Ήταν ένα γεροντάκι που έμενε στην έρημο μακρυά μόνο του και πάει ο άγιος Μακάριος στο κελί του να τον επισκεφτεί. Και του λέει: «Τι κάνεις παππούλη; Καλά;» «Καλά. Σ’ευχαριστώ που ήρθες πάτερ Μακάριε».
Άγιος Μακάριος. Μέγας άγιος. Με οπτασίες και εμπειρίες και βιώματα. «Τι κάνεις πάτερ;» τον ρωτάει ο άγιος Μακάριος. «Είμαι πολύ καλά, δόξα τω Θεώ!» «Θα ήθελες τίποτα; Θα ήθελες να σου κάνω κάτι εγώ; να κάνω κάτι για σένα; πες μου! Ζήτησέ μου κάτι». «Τι να σου ζητήσω;» Ε, ντρεπότανε. «Πες μου, πες μου τι θέλεις»; «Ε, τίποτα, έχω εδώ χρόνια στην έρημο. Ε, όλο παξιμάδια τρώω». «πες μου κάτι, τι θέλεις; Πες μου πα΄τερ!» «Ε, θα μου άρεσε να έχω ένα παστελάκι!
Ένα παστέλι θα μου άρεσε», του λέει, «το έχω πεθυμήσει.
Αλλά έτσι το είπα, επειδή με ρώτησες. Δεν θέλω, όμως, τίποτα. Έτσι το είπα. Κάποια άλλη φορά».
Του λέει ο άγιος Μακάριος: «περίμενε λίγο, περίμενε λίγο και έρχομαι»! Και φεύγει απ’το κελλί του ο άγιος Μακάριος και πάει -πόσες ώρες δρόμο- να βρει το πρώτο χωριό, το πρώτο χωριό μακρυά και να πα΄ρει ένα παστέλι. Και γύρισε στο γεροντάκι αυτό και του λέει:
«Πάτερ μου, σου έφερα το παστελάκι που ζήτησες. Πάρ’το να το φας». Του λέει: «μα τι έκανες πάτερ! Εγώ έτσι το είπα». «Ε, τι έτσι το είπες;! Έτσι το είπες, αλλά εγώ δεν μπορώ να το αφήσω έτσι! Αφού το ζήτησες, γιατί να μην σου κάνω το χατίρι»;
Κατάλαβες; Όχι θεωρίες! Έργα! Συγκεκριμένα πράγματα. Μαθηματικά. Ένα και ένα κάνει δύο. Πού υπάρχει εδώ περιθώριο για θεωρίες; Και για αλληγορίες; Και για συμβολισμούς…
Δεν είναι συμβολικό τίποτα απ’όλα αυτά! Συγκεκριμένα βήματα έκανε ο άγιος Μακάριος. Πήγε και γύρισε. Και του έδωσε το παστελάκι.
Είναι μετά αυτό το γεροντάκι να μη συγκινηθεί; Εϊναι μετά να μη νιώσει την αγάπη του αγίου Μακαρίου; Είναι η καρδιά του να μην δοθεί;
