Ο Τόλης Κοτζιάς γράφει για την επόμενη μέρα των «πρασίνων», που δεν είναι δύσκολο να την φτιάξεις, αλλά δύσκολο είναι το φάιναλ-φορ.
Μπάσκετ; Οχι ποιο μπάσκετ, αλλά αυτές οι μέρες μόνο για την πορτοκαλί θεά δεν είναι. Για τους πολλούς τουλάχιστον, αφού εμείς είδαμε και βλέπουμε και ΝΒΑ και ιταλικό πρωτάθλημα και ισπανικό. Και τα πάντα. Το αρνί δεν πάει με όλα, πάει, όμως, το μπάσκετ. Τουλάχιστον για εμάς. Οπως και να έχει, χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και ευτυχία. Και καλή επιστροφή στους πολλούς, που γυρίζουν και θα γυρίσουν στη βάση τους τις επόμενες ώρες και μέρες. Δεν ξέρω να πιάνω το τιμόνι, αλλά ξέρω ότι τα μάτια σας στους δρόμους πρέπει να είναι χίλιαδεκατέσσερα.
Πάμε και στο θέμα μας, που δεν είναι άλλο από τον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» έκαναν διπλή υπέρβαση στην Ευρωλίγκα. Η πρώτη έχει να κάνει με το ότι στις αρχές Φλεβάρη οι περισσότεροι τους είχαν τελειωμένους και όμως αυτοί προκρίθηκαν. Η δεύτερη αφορά στην αγωνιστική τους συμπεριφορά απέναντι στην Ρεάλ. Απέναντι, δηλαδή, σε μία ομάδα με σχεδόν τριπλάσιο μπάτζετ και με πλεονέκτημα έδρας. Απέναντι σε μία ομάδα με τρελή ομοιογένεια. Απέναντι σε μία ομάδα, που έβγαζε Τόμπκινς και έβαζε Ράντολφ, που έβγαζε Ταβάρες και έβαζε Αγιόν, που έβγαζε Κοζέρ (που πήρε σχεδόν μόνος του τον περυσινό τελικό της Ευρωλίγκας) και έβαζε Ρούντι.
Ο Παναθηναϊκός έκανε, λοιπόν, υπέρβαση και απέναντι στους Μαδριλένους. Η μυθική υπέρβαση θα ήταν να ξεπεράσει το εμπόδιό τους. Κάποια πράγματα, όμως, έχουν τα όρια τους. Με «αν» δεν γράφεται η ιστορία, αλλά η συνέχεια θα ήταν πολύ διαφορετική, αν οι πρωταθλητές Ελλάδας είχαν πάρει το πρώτο παιχνίδι. Οι λάθος αποφάσεις του Καλάθη στην τελική ευθεία του ματς και 2-3 διαιτητικές υποδείξεις δεν το επέτρεψαν.
Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα. Κερδίζει ο ποιοτικότερος. Αυτός είναι ο κανόνας. Και άλλωστε οι «πράσινοι« έβγαλαν το καπέλο τους στους Ισπανούς, την ίδια ώρα, που ο κόσμος του «τριφυλλιού» πήρε άριστα με το χειροκρότημα, που απλόχερα έδωσε σε Πιτίνο και παίκτες. Αθλητισμός και πολιτισμός, σε όλο τους το μεγαλείο.
Το θέμα είναι πλέον η επόμενη μέρα, αφού ουσιαστικά πρωτάθλημα δεν (θα) έχουμε, υπό την έννοια ότι ουσιαστικά το έχει πάρει ήδη ο Παναθηναϊκός. Και Ολυμπιακό να είχαμε, θα ήταν απίθανο να το χάσει ο Παναθηναϊκός με την κατάσταση, που είναι ο αντίπαλός του. Εδώ το παίρνει υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα το έπαιρνε τώρα;
Το πρώτο πράγμα, που απασχολεί και θα απασχολήσει τους πρωταθλητές δεν είναι άλλο από το θέμα του προπονητή. Ο Ρικ Πιτίνο κρίνεται απόλυτα επιτυχημένος, από την στιγμή, που έκανε μία ομάδα, που περπατούσε, να πετάει. Οι Παναθηναϊκοί (οι φίλαθλοι) λένε ότι «θέλουμε τον Πιτίνο, αλλά δεν γίνεται δουλειά με το να μείνει μόλις έναν ακόμη χρόνο». Και το λένε αυτό, έχοντας στο μυαλό τους τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους: «Το κόλπο γκρόσο θα είναι να πάρουμε τώρα τον Σάρας. Αν ο Γιασικεβίτσιους πάει στην Μπαρτσελόνα ή σε μία άλλη μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα, τότε τον χάσαμε εντελώς» λένε χαρακτηριστικά οι Παναθηναϊκοί. Δίκιο έχουν, μόνο, που ο Σάρας λέει ότι θα μείνει εκεί, που είναι. Στην Ζαλγκίρις. Αλήθεια ή ψέμματα, θα το δούμε σύντομα. Αυτό, που φαίνεται είναι ότι δεν έχει τύχη ο Παναθηναϊκός.
Αν δεν μείνει ο Πιτίνο, το πιο πιθανό (κατά την αίσθησή μας) είναι ο Γιαννακόπουλος να πάει σε νέο Πιτίνο. Αφού του βγήκε, γιατί να μην το ξανακάνει, την ίδια ώρα, που οι προπονητές, που είναι στην ευρωπαϊκή αγορά, δεν πείθουν ακριβώς. Τι λέτε για τον Κοκόσκοφ, που έφυγε από τους Φίνιξ Σανς; Ο Γιαννακόπουλος ήταν άλλωστε εκείνος, που είχε ψαχτεί σχετικά, όταν οι περισσότεροι άκουγαν Κοκόσκοφ και νόμιζαν ότι είναι κάποιος παλιός Βούλγαρος άλτης του ύψους.
Στο κομμάτι του ρόστερ, ο Παναθηναϊκός είναι χαρούμενος γιατί έχει ισχυρό ελληνικό κορμό, που έγινε ισχυρότερος με το μαγικό ραβδάκι του Πιτίνο. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για την επόμενη χρονιά: καλύτεροι ξένοι. Οχι Λάσμε (έτσι, όπως εμφανίστηκε), όχι Πέιν, όχι Λεκαβίτσιους, όχι Λοτζέσκι (όχι Λοτζέσκι, όχι, βέβαια, λόγω ποιότητας, αλλά λόγω των προβλημάτων, που βγάζει).
Καλύτεροι ξένοι είπαμε; Αν μπορεί να πάρει ο Γιαννακόπουλος τον Κώστα Σλούκα δίπλα στον Νικ Καλάθη, τότε ποιος ξένος και αγγούρια καλυβιώτικα. Σλούκας και ξερό ψωμί, αν και οι πέτρες ξέρουν ότι αυτή η υπόθεση είναι πολύ δύσκολη. Σίγουρα θα γίνει κίνηση για έναν βαρβάτο σέντερ μπροστά από τον Παπαγιάννη, για έναν Ντάνστον, έναν Μπλακ ή έναν..άγνωστο, που θα βρει στο ΝΒΑ ο Πιτίνο ή ο διάδοχός του.
Ο τρομερός σουτέρ Φλέτσερ Μαγκί είναι ιδανικός για 7ος ξένος, σίγουρα θα αναζητηθεί και ένα «2άρι-φωτιά». Ενας πιο νέος από τον Λάνγκφορντ και ένας πιο…πικάντικος επιθετικά από τον Κιλπάτρικ. Ενα παιδί, που μαζί με τον Νίκο Παππά, που θα επανέλθει, θα καλύψουν την θέση. Στο «3» υπάρχει ο Παπαπέτρου με τον Αντετοκούνμπο, στο…δυόμισι είπαμε ότι θα είναι ο Μαγκί (ή ένας Μαγκί) και από κει και πέρα μένει το «4».
Ο Ντεσόν Τόμας το έβγαλε το μεροκάματό του και με το παραπάνω. Ειδικά από τότε, που ανέλαβε ο Πιτίνο, ήταν χάρμα ιδέσθαι. Είναι, όμως, ο παίκτης, με τον οποίο μπορεί να κάνει υπέρβαση ο Παναθηναϊκός; Είναι αρκεί να προστεθεί στο «4-5» ένας ακόμη παίκτης: Τόμας, δηλαδή, Μήτογλου, το «4-5άρι», ο…Μπλακ, ο Παπαγιάννης και ο Βουγιούκας. Και είναι μία χαρά η φροντ-λάιν. Γιατί μπορεί να λέμε (να λέτε) να βρεθεί ένας καλύτερος από τον Τόμας, αλλά ποιος είναι αυτός; Ναι, υπάρχει και παραυπάρχει, αλλά έχει και ένα σωρό λεφτά. Ο Γιαννακόπουλος βάζει από την τσέπη του κάθε χρόνο κανά 7-8άρι για πλάκα, άντε να το ανεβάσει λίγο. Μέχρι ένα όριο, όμως, δεν γίνεται παραπάνω.
Αίσθησή μας (και αίσθηση των πιο πολλών) είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα έχει καλύτερο ρόστερ από φέτος. Αλλά το ρόστερ δεν παίζει μόνο του. Η χημεία είναι εκείνη, που μετράει. Πάνω, κάτω το ίδιο ρόστερ είχαν φέτος ο Πασκουάλ με τον Πιτίνο. Είδαμε, όμως, τις διαφορές.
Και καλή, πολύ καλή χημεία να έχουν οι «πράσινοι» του χρόνου, πάλι χρειάζεται υπέρβαση για τη πρόκριση στο φάιναλ-φορ. «Δεδομένη» την παρουσία τους στην τετράδα μπορούν να λένε ότι έχουν η Φενέρ, η Ρεάλ και η ΤΣΣΚΑ. Ολες οι άλλες ομάδες στην ουσία παλεύουν για ένα εισιτήριο. Και με τον Παναθηναϊκό παλεύουν και θα παλεύουν, αρκετές ομάδες, που έχουν και θα έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ. Τα εκατομμύρια ευρώ δεν κατοικούν πλέον εδώ. Εχουν αλλάξει και με το παραπάνω γειτονιά. Πάλι καλά, πάντως, λέμε, που έχουμε και αυτά, που έχουμε. Πάλι καλά.
