Στην πρώτη απόφαση για αποζημίωση σε οικογένεια νεκρού στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών προχώρησε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.
Το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση στην οικογένεια του ελεγκτή, καταδικάζοντας την Hellenic Train και τον ΟΣΕ.
Ο συγκεκριμένος εργαζόμενος είχε ολοκληρώσει την εργασία του όταν συνέβη το δυστύχημα και επέστρεφε για διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο προκειμένου να αναλάβει υπηρεσία την επόμενη ημέρα.
Οι συγγενείς του εργαζόμενου προσέφυγαν σε βάρος του ΟΣΕ και της Hellenic Train ζητώντας αποζημίωση για τον θάνατό του.
Πρόκειται για την πρώτη δικαστική απόφαση που έρχεται από το τμήμα Εργατικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, επιδικάζοντας στην τετραμελή οικογένεια του εργαζόμενου αποζημίωση συνολικού ύψους 800.000 ευρώ. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο επιδίκασε στη σύζυγο και κάθε ένα από τα τρία παιδιά του θανόντος από 200.000 ευρώ, για την ηθική βλάβη και την οδύνη που υπέστησαν από την απώλεια του θύματος.
Βαρύτατες ευθύνες σε OΣΕ – Hellenic Train
Το σκεπτικό της απόφασης αναφέρει ότι υπάρχει συγκλίνουσα αμέλεια στην έλλειψη των μέτρων ασφαλείας, και για τον ΟΣΕ και για την Hellenic Train, με αποτέλεσμα να λάβει χώρα το δυστύχημα. Όπως αναφέρεται, υπάρχουν βαρύτατες ευθύνες και για τις δυο εναγόμενες εταιρείες, σε συνδυασμό με τις παραλείψεις του σταθμάρχη και του μηχανοδηγού της αμαξοστοιχίας.
Επιπλέον, η απόφαση (αριθμός 966/2024) καταλογίζει ευθύνες στην ΟΣΕ ΑΕ και την Hellenic Train, οι οποίες, σύμφωνα με το δικαστήριο, αν και γνώριζαν ότι δεν λειτουργούσε η τηλεδιοίκηση και η σηματοδότηση επέτρεπαν τη διενέργεια μεταφορών η πρώτη και την μεταφορά επιβατών η δεύτερη «εκθέτοντας και τους τελευταίους αλλά και τους εργαζόμενους της σε κίνδυνο ζωής και υγείας».
Όπως εξηγεί η δικαστής που εξέδωσε την απόφαση:
«Η βάση των παραπάνω νομοθετικών επιταγών παράνομη συμπεριφορά των αρμοδίων οργάνων των εναγομένων εταιριών έγκειται στην παράλειψη εγκατάστασης και θέσης σε λειτουργία επί του δικτύου και των συρμών των προαναφερθέντων συστημάτων ασφαλείας, η χρήση των οποίων θα είχε με βεβαιότητα αποτρέψει τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών και ήταν το πλέον πρόσφορο μέτρο ασφαλείας, ενόψει των προαναφερθεισών συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης».
Στην απόφαση περιγράφεται η αρχή που οδήγησε στην τραγωδία με το «μοιραίο λάθος» του σταθμάρχη Λάρισας πλην όμως επισημαίνεται επακριβώς, τι ήταν αυτό που κατέστησε «μοιραίο» το ανθρώπινο λάθος: «το αρχικό λάθος του σταθμάρχη Λάρισας υπήρξε μοιραίο ακριβώς επειδή δεν λειτούργησαν οι ασφαλιστικές δικλείδες. Το λάθος που σταθμάρχη θα το σταματούσε η τηλεδιοίκηση, δηλαδή ο πιο έμπειρος σταθμάρχης που θα ασκούσε την τηλεδιοίκηση. Στο πλαίσιο της τηλεδιοίκησης θα υφίστατο και σηματοδότηση και δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να χαραχθούν δύο τρένα σε μία γραμμή.
Ελλείπουσα της τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης στο συγκεκριμένο τμήμα της διαδρομής, ο στερούμενος εμπειρίας σταθμάρχης που βρισκόταν μόνο στη βάρδια ήταν εντελώς ανεπαρκής για τη διαχείριση της κυκλοφορίας. Με βάση όλα τα προαναφερθέντα και δεδομένου ότι όπως αποδείχθηκε δεν λειτουργούσαν τα προσήκοντα συστήματα ασφαλείας και συνακόλουθα δεν λειτουργούσαν σωστά οι σιδηροδρομικές γραμμές, δεν έπρεπε να πραγματοποιούνται κατά τον κρίσιμο χρόνο τα δρομολόγια.
Η δεύτερη εναγόμενη ο ΟΣΕ ως φορέας διαχείρισης υποδομής καθώς και η πρώτη εναγόμενη Hellenic Train, φορέας λειτουργίας των μεταφορών οι οποίες αποδείχθηκε γνώριζαν ότι δεν λειτουργούσε η σηματοδότηση και η τηλεδιοίκηση και παρόλα αυτά οι μεν πρώτη ΟΣΕ επέτρεπε τη διενέργεια των μεταφορών η δεύτερη Hellenic Train ενεργούσε τις μεταφορές επιβατών εκθέτοντας και τους τελευταίους αλλά και τους εργαζόμενους σε κίνδυνο ζωής και υγείας ευθύνονται σωρευτικά για το επελθόν αποτέλεσμα».
