ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝΑΣ: Όταν ο Άγιος ήθελε να κοιμηθεί λίγο, έστρωνε κοφτερές πέτρες στη γη και πάνω τους έριχνε ένα σάγισμα.
Ύστερα έψαλλε νεκρώσιμα τροπάρια, σα να ετοίμαζε τον εαυτό του για ταφή, και έλεγε τέσσερα αποστολικά και τέσσερα ευαγγελικά αναγνώσματα, όλα απ’ έξω. Έτσι έπεφτε να κοιμηθεί, βάζοντας ένα λιθάρι για προσκεφάλι και σταυρώνοντας τρεις φορές το στρωσίδι του.
Συχνά τη νύχτα του έκαναν επίθεση οι δαίμονες και δεν τον άφηναν να κοιμηθεί. Εκείνος τότε, με δύναμη θεϊκή, άρπαζε το ραβδί του και τους χτυπούσε άγρια, βρίζοντας τους και χλευάζοντας την αδυναμία τους.
Οι δαίμονες είχαν απελπιστεί μαζί του.
-Τι θα κάνουμε μ’ αυτόν τον σκληροτράχηλο, έλεγαν μεταξύ τους, που μας χτυπάει και μας βρίζει και ρεζιλεύει το σόι μας;
Μια νύχτα είχε πάρει λιγάκι ο ύπνος τον δούλο του Θεού. Ξαφνικά φάνηκε ο διάβολος κρατώντας μιαν αξίνα! Τη σήκωσε ψηλά για να τον χτυπήσει, μα, πριν προλάβει να την κατεβάσει, κυριεύτηκε από φρίκη και τρόμο, τραβήχτηκε πίσω και χάθηκε σαν καπνός, ξεφωνίζοντας και κάνοντας μεγάλο θόρυβο, ενώ ο Νήφων, ξύπνιος πια, τον άκουσε να τρίζει τα δόντια και να λέει:
– Αχ Μαρία! Εσύ, όπως πάντα, με καις! Εσύ, που προστατεύεις αυτό το αγύριστο κεφάλι!
Από τα θυμωμένα εκείνα λόγια του σατανά, ο δίκαιος κατάλαβε ότι η Παναγία τον υπερασπιζόταν και τον σκέπαζε με τη χάρη της, επειδή κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί, συνήθιζε να παίρνει λάδι από το καντήλι της και να αλείφεται με πολλή ευλάβεια στο μέτωπο, στον αυχένα, στην καρδιά και σ’ όλα του τα αισθητήρια. Η μυστική δύναμη, που είχε το άγιο εκείνο λάδι, έτρεψε το διάβολο σε φυγή.
Από τότε, διαπιστώνοντας τη δύναμη που έχει το λάδι από το καντήλι της Θεοτόκου και των Αγίων, συμβούλευε τους γνωστούς του να παίρνουν κάθε βράδυ απ’ αυτό, ν’ αλείφονται με πίστη και μετά να κοιμούνται.
