Ήταν ημέρα Κυριακή. Ένας επίσκοπος επισκέφθηκε με τη συνοδεία του κάποιο χωριό της επαρχίας του. Εκεί αναζήτησε τον εφημέριο και του ζήτησε να τελέσει τη θεία μυσταγωγία.
Ο ιερέας ήταν ένας απλός και αγράμματος χωρικός. Από τη στιγμή όμως που στάθηκε μπροστά στην αγία τράπεζα, τον κύκλωσαν πύρινες φλόγες χωρίς όμως να τον καίνε!
Έκπληκτος από το θέαμα ο επίσκοπος, τον καλεί μετά τη λειτουργία και του λέει:
– Ευλόγησε με, άξιε δούλε του Θεού!
Ο εφημέριος σάστισε.
– Πώς είναι δυνατόν να ευλογηθεί ο επίσκοπος από τον ιερέα; ρώτησε.
– Δεν είμαι άξιος να ευλογήσω ιερέα, που προσκομίζει στο Θεό τα τίμια δώρα «φλεγόμενος» από υπερφυσικό πυρ «και μη καταφλεγόμενος». Όπως λέει ο άγιος απόστολος, «το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται».
– Είναι ποτέ δυνατόν, απάντησε ο πρεσβύτερος, να τελεί τα φρικτά μυστήρια ο κληρικός χωρίς να περιβάλλεται από θεϊκή φωτιά;
Ο επίσκοπος θαύμασε την ψυχική καθαρότητα του ιερέα και την ανεπιτήδευτη συμπεριφορά του, και αναχώρησε ωφελημένος.
