Υπάρχουν τέσσερα κακά και εάν ο άνθρωπος έχει ένα απ’ αυτά ούτε να μετανοήσει μπορεί ούτε η Προσευχή του να εισακουστεί από τον Θεό.
Πρώτο είναι η υπερηφάνεια.
Ο υπερήφανος νομίζει ότι ζει καλά, ότι η διαγωγή του αρέσει στον Θεό και στους ανθρώπους, ότι πολλοί ωφελούνται με την συναναστροφή του και ότι ταυτόχρονα απαλλάχτηκε από πολλές αμαρτίες. δεν κατοικεί ο θεός στον άνθρωπο που σκέπτεται έτσι.
Δεύτερο κακό η μνησικακία…
Εάν κάποιος μνησικακεί εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου, ακόμη και εναντίον εκείνου που τον τύφλωσε, τότε η προσευχή του δεν ανεβαίνει προς τον Θεό. Θα είναι πλάνη να πιστέψει πως θα ελεηθεί ή θα συγχωρηθεί ακόμη και αν αναστήσει νεκρούς.
Τρίτο κακό είναι η κατάκριση.
Εκείνος που κατακρίνει άνθρωπο αμαρτωλό, είναι κι’ αυτός αξιοκατάκριτος, ακόμη και αν θαυματουργεί – μη κρίνετε και ου μη κριθείτε. Εξ άλλου πολλοί που ήσαν πριν ληστές και πόρνοι, έγιναν όσιοι και δίκαιοι. Μπορεί να είδαμε τις αμαρτίες τους, αλλά δεν αντιληφθήκαμε τις κρυφές αρετές τους και τους κρίναμε αδίκως
Τέταρτο κακό είναι η έλλειψη αγάπης.
Χωρίς αυτή, καθώς λέγει ο απόστολος, κι’ αν ακόμη λαλήσουμε με αγγελικές γλώσσες κι’ αν ορθοδοξουμε σε όλα κι αν μετακινούμε ορη κι αν δώσουμε τα υπάρχοντα μας στους φτωχούς κι αν μαρτυρήσουμε σε τίποτα δεν θα ωφεληθούμε.
Αββάς Αμωνάς
