Και επισήμως μπαίνουμε στη θερινή περίοδο τα ξημερώματα της Κυριακής, οπότε και τα ρολόγια μας θα πρέπει να πάνε μια ώρα μπροστά.
Πρώτος, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος το 1784, αν και δεν μίλησε για αλλαγή ώρας, πρότεινε, με ανώνυμη επιστολή του σε εφημερίδα του Παρισιού, να ξυπνούν όλοι μία ώρα νωρίτερα τους θερινούς μήνες.
Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν ενέργεια (και, συνεπώς, να κάνουν οικονομία), καθώς θα έκαιγαν λιγότερα κεριά, εκμεταλλευόμενοι το φυσικό φως.
Το μέτρο της θερινής ώρας, όμως, με τη μορφή που εφαρμόζεται σήμερα, οφείλεται στον Νεοζηλανδό εντομολόγο και αστρονόμο, Τζορτζ Χάντσον, ο οποίος πρότεινε με άρθρο του το 1895 να αλλάζουμε τα ρολόγια μας το καλοκαίρι κατά 2 ώρες.
Η ιδέα πίσω από το μέτρο της θερινής ώρας είναι ότι, γυρίζοντας τα ρολόγια μας μία ώρα μπροστά τους καλοκαιρινούς μήνες, κερδίζουμε μία ώρα παραπάνω ηλιακό φως κάθε ημέρα και, συνεπώς, εξοικονομούμε μεγάλα ποσά ενέργειας.
Βέβαια, το μέτρο αυτό δεν έχει μεγάλη χρησιμότητα σε κάποιες περιοχές, όπως, για παράδειγμα, γύρω από τους πόλους ή κοντά στον Ισημερινό.
Συγκεκριμένα, στις περιοχές κοντά στο Βόρειο και το Νότιο πόλο, όπου, λόγω του γεωγραφικού πλάτους των περιοχών αυτών, η ανατολή και η δύση του ήλιου διαφοροποιούνται σημαντικά στη διάρκεια του έτους, η αλλαγή κατά μία ώρα θα είχε ελάχιστη επίδραση.
Αντίστοιχα, σε περιοχές γύρω από τον Ισημερινό η διαφοροποίηση του ηλιακού φωτός μέσα στο έτος είναι μικρή, με αποτέλεσμα και πάλι η αλλαγή ώρας να μην έχει νόημα.