Η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια
Αν και δεν έχει κλείσει καλά-καλά τα 20 χρόνια της, το 1957 η Αλίκη Βουγιουκλάκη είναι ήδη σημαντικό όνομα, έχοντας στο ενεργητικό της 6 ταινίες.
Πολλοί είναι εκείνοι που βλέπουν στο πρόσωπό της το νέο λαμπρό αστέρι του ανερχόμενου ελληνικού
κινηματογράφου και σπεύδουν να της προτείνουν συνεργασία. Ανάμεσά τους και ο παραγωγός Μάριος Αδάμης για το φιλμ «Η ζαβολιάρα» (ή Θολά νερά), που όμως γίνεται η αιτία για μια διαμάχη που κατέληξε στα δικαστήρια.
Οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια και άρχισαν τα γυρίσματα με την Αλίκη στο ρόλο της Λενιώς, για τα μάτια της οποίας «σφάζονταν» τα παλικάρια-ναυτικοί του νησιού, με την ίδια πάντως να δείχνει σαφή προτίμηση στον Λάμπρο (Γιώργος Φούντας). Η πλοκή ακολουθούσε την γνωστή μελοδραματική γραμμή της εποχής, σε σενάριο και σκηνοθεσία του ίδιου του Μάριου Αδάμη ο οποίος είχε ιδρύσει και την εταιρία παραγωγής Adams Films.
Όμως κατά την διάρκεια των γυρισμάτων υπήρξαν αρκετά προβλήματα συνεννόησης μεταξύ τους, με αποτέλεσμα η Βουγιουκλάκη να αποχωρήσει και να ασχοληθεί με άλλες προτάσεις, ιδιαίτερα της Φίνος Φιλμς που εκείνα τα χρόνια έμοιαζε (και ήταν όπως αποδείχθηκε) η καλύτερη δυνατή επιλογή.
Όμως την 1η Απριλίου 1960 η μελλοντική Εθνική Σταρ είδε μια αφίσα της ταινίας και προς έκπληξή της διαπίστωσε ότι διαφημιζόταν η συμμετοχή της, παρά το γεγονός ότι στα 81 λεπτά της διάρκειάς της εκείνη εμφανιζόταν μόλις 17! Όταν τελικά το φιλμ έφτασε στις αίθουσες τρεις ημέρες αργότερα, το σοκ της ήταν ακόμη μεγαλύτερο αφού σε όλο το υπόλοιπο έργο έπαιζε άλλη ηθοποιός στην θέση της, με τις σκηνές να δείχνουν την πλάτη της και την φωνή της να είναι ντουμπλαρισμένη. Τότε, λοιπόν, μήνυσε τον παραγωγό, ενώ και εκείνος από την πλευρά του απάντησε με το ίδιο νόμισμα.
Το επόμενο διάστημα –και μέχρι να φτάσουμε στην εκδίκαση- υπήρξε κονταρομαχία μέσω του Τύπου, με ανοιχτές επιστολές. «Η Αλίκη Βουγιουκλάκη μας πληροφορεί με γράμμα της ότι δεν έχει παίξει παρά μόνο ένα μέρος του ρόλου της ηρωίδος και ότι στο υπόλοιπο φιλμ έχει αντικατασταθεί από άλλη ηθοποιό που εμφανίζεται με την πλάτη προς το φακό και σε όλη την ταινία δεν μιλά η ίδια», ανέφερε χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Ελευθερία», ενώ ο Μάριος Αδάμης απάντησε μέσω των «Νέων» υποστηρίζοντας ότι «η διαμαρτυρόμενη καλλιτέχνις μετέχει εξολοκλήρου στην ταινία» και ότι η εταιρία είχε εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις της απέναντι στην ηθοποιό.
Τις επόμενες ημέρες το «πινγκ-πονγκ» επιστολών συνεχίστηκε ενώ παράλληλα υπήρξαν εκατέρωθεν μηνύσεις, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη να κάνει λόγο για «βαρεία προσβολή» της προσωπικότητάς της και τον Μάριο Αδάμη για «ηθική και υλική ζημιά» αφού η ηθοποιός προφασιζόμενη ασθένεια εγκατέλειψε τα γυρίσματα.
Η δίκη πραγματοποιήθηκε τελικά (μετά από δύο αναβολές) στις 21 Απριλίου 1961, δηλαδή ένα χρόνο μετά την προβολή της και στο εδώλιο των κατηγορουμένων κάθισε πέραν της ηθοποιού και ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας τα «Νέα», Κώστας Νίτσος, ο εκδότης της εφημερίδας «Ελευθερία», Πάνος Κόκας και ο διευθυντής του περιοδικού «Οθόνη», Κώστας Αθανασόπουλος. Μετά από ακροαματική διαδικασία που διήρκησε περίπου 7 ώρες, το Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών έβγαλε απόφαση η οποία δικαίωσε πανηγυρικά την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Στο καθαρά καλλιτεχνικό σκέλος τώρα, η «Ζαβολιάρα» έκοψε 23.205 εισιτήρια και ήρθε στην 30η ανάμεσα σε 52 ταινίες. Στην κορυφή εκείνη την σεζόν βρίσκουμε την ταινία της Φίνος Φιλμς «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» με 239.530 εισιτήρια, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ, ενώ μετέτρεψε την Αλίκη Βουγιουκλάκη σε αστέρι πρώτο μεγέθους…
