Ένα νιόπαντρο ζευγάρι αδυνατεί να τεκνοποιήσει.
Μια μέρα, ο σύζυγος συναντά τυχαία στον δρόμο τον παπά που τους πάντρεψε.
– Γεια σας Πάτερα Ιάκωβε, με θυμόσαστε;
– Βρε βρε… Μα και βέβαια σε θυμάμαι, εγώ σε πάντρεψα πριν 2 χρόνια περίπου. Πώς πάει η οικογένεια… έχετε κάνει κανένα παιδί;
– Μπα όχι, σταθήκαμε πολύ άτυχοι. Προσπαθήσαμε αλλά…
– Έλα μην κάνεις έτσι. Δεν θα σε αφήσει έτσι ο θεός. Αύριο πρόκειται να πάω στο Άγιο Όρος… Με την ευκαιρία θα κάνω μια παράκληση και θα ανάψω και ένα κεράκι για σας.
– Σ ευχαριστώ πάτερ… να σαι καλά.
Περνάνε λοιπόν κάτι χρόνια και ο πάτερ Ιάκωβος συναντά την γυναίκα με δύο μωρά στην αγκαλιά, άλλα δύο στο καροτσάκι!!
– Βρε βρε. Καλημέρα… να σου ζήσουν τα παιδάκια!
– Ευχαριστώ πάτερ.
– Ο θεός σας βοήθησε βλέπω και αποκτήσατε επιτέλους παιδιά.
– Ναι, δεν έχουμε παράπονο γι αυτό. Έχουμε τρία δίδυμα και αυτά εδώ τα τέσσερα. Σύνολο δέκα παιδιά… και μόλις εχθές έμαθα πως είμαι πάλι έγκυος.
– Αα, υπέροχα. Ο άντρας σου που είναι;
– Πήγε στο Άγιο Όρος. Έφυγε βιαστικά εχθές.
– Τι πήγε να κάνει στο Άγιο Όρος ;
– Δεν είμαι σίγουρη. Κάτι μουρμούραγε καθώς έφευγε πως “θα έσβηνε ένα γ@μημένο κερί”…!!!
