Μετά από μια μακρά περίοδο αναμονής και εντάσεων, η Αθήνα αποδέχτηκε χθες την πρόσκληση της Άγκυρας για επανέναρξη των διερευνητικών επαφών και ο 61ος γύρος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιανουαρίου.
Στο τι το ακριβώς σημαίνει για τις δύο χώρες το γεγονός της επανέναρξης του διαλόγου και τι μπορεί να περιμένει η χώρα μας αναφέρθηκε ο κ. Πέτρος Λιάκουρας, Καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου, Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές» στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, μιλώντας στον Αθήνα 9.84.
Όπως εξήγησε, οι διερευνητικές επαφές έχουν ανεπίσημο χαρακτήρα και δίνουν την ευκαιρία να ανάλλαγούς απόψεις με περισσότερη ελευθερία και χροιά διερεύνησης λύσεων: «Η πρώτη φάση είναι να μπορέσουμε να λύσουμε θέματα που συναρτώνται με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ και αυτό είναι το κυριότερο ζήτημα, η οριστικοποίηση του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης. Είναι μια καλή ευκαιρία η Ελλάδα να κάνει την επέκτασή της με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ανατρέπει τα δεδομένα της ναυσιπλοΐας της περιοχής και να αφήσει χώρο ώστε να μπορεί να γίνει οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας».
Υπογράμμισε ότι το εύρος της αιγιαλίτιδας που θα οριστικοποιηθεί, θα είναι ένα νεότερο Δίκαιο το οποίο θα προκαλέσει και την ανάλογη προσαρμογή του εναερίου χώρου: «Σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, ο θεσμός της αιγιαλίτιδας ζώνης είναι αυτός που δίνει κυριαρχία και στον εναέριο χώρο. Επομένως, εάν πάμε σε μια οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας, αυτό πρέπει να το έχουμε ξεκαθαρίσει. Μπορούμε κάλλιστα να πάμε χωρίς να επεκτείνουμε σε αυτή τη φάση. Όμως, υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος, μετά την οριοθέτηση, να βρεθούμε μπροστά σε ένα αρνητικό ενδεχόμενο επέκτασης».
Τόνισε ότι σε καμία περίπτωση η Τουρκία του 2016 δεν είναι η Τουρκία του 2020 και 2021 καθώς, όπως είπε «έχει προχωρήσει σε πολλά τετελεσμένα και έχει προκαλέσει μεγάλες δυσκολίες στην ελληνική πλευρά».
Χαρακτήρισε εύλογη την ανησυχία μήπως η Τουρκία θελήσει αυτά τα ζητήματα να τα βάλει και στον διάλογο υπενθυμίζοντας, ωστόσο, πως και το 2002 έθετε θέμα «γκρίζων ζωνών», αλλά τότε έγινε αντιληπτό πως η Ελλάδα δεν προτίθεται να προχωρήσει σε περαιτέρω διαπραγμάτευση με ένα τέτοιο θέμα να εκκρεμεί.
Εξέφρασε δε την άποψη ότι η Τουρκία βάζει στο τραπέζι την αποστρατιωτικοποίηση προκειμένου να την ανταλλάξει με κάτι άλλο.
Και κατέληξε: «Πράγματι, η υφαλοκρηπίδα είναι το μείζον ζήτημα διότι αν δεν οριοθετηθεί, οι αμφισβητήσεις και οι διεκδικήσεις οι οποίες υπάρχουν θα προκαλούν αλυσίδα διαφορών και κανένα κράτος δεν θα αισθάνεται ασφαλές με το να έχει τόσες πολλές διαφορές. Τα θερμά επεισόδια τα οποία έχει προκαλέσει κατά το παρελθόν η Τουρκία, αφορούν ένα μόνο ζήτημα, την υφαλοκρηπίδα».
