλά δεν φάνηκε να κοπίασε και πολύ για εμάς. Έτσι ο πιστός και φιλότιμος στρατιώτης συνεχίζει απτόητος: «Θέλετε να σας στείλουμε ψηφοδέλτια;» Και εννοεί βέβαια «σταυρωμένα» με το όνομα του αφέντη του.
Τώρα πείτε μου πόσο κρετίνους μπορεί να μας θεωρεί το ηλίθιο κομματόσκυλο, που περιμένει να εκλεγεί ο αφέντης του για να τον διορίσει; Προφανώς όσο πίθηκος είναι ο ίδιος. Για την ιστορία, ο Κουρεματοδανειάκης εξελέγη.
