Με την ευχή το Πάσχα να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την έξοδο από τον φόβο και την απόγνωση προς την ελπίδα και την αγαπητική δημιουργικότητα, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος απηύθυνε το μήνυμά του για το Πάσχα και την Ανάσταση του Κυρίου.
Ακολουθεί το μήνυμα του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος:
Ἀδελφοί μου καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Χριστὸς Ἀνέστη!
Διαβήκαμε καὶ πάλι μέσα ἀπὸ τὸ πένθος καὶ τὴν ὀδύνη τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἀνιχνεύοντας καὶ βιώνοντας τοὺς τρόπους ποὺ ἡ ἁμαρτία μετατρέπει τὸν θάνατο σὲ κυρίαρχο τῆς ζωῆς. Καὶ φθάσαμε πάλι στὴν «κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, τὴν μία τῶν σαββάτων, τὴν βασιλίδα καὶ κυρία». Φθάσαμε στὴν ἡμέρα τοῦ «Πάσχα». Τὰ πρόσωπά μας ἀκτινοβολοῦν τὸν ἐνθουσιασμὸ τῆς νίκης κατὰ τοῦ θανάτου. Τὰ χείλη μας καὶ οἱ καρδιές μας τραγουδοῦν ὕμνους ἀναστάσιμους. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια». Τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως πλημμύρισε τὰ πάντα. Τώρα γευόμαστε πλουσιοπάροχα αὐτὴ τὴν χαρά, συμμετέχοντας στὴν μεγάλη γιορτή, σὲ ὅ,τι ἡ ὑμνογραφία τῆς Ἐκκλησίας μας περιγράφει ὡς «ἑορτὴ ἑορτῶν» καὶ «πανήγυρι πανηγύρεων».
Στὸ ξεχείλισμα αὐτῆς τῆς εὐφροσύνης, χαιρετίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», καὶ εὐχόμαστε ἐγκάρδια «Καλὸ Πάσχα». Εὐχόμαστε, δηλαδή, καὶ ἀλληλοπροσκαλούμεθα, νὰ ζήσουμε τὸ δικό μας «Πάσχα». Ποὺ σημαίνει, νὰ τολμήσουμε τὸ «πέρασμα», τὴν «διάβαση», τὴν «ἔξοδο» ἀπὸ τὴν ἐπικράτεια τοῦ φόβου στὴν κυριαρχία τῆς ἐλπίδας, ἀπό τὴν δουλεία τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ὑποκρισίας στὴν ἐλευθερία τῆς Ἀλήθειας, ἀπὸ τὴν ἀτομοκεντρικὴ μοναξιὰ στὴν κοινωνία μὲ τὸν Χριστό καὶ τὸν συνάνθρωπο. Νὰ τολμήσουμε τὴν «ἔξοδο» ἀπὸ τὴν πτωχεία τοῦ «ἐγὼ» πρὸς τὸν πλοῦτο τοῦ «ἐμεῖς». Τὴν «διάβαση» ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή.
Ἡ πορεία μέσα ἀπὸ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ἔκανε ὁρατοὺς καὶ ψηλαφητοὺς τοὺς τρόπους ποὺ ἡ ζωή μας μετατρέπεται σὲ ὀδυνηρὴ ἐπιβίωση ἀνὰ μέσῳ θλίψεων, πόνων, ἀδικιῶν, κατατρεγμῶν καὶ ἀδιεξόδων. Ὅσα αἰσθανθήκαμε καὶ βιώσαμε, συμπορευόμενοι μὲ τὸν Χριστὸ μέσα στὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ ποῦ ὁδηγοῦν οἱ μηχανορραφίες, οἱ δολοπλοκίες, ἡ ὑποταγὴ στὰ ἰδιοτελῆ συμφέροντα, ἡ δίψα γιὰ ἀθέμιτο πλοῦτο καὶ ἐξουσία καὶ ὁ ἀφιλάνθρωπος ἐγωκεντρισμὸς ὅσων κατέχουν ἰσχὺ καὶ εὐθύνη γιὰ τὶς μοῖρες τῶν ἀνθρώπων. Ζήσαμε καὶ συνειδητοποιήσαμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ὅτι ἡ ζωή μας δὲν εἶναι ποτὲ χωρὶς σταυρό.
Ὅμως, σήμερα, ἡ καρδιὰ μας πάλλεται ἀπὸ ἐνθουσιασμό, διότι ὁ Σταυρὸς μεταμορφώθηκε σὲ Ἀνάσταση. Διότι ζοῦμε τὴν βεβαιότητα, ὅτι ὁ Ἀναστημένος Χριστὸς εἶναι μαζί μας, καὶ μᾶς κρατᾶ ἀπὸ τὸ χέρι γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ «Πάσχα». Γιὰ νὰ μᾶς χειραγωγήσει πρὸς τὴν ἔξοδο καὶ τὴν λύτρωση ἀπὸ τὴν δύναμη τῆς φθορᾶς, στὴν ἀποδοχὴ τοῦ πόνου χωρὶς ἀπόγνωση, στὴν εἰρηνικὴ ἀλλὰ δυναμικὴ ἀντιπαράθεση μὲ τὴν ἀπελπισία. Διότι ἡ ἐλπίδα ποὺ ἀνέτειλε ἐκ τοῦ τάφου τοῦ Χριστοῦ στηρίζει τοὺς ἀγῶνες μας.
Εἶναι γεγονός ὅτι, τὰ τελευταία χρόνια, ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ ἀπόγνωση ἔγιναν οἱ κυρίαρχες γεύσεις τῆς καθημερινότητάς μας. Ἡ ἀγαπημένη μας πατρίδα δοκιμάζεται παντοιοτρόπως. Γύρω μας μαίνονται πόλεμοι καὶ καταστροφές. Τὰ νησιωτικά μας παράλια ἔγιναν ὑγροὶ τάφοι ψυχῶν κατατρεγμένων ἀπὸ τὸν πόλεμο καὶ τὴν δυστυχία. Ἡ χώρα μας κατακλύσθηκε ἀπὸ πρόσφυγες καὶ μετανάστες, οἱ ὁποῖοι βιώνουν τὴν ἐξαθλίωση καὶ τὰ ἀδιέξοδα ποὺ συνεπάγονται οἱ πολιτικὲς καὶ οἰκονομικὲς σκοπιμότητες τῶν ἰσχυρῶν τῆς Γῆς. Καὶ ὁ λαός μας, ζῶντας ὁ ἴδιος τὶς δικές του δοκιμασίες, τὶς δικές του δυσκολίες, τὴν ὅλο καὶ πιὸ ἐπώδυνη οἰκονομικὴ κρίση, τὴν ἀνεργία, τὴν συνεχῆ μετανάστευση τῶν παιδιῶν μας, τὴν ἀβεβαιότητα γιὰ τὸ αὔριο, τὴν αἴσθηση ὅτι κάποιοι κλέβουν ἤ ὑποθηκεύουν τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν καὶ τοῦ τόπου μας· αὐτός ὁ εὐλογημένος λαός, δείχνει ἔμπρακτα τὸ μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς του καὶ τὴν ἀνωτερότητα τῆς πολιτισμικῆς του καταγωγῆς. Ὑπομένει ἀγωνιζόμενος. Δίνει μὲ ἀξιοπρέπεια τὶς μάχες του, προβάλλοντας μεγαλόπρεπα τὴν ψυχικὴ καὶ ὑλική του γενναιοδωρία. Μοιράζεται τὸ ὑστέρημά του καὶ πολεμᾶ νὰ διατηρήσει τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά του.
Καὶ ἐν μέσῳ τοῦ σκότους, ποὺ ἐπιβάλλουν ὅλα αὐτὰ τὰ πάθη καὶ οἱ δοκιμασίες, προβάλλει λαμπροφόρο τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως καὶ ἀφανίζει τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν ἀπάνθρωπων ἐπιλογῶν. Τὰ ψεύδη, οἱ δόλιοι σχεδιασμοί, ἡ ἀνηθικότητα τῶν ὀργανωμένων συμφερόντων, οἱ ἄθλιες καὶ ἀφιλάνθρωπες σκοπιμότητες φαντάζουν σκιὲς, καθὼς τώρα τὰ «πάντα πεπλήρωται φωτός». Γι’ αὐτὸ μποροῦμε καὶ ψάλουμε πανηγυρικά: «Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ».
Ἀδελφοί μου, Χριστὸς Ἀνέστη!!!
Ὁ θάνατος δὲν κυριεύει πιὰ τὴν ζωή. Ἔχουμε συνοδοιπόρο τοῦ βίου μας τὸν Ἀναστάντα Κύριο. Βαδίζουμε μαζί Του. Καὶ αὐτὸ παρηγορεῖ τὶς θλίψεις μας καὶ ἐνισχύει τὴν ἐπιμονή μας ὑπὲρ τῆς ἐπικρατήσεως τῆς ἀλήθειας, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς δικαιοσύνης.
Ὁ πειρασμὸς νὰ χάσουμε τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν ἄλλον ἄνθρωπο, ὁ κίνδυνος νὰ μᾶς ἐγκλωβίσει στὸν ἑαυτό μας ἡ πικρὴ γεύση τῆς ζωῆς, κάνοντάς μας ἀδιάφορους γιὰ τὸν πόνο τοῦ ἄλλου, ἀποδεικνύονται ἀνίσχυροι. Διότι τὸ ἀναστάσιμο ἦθος μᾶς ὁδηγεῖ στὸ «Πάσχα», δηλαδὴ στὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸ «ἐγώ» γιὰ νὰ συναντήσουμε τὸν ἄλλον, τὸν ἐγγὺς ἤ τὸν μακράν συνάνθρωπο, ἀναγνωρίζοντας στὸ πρόσωπό του τὸν «ἐλάχιστο ἀδελφό» τοῦ Χριστοῦ.
Ἄς εἶναι, λοιπόν, τὸ φετινὸ Πάσχα μιὰ ἔξοδος ἀπὸ τὸν φόβο καὶ τὴν ἀπόγνωση πρὸς τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἀγαπητικὴ δημιουργικότητα, ἀπὸ τὴν ὑποκρισία στὴν ἀλήθεια, ἀπὸ τὸν ἀτομισμὸ στὴν κοινωνία τῆς ἀγάπης, ἀπὸ τὶς ποικίλες φανερώσεις τοῦ θανάτου στὴν ἐμπειρία τῆς ἀναστημένης ζωῆς.
Ἀδελφοί μου καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Καλὸ Πάσχα!!!!
«Χριστὸς Ἀνέστη»,
«Ἀληθῶς Ἀνέστη».
