«…Η υπερηφάνεια και το µίσος µπορούν να νικηθούν µόνο µε τις αντίθετες αυτών αρετές, την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη, οι οποίες προσελκύουν την παντοδύναµη χάρη του Θεού…».
Ο γέροντας για την γεµάτη αυτοθυσία αγάπη του προς όλους είχε µετάσχει πολλών θείων θεωριών και αρπαγών: Έλεγε χαρακτηριστικά: «…Εκεί είναι πολύ ωραία. Αχ, να ξέρατε µόνο τι ωραία πού είναι εκεί…». Προσπαθούσε αλλά δεν κατάφερνε να κρυφτεί, η χάρη του Θεού τον «πρόδιδε», όπως δείχνει και το επόµενο περιστατικό.
Συµβούλευε ο γέροντας: «Με όλη σας την καρδιά αγαπήστε τον Κύριο µας Ιησού Χριστό… Στους δύσκολους καιρούς θα υπάρχει τρόπος κάποιος να σωθεί: Εκείνος που θα ασκηθεί στην ευχή του Ιησού (την αδιάλειπτη επίκληση “Κύριε Ιησού Χριστέ -Υιέ του Θεού- ελέησόν µε”, ως και το “Υπεραγία Θεοτόκε σώσον µε” -ΛΜ∆), ανερχόµενος πνευµατικά από τη συχνή επίκληση του ονόµατος του Υιού του Θεού µε την αδιάλειπτη προσευχή, αυτός και θα σωθεί».
Στους ανθρώπους που είχαν δυσκολίες και προβλήµατα στις διαπροσωπικές σχέσεις τους κι ένιωθαν µίσος ή πικρία προς τους εχθρούς τους, έλεγε: «Θα πρέπει να προσευχόµαστε πάντα για τους εχθρούς µας. Ας µας συκοφαντούν οι άλλοι, ας λένε άσχηµα λόγια για µας. Εµείς να συγχωρούµε και να προσπαθούµε να τα κάνουµε όλα καλά… Πάντα να ευχαριστούµε τον Κύριο για όλα, ακόµη και για τις δοκιµασίες και τις θλίψεις».
Σ’ όσους είχαν αδικήσει κάποιον, τόνιζε και πάλι την ανάγκη της προσευχής: «Να προσευχόµαστε για όσους µε οποιονδήποτε τρόπο αδικήσαµε. Τουλάχιστον µια φορά στη ζωή µας, πρέπει ν’ ανάψουµε ένα κερί για όσους προσβάλαµε, απατήσαµε, κλέψαµε ή χρωστούσαµε και δεν επιστρέψαµε τα χρέη µας».
«… Η ευλογηµένη Ρωσία κατέχει τον ανεκτίµητο θησαυρό: την ορθόδοξη πίστη. Στη ∆ύση που φαίνεται να ακµάζει, σκοπός όλων είναι η επίγεια ευηµερία… Η Αγία Ρωσία ζούσε πάντα µε το όραµα του Ουρανού, έψαχνε πάντα πάνω απ’ όλα για τη βασιλεία του Θεού και την αλήθεια Του και ήταν σε ζωντανή επαφή µε τον Ουρανό… Ο αληθινός διαφωτισµός είναι ο διαφωτισµός της ψυχής µε το φως της Ορθοδοξίας».
