Τον συναντήσαμε στα αγαπημένα του (μας) “Παπάκια” στον Χολαργό, μετά από μια ακόμη πρόβα και λίγες ημέρες πριν την επίσημη πρεμιέρα στην Ακτή Πειραιώς κι εκεί ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης μας μίλησε για την δεύτερη σεζόν της “Συνοικίας Ασμάτων”, για την φετινή συνεργασία του με τον Γιάννη Μπέζο, για τις Κυριακές αλλά και για τον Δημήτρη Σταρόβα.
Η Ελλάδα μια συνοικία, μια «Συνοικία Ασμάτων», ασμάτων που μας γυρίζουν πίσω στο χρόνο αποτυπώνοντας στο πεντάγραμμο την μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, κάνοντας τη μετάβαση από το ρεμπέτικο τραγούδι στο λαϊκό. Από τον Γούναρη και τον Γιαννίδη στον Τσιτσάνη, τον Βαμβακάρη, τον Χιώτη, τον Ζαμπέτα, κι από το ρεμπέτικο στο λαϊκό και το πάντρεμα επί σκηνής των δεκαετιών του ΄40, ΄50, ΄60.
Η παράσταση «Συνοικία Ασμάτων» του Ιεροκλή Μιχαηλίδη επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στην Ακτή Πειραιώς, με τον Γιάννη Μπέζο και τον Ταξιάρχη Χάνο, τέσσερις ταλαντούχους νέους τραγουδιστές (Δήμητρα Σταθοπούλου, Άγγελος Ανδριανός, Μαίρη Δούτση, Ανδρέας Λάφης) και οκτώ δεξιοτέχνες μουσικούς υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Γιάννη Παπαζαχαριάκη. Ραντεβού κάθε Κυριακή στις 20:00.
Το σκηνικό μεταφέρεται σε ένα κοσμικό κέντρο της δεκαετίας του ΄60. Μιας κουτσουρεμένης δεκαετίας κατά την οποία η συλλογικότητα οικοδομήθηκε μέσα σε ταβέρνες, θέατρα, κινηματογράφους. Μέσα από τα ερεθίσματα της μαζικής κουλτούρας.
Όπως χαρακτηριστικά μας είπε ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, «Ο όγκος των τραγουδιών για τις δεκαετίες στις οποίες εστιάσαμε ήταν ιδιαίτερα μεγάλος». Τι ξεχώρισε όμως στην playlist του Ιεροκλή; «Η τελική επιλογή έγινε με γνώμονα την αμεσότητα μεταξύ σκηνής – θεατών, την ποιότητα και ευγένεια της προσέγγισης του σκηνικού της Συνοικίας Ασμάτων και τη ψυχαγωγία. Δεν ήθελα να συμπεριλάβω «σκληρό ροκ» στο ρεπερτόριο, αλλά θέλησα να δώσω έναν ευδιάθετο τόνο, με κομμάτια που ξεφεύγουν από το βαρύ θλιμμένο concept της εποχής εκείνης. Στάθηκα τυχερός, όμως, γιατί η περίοδος εκείνη χαρακτηρίζεται από μια ευρεία γκάμα επιτρέποντας πολλούς πειραματισμούς».
Η ημέρα της παράστασης Κυριακή. Γιατί την Κυριακή όλοι μας κάνουμε τα πράγματα που αγαπάμε. Έτσι και ο Ιεροκλής, μας παρουσιάζει μια σύνθεση καλλιτεχνών, εξαιρετικών επαγγελματιών και καταξιωμένων στο είδος τους, οι οποίοι, ωστόσο, προσεγγίζουν την παράσταση με μεράκι.
«Η πορεία μιας καλής συνεργασίας φαίνεται στην πρόβα. Το δύσκολο είναι να βρεις την κοινή συνισταμένη εκεί. Μετά η παράσταση ρολάρει», σημείωσε.
Πώς έγινε η επιλογή του Γιάννη Μπέζου και του Ταξιάρχη Χάνου; «Τόσο ο Γιάννης, όσο και ο Ταξιάρχης είναι ηθοποιοί και παράλληλα και ερμηνευτές» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Το παράδειγμα έχει δοκιμαστεί με επιτυχία στο παρελθόν. Άλλωστε, από το μεράκι του και την αγάπη του για τη μουσική, αλλά και την ανάδειξη της θεατρικότητας της μουσικής ξεκίνησαν οι Άγαμοι Θύται, που μας κρατούν συντροφιά από το 1990.
tip: Ο Ιεροκλής μας αποκάλυψε και πόσα χρόνια χρειάστηκε για να πείσει τον καλό του φίλο και συνεργάτη Δημήτρη Σταρόβα να γίνει ηθοποιός: “Πίεζα τον Σταρόβα επί μια πενταετία να εγκαταλείψει για λίγο την κιθάρα και να πάρει θέση στο σανίδι. Τελικά ο Σταρόβας άφησε στην άκρη την κιθάρα κι έγινε και ηθοποιός.”
Πηγή: victory-press.gr/
