Παρακολουθήσαμε όλοι τις αποκαλύψεις από τα Wikileaks και τις αντιδράσεις της κυβέρνησης.
Παράλληλα στο ερώτημα τι μάθαμε από αυτές τις συνομιλίες, η απάντηση είναι εύκολη: τίποτα περισσότερο απ’ ότι γνωρίζαμε ή που ενδεχομένως θα επιχειρούσαμε να υποθέσουμε. Οι επίσημες θέσεις του ΔΝΤ είναι σε όλους μας λίγο πολύ γνωστές.
Σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή και ελάφρυνση του χρέους, διαφωνίες με την τακτική των Ευρωπαίων, άσκηση πίεσης με όπλο την έλλειψη ρευστότητας της ελληνικής πλευράς.
Αυτή την τακτική δεν ακολουθούσαν πάντα;
Η αλήθεια είναι ότι αυτά που υποστήριξαν δεν θα εξέπλητταν την κυβέρνηση και τους αρμόδιους υπουργούς οι οποίοι τα έχουν ακούσει πολλές φορές.
Τελικά αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε είναι ότι ο Α.Τσίπρας και το στενό επιτελείο του (και ενδεχομένως όχι λάθος εκτίμηση) θεωρούν ότι αυτή η δημοσιοποίηση θα διευκολύνει το κλείσιμο της διαπραγμάτευσης.
Ακόμη και αν είναι έτσι ας το επιχειρήσουν. Σε μία τέτοια διαπραγμάτευση όλα τα μέσα είναι θεμιτά. Το ασυγχώρητο θα ήταν όλα αυτά να γυρίσουν μπούμερανγκ για τον Ελληνικό λαό.
