Στους περισσότερους ρόλους κράτησε το μικρό της όνομα…
Η Ρένα Βλαχοπούλου γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 28 Ιουλίου 1917 και πέθανε στο Μαρούσι στις 29 Ιουλίου 2004. Ο Ιούλιος ήταν σίγουρα ο μήνας της. Σήμερα θυμόμαστε τη μεγάλη κυρία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου που χάριζε το γέλιο για περισσότερο από μισό αιώνα.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Ο πατέρας της, Γιάννης Βλαχόπουλος, ανήκε στην αριστοκρατία του νησιού ενώ η μητέρα της, Καλλιόπη, ήταν κόρη κάποιας υπηρέτριας που εργαζόταν στο σπίτι. Οι γονείς της αγαπήθηκαν και, παρά τις αντιδράσεις της οικογένειας του νέου που τον αποκλήρωσε, παντρεύτηκαν κι έκαναν εννιά παιδιά.
Ένα ταλέντο είχε γεννηθεί κι από μικρή είχε ξεχωρίσει ενώ έκανε σπουδές πάνω στη μουσική και το τραγούδι. Ήδη από τα χρόνια της κατοχής όλοι μιλούσαν για την «Βασίλισσα της Jazz». Αργότερα μεταπήδησε και στο θέατρο. Η ίδια είχε πει για την πρώτη της εμφάνιση:
”Ντρεπόμουν να βγω στη σκηνή με νούμερο. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γίνω ηθοποιός. Απλώς έτυχε να με δουν. Πίστεψαν από την αρχή ότι ήμουν καλή. Εγώ δεν το πίστευα. Ρε συ, Μίμη, τι να σου πω. Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω, λέω στον Τραϊφόρο. Ο κόσμος χειροκροτούσε να βγω στη σκηνή. Εγώ δεν έβγαινα. Ξαφνικά με πιάνει ο Τραϊφόρος και με σπρώχνει στη σκηνή. Βγήκα, το νούμερο χάλασε κόσμο. Στη συνέχεια μου έδωσαν κι άλλα νούμερα και καθιερώθηκα ως ηθοποιός.”
Έτσι απλά, η Ρένα Βλαχοπούλου γίνεται η μεγαλύτερη κωμική πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου. Ήταν η ηθοποιός σύμβολο των περίφημων μιούζικαλ, χόρευε, τραγουδούσε και ερμήνευε τους ρόλους της με την απόλυτη τελειότητα. Eίχε ένα σώμα που θα ζήλευαν γυναίκες πολύ μικρότερες σε ηλικία.Mάλιστα είναι η μοναδική ηθοποιός που στους περισσότερους ρόλους της διατηρεί το μικρό της όνομα: Ρένα.
Οι ατάκες της ακατάπαυστες, αξεπέραστες, το χιούμορ πηγαίο, η Βλαχοπούλου ήταν ανεξάντλητη. Έκανε τρεις γάμους αλλά κανένα παιδί. Έζησε μια ζωή γεμάτη κι όπως έλεγαν, είχε εραστές τους ωραιότερους άντρες της Αθήνας. Τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα, Δημήτρης Ψαθάς. Η «κόμισσα της Κέρκυρας» πέθανε στις 29 Ιουλίου 2004 από ανακοπή καρδιάς.
Οι ατάκες από τις ταινίες της που έγραψαν ιστορία
- Χιούμορ έχω λεφτά δεν έχω. Και από αύξηση δε βλέπω, δεν λέτε κουβέντα. Πότε θα έρθει η ώρα, όταν θα μείνω με ένα δόντι; (Μια Ελληνίδα στο χαρέμι)
- Σούζι τρως και ψεύδεσαι και τρως (Η Παριζιάνα)
- Madame Pelagie de Paris, de combination, de κομπινεζόν, l’ escalier, toilette, very sex, ζαμανφού. (Η Παριζιάνα)
- Τώρα βυθίζομαι. Ρίχνε προτού βυθιστώ. Βυθίζομαι σε ύπνο. Κατοστάρι είπαμε μαντάμ. Μπορεί να κοιμόμαστε αλλά βλέπουμε. Βυθίζομαι σε πολύ βαθύ ύπνο. Ρίξε κι άλλο. (Μία Ελληνίδα στο χαρέμι)
- Πέθανε ο θείος. (Μία Ελληνίδα στο χαρέμι)
Άγνωστα γεγονότα από τη ζωή της Ρένας Βλαχοπούλου έρχονται στο φως της δημοσιότητας.
Ένας από τα αδέλφια της, ο κύριος Σπύρος μίλησε για συνταρακτικά γεγονότα της ζωής τους και πώς η Ρένα τους βοήθησε.
«Στον πόλεμο περάσαμε μεγάλα δράματα. Έπεσε βόμβα στο σπίτι μας και έτσι σκοτώθηκαν οι γονείς μας. Το σπίτι διαλύθηκε μέχρι και το υπόγειο. Εγώ με τον αδελφό μου τον Μίμη βρισκόμασταν κάτω από ένα κρεβάτι. Θυμάμαι πυκνούς καπνούς μαζί με σκόνη από τα συντρίμμια να έχουν σκεπάσει τα πάντα. Κρατούσα τον αδελφό μου, που ήταν κουλουριασμένος ανάμεσα στα πόδια μου σαν φίδι.
Μετά από περίπου δύο ώρες που έπεσε η βόμβα αρχίσαμε να ψάχνουμε να βρούμε τι είχε συμβεί. Ήταν παντού σκοτάδι. Και εμείς τραυματισμένα ψάχναμε τους γονείς μας που είχαν ήδη σκοτωθεί. Κάποια στιγμή είδαμε λίγο φως και, όπως σερνόμουν εγώ πρώτος, εκείνος με κρατούσε από το πόδι, για να τον βγάλω έξω από όλη αυτή τη λαίλαπα. Τον πήρα αγκαλιά και μέσα στα συντρίμμια των δρόμων που είχε αφήσει η βόμβα ψάχναμε να βρούμε έναν δικό μας, ένα στήριγμα. Τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας, τα τρία κορίτσια (Ρένα, Μαρίνα, Αννα), βρίσκονταν στην Αθήνα, ο μεγάλος μας αδελφός ήταν ναύτης. Και πηγαίναμε από ορφανοτροφείο σε ορφανοτροφείο μέχρι να δούμε πώς θα ζήσουμε».
Και συνέχισε συγκινημένος λέγοντας ότι η Ρένα είχε ήδη ξεκινήσει καριέρα στην Αθήνα και ήταν η μόνη τους σωτηρία.
«Για εμάς η Ρένα υπήρξε και μάνα και πατέρας μαζί. Εκείνη μας βοήθησε να ορθοποδήσουμε και να σπουδάσουμε».
Όσο για το πώς έμαθε η αείμνηστη ηθοποιός για τον χαμό των γονιών της είπε στην εφημερίδα espresso: «Βρισκόταν πάνω στη σκηνή του θεάτρου “Μακέδος”, στην οδό Θεμιστοκλέους της Αθήνας, όταν έμαθε το δυσάρεστο νέο. Όπως έπαιζε, κάποιος της φώναξε στα παρασκήνια για τον βομβαρδισμό και όσα ακολούθησαν. Αργότερα, εκείνη μου είπε ότι συνέχισε να παίζει στο έργο. Μόλις τελείωσε η παράσταση και χαιρέτησε το κοινό, μπήκε στο καμαρίνι της και κατέρρευσε από το κλάμα».
