Τρεις καλοί φίλοι, ένας Κρητικός, ένας Κύπριος κι ένας Πόντιος δουλεύουν μαζί σε μία οικοδομή.
Την ώρα του διαλείμματος ανοίγουν όλοι τα τάπερ τους για να φάνε.
Ο Κρητικός μόλις είδε τι του είχε βάλει η γυναίκα του να φάει λέει: «Ε, όχι πάλι ντάκο με ελιές! Αν μου χει κι αύριο το ίδιο θα πηδήξω από την οικοδομή!»
Ανοίγει κι ο Κύπριος το τάπερ του, και λέει: «Ε, όχι πάλι χαλούμι! Αν μου χει κι αύριο το ίδιο θα πηδήξω κι εγώ από την οικοδομή.»
Έρχεται και η σειρά του Πόντιου και λέει: «Ε, όχι πάλι τοστ! Αν μου χει κι αύριο το ίδιο θα πηδήξω κι εγώ από την οικοδομή.»
Την επόμενη μέρα είχαν ξανά το ίδιο κολατσιό όλοι, οπότε έκαναν αυτό που είπαν… Έπεσαν και οι τρεις από την οικοδομή και σκοτώθηκαν.
- Στην κηδεία η χήρα του κρητικού φώναζε κλαίγοντας: «Aχ καμάρι μου γιατί δεν μου το είπες ότι είχες βαρεθεί τον ντάκο, αν το ήξερα θα σου έβαζα κάτι άλλο!»
- Η χήρα του Κύπριου φώναζε κι αυτή απελπισμένα: «Aχ αγάπη μου γιατί δεν μου το είπες ότι είχες βαρεθεί το χαλούμι, αν το ήξερα θα σου έβαζα κάτι άλλο!»
- Και η χήρα του Πόντιου: «Aχ Κωστίκα μου γιατί μου το έκανες αυτό; γιατί; γιατί;;; Αφού μόνος σου το έφτιαχνες το τοστ!»
