Η παρουσία του καταδρομικού USS Leyte Gulf στο λιμάνι του Πειραιά άνοιξε την κουβέντα περί παραχώρησης από το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό στην Ελλάδα.
Η αλήθεια είναι το Πολεμικό Ναυτικό χρειάζεται ενίσχυση με πλοία που θα διαμορφώσουν νέα κατάσταση στον εξοπλιστικό ανταγωνισμό με την Τουρκία… χθες.
Οι φρεγάτες Belharra, για τις οποίες υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη για την απόκτησή τους, ακόμη κι αν υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση, το πρώτο πλοίο θα έρθει στην καλύτερη περίπτωση τέλη του 2025 και θα χρειαστεί τουλάχιστον ένας χρόνος εκπαίδευσης των πληρωμάτων.
Οι Αμερικανοί κάνουν από την μεριά τους ρελάνς με τις LSC, σε διαμόρφωση MMSC, προτάσσοντας ως δέλεαρ την ναυπήγησή τους στην Ελλάδα.
Όμως πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι ίσως μας παραχωρήσουν έναντι συμβολικού τιμήματος κάποια από τα πλοία που ήδη βρίσκονται σε υπηρεσία στο US NAVY. Έχουν γραφτεί αρκετά για την παραχώρηση δύο Arleigh Burke. Όμως το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ είναι κάθετο: Δεν υπάρχει περίπτωση όχι παραχώρησης, αλλά ούτε καν απόσυρσης, η οποία μπορεί να διαταράξει την οροφή των 355 πλοίων που θέλουν.
Έτσι, ξεκίνησε η κουβέντα για ενδεχόμενη παραχώρηση δύο καταδρομικών κλάσης Ticoderoga, σαν αυτό που βρίσκεται στο λιμάνι του Πειραιά.
Συνοπτικά, πρόκειται για πλοίο εκτοπίσματος 9.600 τόνων, που φέρει 122 εκτοξευτές πυραύλων διαφόρων τύπων, διαθέτει το AEGIS SPY-1A με εξαιρετικές δυνατότητες στην αεράμυνα και τον αντιαεροπορικό πόλεμο αλλά και αντιβαλλιστικό ρόλο, καθώς και δύο ελικόπτερα τύπου Romeo, για ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις. Χρειάζεται πλήρωμα περίπου 370 ατόμων, μαζί με τα 15 άτομα υποστήριξης των ελικοπτέρων.
Με απλά λόγια, ένα τέτοιο πλοίο ισούται με δυο ελληνικές φρεγάτες κλάσης ΜΕΚΟ. Εάν – λέμε εάν – δοθούν με πυραύλους SM-2 (μιλάμε για βατό σενάριο και όχι για Tomahawk) τότε η έλευση δύο τέτοιων πλοίων ασφαλώς θα ήταν Game Changer για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και νότια της Κρήτης με την Τουρκία.
Ακόμη και οι απόψεις που ακούγονται από ορισμένους στο Πολεμικό Ναυτικό ότι χρειάζεται πολύς κόσμος που δεν υπάρχει, φεύγουν από το τραπέζι των συζητήσεων, δεδομένων των πλεονεκτημάτων που προσφέρουν.
Όχι, δεν μπορούν να δέσουν στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας παρά μόνο στην Σούδα, αλλά και αυτό είναι κάτι που το επιθυμεί η ηγεσία του ΠΝ, που θέλει να δώσει ιδιαίτερο βάρος στις επιχειρήσεις νότια της Κρήτης και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ακόμη κι αν μιλάμε για παλιά σκαριά, δηλαδή πλοία 32 ετών, είναι σαφώς νεότερα από τις φρεγάτες «S» που σε λίγο θα ξεπεράσουν σε ηλικία…. και τα καναντέρ!
Επιπλέον, το χρονοδιάγραμμα με τον προγραμματισμό του αμερικανικού ΠΝ αναφέρει ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα αποσυρθούν εννέα πλοία αυτής της κλάσης.
Άρα, τι μας εμποδίζει από το να εκφράσουμε ενδιαφέρον παραχώρησης;
Ότι η ηγεσία του αμερικανικού ΠΝ πλέον έχει αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά την επέκταση της υπηρεσιακής ζωής αυτών των πλοίων. Η ανακατασκευή και εκσυγχρονισμός τους κοστίζει πολύ λιγότερα απ’ ό,τι η ναυπήγηση νέων μονάδων.
Άρα, οι πιθανότητες παραχώρησης στο ελληνικό ΠΝ, με το όποιο κόστος, μάλλον θεωρείται ένα πολύ δύσκολο σενάριο, παρότι θα ήταν εξαιρετική εξέλιξη για την χώρα μας.
Βέβαια, ποτέ μην λες ποτέ, γιατί επίκειται και η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο και η συνάντηση με τον Ντ. Τραμπ, που μπορεί να φέρει μεγάλες ανατροπές. Arleigh Burke ή Tico; Όποιο σενάριο κι από τα δύο αν επικρατήσει θα είναι για καλό. Φτάνει να μην μείνει σενάριο….
