Χωρίς δεύτερη σκέψη, πρόκειται για έναν άνθρωπο που λέει πάντοτε τη γνώμη του ντόμπρα, υποστηρίζοντας τα «πιστεύω» του με ισχυρά επιχειρήματα και πάθος.
Δεν χαρίζεται, δεν διστάζει να πάει κόντρα σε τάσεις της εποχής και δεν θα αντάλλαζε με τίποτα τους φίλους του. Ακόμη και για χάρη ενός μεγάλου έρωτα, όπως εκμυστηρεύεται ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης, σε μια συζήτηση που είχε απ’ όλα: γλυκόπικρα συναισθήματα, αναμνήσεις, συμβουλές διάσημων ανθρώπων.
Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά
Κύριε Τριανταφυλλίδη, απέχετε πολλά χρόνια από την ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα. Κάτω από ποιες συνθήκες θα επιστρέφατε στο «γυαλί»;
«Αν μου άρεσε κάτι που θα μου πρότειναν, ασφαλώς θα επέστρεφα. Κάποια στιγμή με είχε ρωτήσει κάποιος: “Σας λείπει η τηλεόραση;” και του απάντησα πως αν μου έλειπε, θα έπρεπε να είχα πάει σε ψυχίατρο γιατί αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα ήμουν καλά και θα είχα πρόβλημα ταυτότητας(!). Η τηλεόραση με έκανε να με αναγνωρίζουν στον δρόμο, αλλά εγώ είμαι δημοσιογράφος. Μπορεί η τηλεόραση να διευκολύνει τη δουλειά μου, αλλά δεν είναι η δουλειά μου, είναι απλά ένα κομμάτι της. Όπως είναι το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες και η συγγραφή βιβλίων».
Μια και ξεκινήσαμε τη συνέντευξη με επιστροφές, ποια είναι η γνώμη σας για το τηλεοπτικό come back της Έλλης Στάη;
«Γιατί να μη γυρίσει η Έλλη Στάη στην τηλεόραση; Τι σημαίνει δηλαδή το να δίνει κανείς τη σκυτάλη στους νεότερους; Κανείς δεν δίνει τη σκυτάλη. Τη σκυτάλη τού την παίρνουν. Όποιος εξακολουθεί να υπάρχει, πάει να πει ότι δεν υπάρχουν αντάξιοι να του πάρουν τη σκυτάλη».
“Η τηλεόραση με έκανε να με αναγνωρίζουν στον δρόμο, αλλά εγώ είμαι δημοσιογράφος.”
Έχετε συμμετάσχει στην κριτική επιτροπή της σύγχρονης εκδοχής του εμβληματικού «Να η ευκαιρία». Πώς βλέπετε τα σημερινά μουσικά σόου ταλέντων, όπως για παράδειγμα το «X–Factor», «The Voice» κ.ά.;
«Κατ’ αρχάς, η εκπομπή εκείνη –που ήταν η πρώτη που υπήρξε στο είδος της– δεν είχε καμία σχέση με αυτές. Εκεί έρχονταν, τραγουδούσαν, βάζαμε βαθμό και έφευγαν. Τώρα τα πράγματα περιλαμβάνουν χρήματα, συμβόλαια κτλ. Τελείως διαφορετικά από τότε. Εγώ από εκείνη τη θέση προσπάθησα να είμαι ειλικρινής, όσο κι αν κάποιες φορές φάνηκα σκληρός απέναντι σε κάποιους ανθρώπους που έβλεπα ότι με το να τους δώσεις κουράγιο και ώθηση, θα τους έκανες κακό στη ζωή τους. Αν ήξερα ότι το έπαθλο είναι €10.000, θα τους έβαζα 10 και όχι 3(!)».
Με αφορμή την κόντρα που είχε ξεσπάσει μεταξύ Έλενας Ακρίτα και Μάρκου Σεφερλή, ποια είναι η δική σας γνώμη για εκείνον;
«Ο Μάρκος Σεφερλής είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος του θεάματος. Βασικά είναι ο καλύτερος stand–up comedian. Αυτό κάνει, και το κάνει μοναδικά! Έχει λάμψη, είναι εξαιρετικά ταλαντούχος άνθρωπος, ετοιμόλογος, αλλά δεν έχει την τύχη όπως είχαν οι παλιοί, να έχει από πίσω του έναν Σακελλάριο, έναν Γιαννακόπουλο, έναν Τσιφόρο, έναν Ψαθά, έναν Δαλιανίδη, έναν Φίνο για να του αλλάξουν την καριέρα. Πολλοί τον κατηγορούν ότι είναι ρατσιστής κτλ. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι γενικά η σάτιρα είναι κάτι ρατσιστικό από αρχαιοτάτων χρόνων.
»Στην Αρχαιότητα ο Αριστοφάνης τον Σωκράτη κορόιδευε, και όχι τα κακώς κείμενα. Η σάτιρα στο θέαμα δυστυχώς σατιρίζει αυτά που κοροϊδεύει ο μέσος άνθρωπος. Από εκεί και πέρα, η Έλενα Ακρίτα είναι η Έλενα Ακρίτα και έχει κάθε δικαίωμα να έχει μια άποψη και να τη λέει δημοσίως. Βεβαίως και έχει κάθε δικαίωμα ο Σεφερλής να αντιδρά στα σχόλια της Ακρίτα, αλλά αλίμονο αν δεν έχει η Ακρίτα το δικαίωμα να λέει τη γνώμη της για οτιδήποτε. Άλλωστε τη γνώμη της είπε, και η γνώμη δεν είναι κριτική. Άλλο η κριτική και άλλο η γνώμη».
Πώς κρίνετε τα αρνητικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή τον θάνατο του Θέμου Αναστασιάδη;
«Δεν έχω καμία σχέση με κανένα τέτοιο μέσο. Δεν μπαίνω στο ίντερνετ, δεν έχω κομπιούτερ και δεν έχω προφίλ πουθενά. Δεν γνωρίζω τι γίνεται εκεί μέσα. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι λένε εκεί, όπου ο καθένας λέει… το μακρύ του και το κοντό του. Αν όμως θα με ενδιέφερε, θα πήγαινα να τα ακούσω σε ένα καφενείο. Θα ήταν πιο ενδιαφέρον να βλέπω τα μάτια των ανθρώπων την ώρα που τα λένε.
»Κι εγώ είχα μια πάρα πολύ καλή σχέση με τον Θέμο και κάποια στιγμή δεν μου φέρθηκε καλά, αλλά δεν περίμενα να φύγει από τη ζωή για να πω το οτιδήποτε. Κάθε άνθρωπος φέρεται όπως μπορεί να φερθεί. Πρέπει να δέχεσαι τους ανθρώπους ανάλογα με αυτό που μπορούν να είναι. Δεν πρέπει να απαιτείς από τους ανθρώπους παραπάνω πράγματα από αυτά που οι ίδιοι μπορούν να σου δώσουν. Παρ’ όλα αυτά, τον αγαπούσα πολύ γιατί ήταν έξυπνος άνθρωπος και με πολύ χιούμορ. Να είναι καλά εκεί που είναι. Άλλωστε, αν το σκεφτείς καλύτερα, τι είναι η ζωή; Μια μεγάλη ζυγαριά, όπου κάθε πρωί που ξυπνάς, βάζεις στη μια πλευρά τα καλά και στην άλλη τα άσχημα. Όπου πέφτει η προσοχή, αυτά υπερτερούν. Η γιαγιά μου, η Κλειώ, μού είχε πει κάποτε ότι “κάθε πρωί που ξυπνάς πρέπει να μετράς τα χαρτιά που έχεις. Ούτε τα χαρτιά που είχες, ούτε αυτά που νόμιζες πως θα έχεις στην επόμενη παρτίδα”».
Έχετε πει ότι ο θάνατος της γιαγιάς σας σάς οδήγησε κάποτε στη νευρική ανορεξία και την κατάθλιψη. Τι ήταν αυτό που σας έδωσε τη δύναμη για να τα ξεπεράσετε;
«Το ότι η ζωή είναι ωραία. Πρέπει να είσαι όρθιος ακόμη κι αν κάνουν οτιδήποτε για να σε ρίξουν κάτω. Κι εγώ, ξέρετε, τους τελευταίους 3-4 μήνες, περνάω πάρα πολύ άσχημα στον ραδιοφωνικό σταθμό 9,84, όπου δουλεύω από το 1987, που ήταν και η αρχή του. Περνάω άσχημα εξαιτίας κάποιων μελών της διοίκησης, που μου φέρθηκαν με φρικτό τρόπο. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, θα σας πω όμως πάρα πολύ απλά ότι ο δήμαρχος Αθηναίων, όπως και ο υπεύθυνος Τύπου του, αρνούνται εδώ και τρεις μήνες να με συναντήσουν. Αλλά στα τόσα χρόνια, επειδή έχω πέσει και έχω σηκωθεί αρκετές φορές, ξέρω ότι όλες οι ρόδες γυρίζουν, και από εκεί που είσαι πάνω, πολύ εύκολα βρίσκεσαι κάτω, και δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος στον πλανήτη να μην τύχει να έχει ανάγκη έναν άλλον άνθρωπο. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη μου είχε πει κάποτε: “Δεν θα απαντάς ποτέ, γιατί τα δημόσια ερωτήματα που απαντώνται, μένουν ερωτήματα. Τα δημόσια ερωτήματα που δεν απαντώνται, ξεχνιούνται. Εσύ θα περπατάς, θα ξεχνάς, αλλά ποτέ, προς Θεού, δεν θα λησμονείς”. Κι εγώ έχω πάρα πολύ καλή μνήμη…»
Έχετε δηλώσει στο παρελθόν ότι «πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος να πεις “Ευχαριστώ τον Θεό για όλα”». Ποια είναι η σχέση σας με τη θρησκεία;
«Γενικά πρέπει πάντα να λες ένα ευχαριστώ στους ανθρώπους που σου φέρθηκαν καλά, και να προσπαθείς κι εσύ να φέρεσαι καλά, και κυρίως να μην ξεχνάς ποτέ ποιοι σου φέρθηκαν άσχημα. Όχι από φτηνή εκδικητικότητα, αλλά γιατί τότε είναι σαν να φτύνεις αυτούς που σου φέρθηκαν καλά και να τους θεωρείς ηλίθιους. Είμαι πιστός χριστιανός ορθόδοξος. Πιστεύω σε αυτήν τη θρησκεία και σε αυτό το δόγμα. Εδώ και αρκετά χρόνια είναι πολύ της μόδας η αθεΐα. Προσωπικά, αν δεν μου άρεσε θα είχα αλλάξει και δόγμα και θρησκεία. Αλλά είναι δύσκολο να αλλάξεις θρησκεία άμα είσαι Έλληνας. Κάτω από τον ήλιο που περπάτησε ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας, είναι δυνατόν να πάω στο Νέο Δελχί για να βρω τη σωτηρία;»
«Είχε πάρα πολύ χιούμορ η Αλίκη»
Ποιο περιστατικό θυμάστε εντονότερα από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και από άλλους σημαντικούς ανθρώπους που γνωρίσατε στη ζωή σας;
«Το πιο συγκινητικά αστείο και αστεία συγκινητικό –γιατί είχε πάρα πολύ χιούμορ η Αλίκη– ήταν την εποχή που είχα νευρική ανορεξία και ήμουν χάλια. Κάποια στιγμή τότε με φώναξε στο θέατρο σε μια πρόβα και καθίσαμε στην τελευταία σειρά. Εκείνη κοίταζε δεξιά και αριστερά δίνοντας οδηγίες και, χωρίς να με κοιτάξει, μου είπε: “Γιατί έχεις αδυνατίσει; Γιατί δεν τρως; Έχεις πάθει νευρική ανορεξία, ε; Επειδή έχασες τη γιαγιά σου, ε; Λοιπόν, από εδώ και πέρα, εγώ θα είμαι η γιαγιά σου. Στο κάτω-κάτω της γραφής έχουμε την ίδια ηλικία. Αλλά αυτό ξέχνα το!”.
»Κάτι εξίσου πολύ ωραίο μου είχε πει και η Ζωή Λάσκαρη, όταν ήμουν 19 χρόνων. Μου είχε πει: “Άμα αποφασίσεις στη ζωή σου να κάνεις αυτό που θες χωρίς να σε ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι για εσένα, πρέπει να πάρεις και απόφαση ότι και οι άλλοι δεν έχουν καμία υποχρέωση να σε αποδεχτούν γι’ αυτό που είσαι”.
»Δεν μπορώ τέλος να ξεχάσω και μια φοβερή ατάκα που μου είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις, εδώ στον 9,84, όταν ξεκινούσαμε το 1987. Είχα κάνει μια εκπομπή με καλεσμένο τον Χατζιδάκι και ήμουν 23 ετών. Τότε έκλειναν 25 χρόνια από την “Οδό Ονείρων” και του είπα κάποια στιγμή: “Ωραία δεν ήταν εκείνη η εποχή;”. Και μου είπε: “Όχι. Ήταν μια λάθος εποχή γιατί εγκυμονούσε μια δικτατορία. Απλώς τότε η χυδαιότητα δεν είχε πετάξει εντελώς από πάνω της το προσωπείο της ευπρέπειας”».
«Είμαστε μια χώρα που λατρεύει τα μνημεία, αλλά σιχαίνεται τη μνήμη»
Θα υποκύψω στον πειρασμό να σας ρωτήσω για πολιτική. Κατ’ αρχάς, πήγατε στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία;
«Όχι. Είναι πολύ αργά για να γίνουν συλλαλητήρια, για να γίνουν ψηφοφορίες, για να γίνει οτιδήποτε. Αυτά έπρεπε να έχουν γίνει πολλά χρόνια πριν, γιατί αυτή η ιστορία έχει πλέον περάσει τα εβδομήντα χρόνια. Αργήσαμε πολύ. Δεν θα πω αν είμαι υπέρ ή κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, γιατί δεν υφίσταται πια θέμα. Είναι σαν να σε λένε Βαγγέλη, και να επιμένεις όλος ο πλανήτης να σε λέει Μιχάλη. Και να επιμένεις να σε λέει Μιχάλη ακόμη και το Δημοτολόγιο χωρίς όμως να έχεις κάνει τίποτα. Απλά τώρα πια είναι αργά γιατί όλοι σε ξέρουν Βαγγέλη.
»Από αυτούς που πήγαν για να δώσουν το “παρών”, κάποιοι φαντάζομαι ότι είναι αγνοί ιδεολόγοι, κάποιοι είναι ύποπτοι –όπως συμβαίνει σε όλα τα συλλαλητήρια– και κάποιοι άλλοι είναι βέβαια και πάρα πολύ ύποπτοι. Ωστόσο, όπως και να έχει το θέμα, δυστυχώς η Ελλάδα δεν πρόκειται να φτιάξει, αν δεν γίνει μια καλή… “μεταμόσχευση λαού”. Γιατί φοβάμαι ότι είναι μια χώρα που λατρεύει τα μνημεία αλλά σιχαίνεται τη μνήμη».
Ποιο θεωρείτε ως μεγαλύτερο λάθος της παρούσας κυβέρνησης;
«Το ότι δεν τόλμησε να αλλάξει τα πάντα! Ήταν μια σπάνια ευκαιρία να διορθωθούν πολλά πράγματα, αλλά και αυτή η κυβέρνηση φοβήθηκε προφανώς την εκλογική της πελατεία και δεν έκανε τόσα όσα θα μπορούσε να έχει κάνει. Βέβαια, στα θετικά της είναι το ότι ο Τσίπρας έδειξε από την αρχή, και συγκεκριμένα από την ενέργεια του δημοψηφίσματος, ότι μαθαίνει, και ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει στροφή 180 μοιρών. Πολλοί είπαν τότε ότι αυτό δείχνει άνθρωπο χωρίς αρχές. Κάνουν λάθος. Οι κυβερνήτες οφείλουν να παραδέχονται τα λάθη τους και να ακολουθούν έναν δρόμο που είναι λογικός για το Κράτος. Τι ήθελαν δηλαδή αυτοί που το υποστήριξαν αυτό; Να ντυθεί Τσε Γκεβάρα και να πάρει τον Όλυμπο και την Γκιώνα; Έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ στην ουσία ήρθε για να διορθώσει τα λάθη των προηγούμενων, οπότε αυτά που έκανε ήταν λάθη στην αντιμετώπιση, δεν γέννησε αυτός τα προβλήματα».
Πώς βλέπετε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως πιθανό επόμενο πρωθυπουργό;
«Εγώ θα ήθελα να ήταν πρωθυπουργός η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Κώστας Μπακογιάννης. Γενικά η Δεξιά στην Ελλάδα πάντα είχε σπουδαίους ανθρώπους στους κόλπους της –όχι μόνο πολιτικούς αλλά και καλλιτέχνες όπως και διανοούμενους–, αλλά ήταν σαν να ντρεπόταν γι’ αυτούς και έβγαζε σημαία… δευτεράντζες».
