Στη Λεωφόρο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ “αήττητα”, μόνο… αγάπη. Πρώτοι μάγκες ο Μπόλονι και τα παιδιά του.
Τέτοια αγαπησιάρικη μέρα και μάλιστα όταν βρίσκεσαι και σε τέτοιο “χώρο” δεν μπορούσε να γίνει κι αλλιώς… Αγάπη μόνο. Και… ΕΞΑΨΗ που είναι και της μοδός.
Ο Ολυμπιακός θα το πάρει το πρωτάθλημα, αυτό δεν αλλάζει. Το χουνέρι ωστόσο που (ΞΑΝΑ) έπαθε στη Λεωφόρο θα κάνει πολύ καιρό να το ξεχάσει. Και μην τσιμπάτε σε αηδίες για Ευρώπες κλπ. Σαν τρελοί το θέλανε. Γι’ αυτό σκούζανε όλη την εβδομάδα κι αυτοί και τα φιλαράκια τους για τα Γιάννινα, γι’ αυτό τρέχανε και δεν φτάνανε ως το τελευταίο λεπτό και γι’ αυτό άρχισαν την παραμύθα και τα τραγούδια για τη διαιτησία. Γιατί πολύ απλά ΠΟΝΕΣΕ. Το ήθελαν αήττητοι αλλά στη Λεωφόρο αυτά ΔΕΝ υπάρχουν.
Τεράστια νίκη λοιπόν για τον Παναθηναϊκό. Και ουσίας και γοήτρου και όπως γουστάρει κανείς. Και του Αγίου Βαλεντίνου άμα λάχει διότι ως γνωστό είμαστε γεννημένοι ο ένας για τον άλλον, ΤΕΛΟΣ… Α και για να μην ξεχνιόμαστε με τους ΞΕΡΟΛΕΣ από τα λιντλ: Που να παίζαμε και μπάλα…
Ο Παναθηναϊκός πήρε ένα χρυσό τρίποντο και έβαλε τέλος στο αήττητο του αιώνιου αντιπάλου του με την κλασική του συνταγή. Μπηκε με το μαχαίρι στα δόντια, βρήκε νωρίς το γκολ με τον κορυφαίο Μαουρίτσιο, έκατσε πίσω και κράτησε ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ το 1-0 και όταν βρήκε χώρο ξαναχτύπησε και τους τελείωσε. Τόσο απλά. Η μείωση του Ολυμπιακού και η πίεση στο φινάλε πράγματι είναι ένα γεγονός, αλλά δεν έφτανε για να αλλάξει την διαδρομή ενός αγώνα που με τη λύσσα που είχε ο Παναθηναϊκός κρίθηκε από τα αποδυτήρια. Μην μπερδεύεστε με την κατοχή. Τη μπάλα είχε ο Ολυμπιακός, όχι τις φάσεις. Με τα κιάλια την έβλεπε την περιοχή σου.
Ο Παναθηναϊκός ήταν ΟΜΑΔΑ με τα όλα του, εκεί κατά βάση βασίστηκε, ήταν όμως και 2-3 παιδιά που έκαναν το κάτι παραπάνω. Ο Μαουρίτσιο έκανε το τέλειο ματς και το γκολ που έβαλε ήταν το λιγότερο. Ο Σανκαρέ έβαλε γκολ, έβγαλε ασίστ και κατάπιε τους αντιπάλους του, ενώ ο Διούδης κατέβασε τα ρολά στο τετ α τετ με τον Μασούρα στο 89’.
Ο Παναθηναϊκός συμπλήρωσε ένα γύρο με το κουμπί να έχει γυρίσει για τα καλά. Ήταν το δεύτερο ημίχρονο στο Καραϊσκάκη όταν η ομάδα μπορεί να μην πήρε βαθμό αλλά ο τρόπος που έπαιξε έδειξε τι έρχεται. Από εκεί και πέρα, με την σφραγίδα του Μπόλονι και εν μέσω ένα σωρό προβλημάτων, έχει κάνει… πρωταθληματική πορεία, ασχέτως αν αυτό δεν απεικονίζεται στη βαθμολογία. Δεν φταίει η Μπόλονι για το χάος που παρέλαβε, μην λέμε τα ίδια…
Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος για ΟΛΑ. Μπορεί να βγει ακόμη και δεύτερος, μπορεί να μην βγει (λέμε τώρα) και Ευρώπη. Από ΑΥΤΟΝ εξαρτάται πλέον το πράγμα και μπορεί να πάρει ακόμα και το Κύπελλο. Είναι στην καλύτερή του φάση, πολύ πάνω από τους υπόλοιπους(πλην Ολυμπιακού) ανταγωνιστές και το μομέντουμ είναι δικό του. Ποιος να το ‘λεγε…
