Παει μια φορά λοιπόν ένας ”σφίχτης”, μπρατσαράς να πάρει σουβλάκια. Φορούσε το κοντομάνικο και με ύφος μπαίνει στο σουβλατζίδικο.
– Πιασε 2 σουβλακια απ’ολα αλλα πολυ πολυ καυτερα(επειδη ειναι και πολυ αντρας)
Τα ετοιμαζει ο σουβλατζης και παει ο δικος μας στο απεναντι παρκακι να τα φαει.
Καθεται στο παγκακι και με στυλ και δυναμη ξετυλιγει το πρωτο.
Με το που κανει μια δαγκωνια…….του εφυγε η ψυχη απ’το πιπερι!!!
Δακρυσε αλλα δεν πτοειται γιατι ειναι και πολυ γεροδεμενος…
Δευτερη δαγκωνια…….τα ειδε ολα!!!
Δακρυσε ,κοκκινησε και τρελαθηκε…
Εκεινη λοιπον την στιγμη περναει ενας αστεγος και τον βλεπει να κλαιει…
– Ρε φιλαρακι ,δυο μετρα παλικαρι με τετοιο σωμα ,αντρακλας και κλαις(του λεει ο αστεγος)
– Ασε ρε φιλε, πέθανε η μανούλα μου και δεν πάει μπουκιά κάτω (απαντά ο ”σφιχτης”). Μήπως όμως επειδή εγώ δεν μπορώ από την στεναχώρια να φαω άλλο…θέλεις εσυ να φας τα σουβλάκια;;;
– Εννοειται ρε φιλε!!!! και αρπαζει τα σουβλακια και καθως ειχε μερες να φαει με 2-3 μεγαλες δαγκωνιες τα καταβροχθιζει!!!
Ομως αμεσως μετα,ο φουκαρας ο αστεγος αναψε ολοκληρος,εβγαζε φωτιες απο τ’αυτια και δακρυσε απιστευτα ,οποτε τον ρωταει ο σφιχτης….
– Μα καλα ρε φιλε…εμενα πεθανε η μανουλα μου και εκλαιγα…εσυ γιατι κλαις;;;;
– Κλαιω ρε φιλαρακι γιατι πεθανε η μανουλα σου και δεν εχω τι να σου γ@μησω!!!!!!!
