Όταν ο Ντίνος Μήτογλου ήρθε από το πανεπιστήμιο του Γουέικ Φόρεστ, όλοι έκαναν λόγο για έναν παίκτη που μπορεί να γίνει νέος Φώτσης. Όσο περνούσε ο καιρός και αποκτούσε κάποιες άλλες κινήσεις, μιλούσαν για τον επόμενο Τσαρτσαρή. Τίποτα απ΄όλα αυτά όμως.
Ο Ντίνος Μήτογλου δεν θα μοιάσει σε κανέναν. Θα είναι ο επόμενος Ντίνος Μήτογλου. Όχι αυτός που είδαμε πέρσι μετά την έλευση Πιτίνο που έμοιαζε χαμένος. Αλλά αυτός που βλέπουμε φέτος που, ιδίως μετά την έλευση Πιτίνο, είναι ένα θηρίο. Είναι αυτό που αν το είχε ο Παπαγιάννης θα μπορούσε να γίνει το ιδανικότερο πεντάρι που ψάχνει η ομάδα.
Πάθος. Επιμονή. Δεν αφήνει καμία φάση να περάσει. Ακόμα και μηδέν ταλέντο να είχε, αυτά τα στοιχεία θα τον έκαναν ιδανικό για ρολίστα σε μια ομάδα Ευρωλίγκας. Μόνο που το ταλέντο του δεν είναι μηδέν. Απέχει πολύ από το μηδέν και δυνητικά μπορεί να πάει από 8 και πάνω στην χειρότερη.
Στο ματς με την ΤΣΣΚΑ είδαμε έναν Ντίνο βγαλμένο από τα καλύτερα όνειρα του. Σίγουρα η ΤΣΣΚΑ δεν έχει τα θηρία στους ψηλούς, αλλά κι άλλες ομάδες δεν τα είχαν και δεν είχαμε δει τέτοιον Ντίνο. Τα μισά του καλάθια είναι καλάθια hunter. Κυνηγάει δηλαδή την φάση για το επιθετικό ριμπάουντ. Αυτά ήταν δείγμα του πάθους.
Τα υπόλοιπα μισά ήταν δείγμα ταλέντου και ευφυίας. Ήξερε που να σταθεί, πώς να ποστάρει τον αντίπαλο και είχε γλυκά τελειώματα σχεδόν σε όλες τις προσπάθειες του. Η κορύφωση της επιθετικής του εξέλιξης ήρθε με τις δύο βολές στην παράταση. Πέρσι δεν ήταν καλός στις βολές ο Ντίνος. Φέτος βελτιώθηκε αρκετά. Και έδειξε πως είναι έτοιμος να πάρει ευθύνες με αυτές τις 2 βολές που έβαλε. Αν υπολογίσει κανείς κι ότι έχει περιθώρια βελτίωσης μεγάλα στη μηχανική του τριπόντου τότε μιλάμε για έναν πολύ σημαντικό παίκτη.
Αν όμως σκεφτεί κανείς πως ο τύπος παίζει στο 4 και στο 5 με την ίδια ένταση και πως μπορεί υπό προϋποθέσεις να κυνηγήσει και το αντίπαλο τριάρι, τότε μιλάμε για ένα παλικάρι που έχει τα φόντα να γίνει σπουδαίος και το ευχόμαστε όλοι από τα βάθη της καρδιάς μας.
Το ματς με την ΤΣΣΚΑ δεν θα είναι ο κανόνας, αλλά αν μπορέσει να σταθεροποιηθεί σε αριθμούς τύπου 10 πόντοι και 7-8 ριμπάουντ, τότε θα είναι μεγάλο ευτύχημα. Η εμφάνιση του μου θύμησε έντονα μια τρομερή εμφάνιση του Φώτση με τη φανέλα της Ντιναμό, που είχε 22 ριμπάουντ και 20 πόντους αν δεν κάνω λάθος. Μόνο που ο Ντίνος το έκανε σε μια άλλη Ευρωλίγκα με περισσότερη καταπόνηση και απέναντι στην ΤΣΣΚΑ.
Στα του ματς με την ΤΣΣΚΑ, εκτός του Ντίνου ο Παναθηναϊκός ευτύχησε να έχει κι έναν αξιόπιστο και ψύχραιμο Παπαπέτρου, έναν ακόμα Έλληνα που το καλοκαίρι στην Εθνική έτυχε τραγικής διαχείρισης από τον Σκουρτόπουλο. Είχε επίσης για πρώτη φορά απέναντι σε τέτοιο αντίπαλο έναν Φριντέτ που δεν έκανε τα περιττά. Έπαιρνε ότι του έδιναν. Κι ας πουν κάποιοι ότι ήταν πάλι χωνί στην άμυνα. Στις δύο στιγμές συνεχόμενων τριπόντων της ΤΣΣΚΑ ήταν ο Ουάιλι που δημιούργησε πρόβλημα στην αμυντική τοποθέτηση της ομάδας και ο Τόμας. Όχι ο Φριντέτ.
Η νίκη αυτή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία κι είναι ένα τεράστιο παράσημο και για τον κόουτς Πιτίνο που έπαιξε με 7 παίκτες ουσιαστικά. Μπέντιλ, Μπράουν, Παππάς δεν έπαιξαν, ενώ ο Ράις και ο Τζόνσον έπαιξαν πολύ λίγο. Ο Τζόνσον πάντως έγινε για πρώτη φορά τόσο χρήσιμος και αμυντικά και επιθετικά.
Για το τέλος άφησα την επίσης βιονική εμφάνιση του Νικ που είχε και πρόβλημα στο χέρι του που παραλίγο να σμπαραλιάσει το δικό του ρεκόρ στις ασίστ, αλλά και της διοργάνωσης συνολικά. Θα μπορούσε κάποιος να τον ψέξει για 3 σερί τρίποντα στην 4η περίοδο, αλλά φαίνεται πως κρατούσε το καλό για όταν θα καίει η μπάλα.
Είπαμε όμως. Από τους παραπάνω περιμένεις λίγο πολύ όσα έδωσαν. Από τον Μήτογλου δεν περίιμενε κανείς ότι θα κάνει μέσα στον τελευταίο μήνα τέτοια άνοδο και θα γίνει ο κορυφαίος ψηλός της ομάδας με ποικιλία επιθετικά και με τρομερή αμυντική προσήλωση και υπακοή στον Πιτίνο. Όταν οι διδαχές του γίνουν εμπειρία και αυτοματοποίηση, τότε ο ουρανός είναι το ταβάνι του.
