Τα χρηματιστήρια ως άλλες Πυθίες έβλεπαν καιρό σύννεφα πάνω από τον ουρανό εξαιτίας της Ουκρανικής κρίσης. Τα Κρυπτονομίσματα έπεφταν, εκτινασσόταν σταθερά και συνεχώς η τιμή του πετρελαίου, οι χρηματαγορές ήταν νευρικότητα, τα κέρδη των τραπεζών χαμηλά, όλα έδειχνα μια σύγχυση. Η μονοπωλημένη παγκόσμια αγορά επιδρούσε στα χρηματιστήρια και διαφαινόταν ότι οι εξελίξεις δεν θα ήταν καλές.
Αναρωτιόσουν αν μετά την κεφαλαιοποιημένη βιοτεχνολογία, των φαρμακοβιομηχανιών και τα τεράστια κέρδη τους από την εμβολιοκρατία, θα εισερχόμασταν σε μια παράλληλη φάση εκείνη της νέας απειλής του πολέμου. Οι μονοπωλημένες εταιρείες της αμυντικής βιομηχανίας έρχονται φαίνεται ότι παίρνουν τη σκυτάλη και διεκδικούν με τη σειρά τους τεράστια κέρδη.
Αλλά μη φανταστεί κανείς πως το πρόβλημα με την Ουκρανία θα περιοριστεί μόνο εκεί, η πιθανή κλιμάκωση της έντασης εκτιμάται ότι μπορεί να φτάσει έως τα Βαλκάνια και πιο συγκεκριμένα στη Σερβία.
Εξάλλου η παγκοσμιοποιητές θεωρούν ότι έφτασε η ώρα να προειδοποιήσουν και την Κίνα, μέσα από την Ρωσία. Και βέβαια δεν θεωρούν τη Ρωσία αναγκαία για το σύστημα της ασφάλειας της Ευρώπης όπως κάποιοι διεθνολόγοι αφελώς διατείνονταν με παρηγορητικές φλυαρίες αλλά ενοχλούνται οι νεοταξίτες για τον εθνικό χαρακτήρα της ρωσικής οικονομίας σε μια εποχή ακραίας παγκοσμιοποίησης.
Έτσι σκέφτονται ότι θα τιμωρήσουν την Ρωσία πρώτον με οικονομικά μέτρα ξεκινώντας από εμπάργκο, αλλά η Ρωσία είναι πλήρως προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο, επιθυμούν όμως να πλήξουν του ολιγάρχες της Ρωσίας που συναλλάσσονται με τη Δύση πιστεύοντας έτσι ότι θα μπορέσουν εκείνοι να ανατρέψουν τον Πούτιν. Ωστόσο η Ρωσία έχει άμυνες και δείχνει και επίθεση κτυπά σταθερά τις ΗΠΑ γιατί μαζί με την Κίνα δουλεύουν για την αποδολαριοποίηση της αγοράς και έχουν καταφέρει προόδους σ΄ αυτόν τον τομέα.
Βέβαια η Ρωσία παίζει όλα τα χαρτιά της και σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέψει το ΝΑΤΟ να είναι στα πόδια της, δηλαδή να εγκατασταθούν στην Ουκρανία στρατεύματα νατοϊκά με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι νατοϊκοί επιθυμούν πλήρως την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, ωστόσο καιρό καλλιεργούσαν το ζήτημα και το άφηναν ανοιχτό για να απειλείται διαρκώς η Ρωσία.
Θα έχουμε ακόμη πολλά επεισόδια να δούμε στη σκηνή της αντιπαράθεσης. Όπως επίσης θα έχουμε πολλά να δούμε και από την εσωτερική σκηνή των ΗΠΑ, γιατί και εκεί όλοι γνωρίζουν πλέον ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται υπό καθεστώς εμφυλίου πολέμου και ένα τέτοιο κλίμα καλλιεργείται σταθερά και δυναμικά όσο και αν καλύπτεται το συγκεκριμένο θέμα.
Τι γίνεται όμως με την Ελλάδα;
Εδώ τα προβλήματα μεγαλώνουν και φέρνουν καινούργιες δυσκολίες.
Ο κ. Μητσοτάκης ο οποίος θα πρέπει να εξασφαλίσει 30 δις για να πληρώσει την ΕΕ, ξέρει ότι δεν μπορεί και ψάχνει για λύσεις εργαζόμενος στη γραμμή των υποχωρήσεων σ΄ όλα τα επίπεδα για να κερδίσει κάποια πίστωση χρόνου. Η λύση είναι λοιπόν για τον ίδιο, το ξεπούλημα όλων των εθνικών συμφερόντων στρατηγικής κομβικής σημασίας της χώρας ή η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων αρχικά στους συμμάχους με στρατιωτικές βάσεις και στη συνέχεια με συμφωνίες που θα μοιράζουν εθνικές κυριαρχίες αλλά και με την συμφωνία εγκατάστασης των μεταναστών για να μη φθάσουν ποτέ στην Ευρώπη. Ξεπουλάμε, γιατί κλείνει το μαγαζί. Και ένας Μητσοτάκης ξέρει από πραμάτειες.
Και αμετανόητος και αμετάπειστος, συνεχίζει να ανοίγει μέτωπα με την κοινωνία. Συνεχίζει να διατηρεί το πράσινο διαβατήριο, (βλέπετε είναι θέμα πρεστίζ για τον ίδιο, ήταν εκείνος που το εισήγαγε κατόπιν εντολής που πήρε) ενώ παντού ξεκίνησε η απόσυρση του εκείνος αρνείται να συζητήσει για την κατάργηση του.
Μάλιστα ο Γενικός Γραμματέας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας Μ. Θεμιστοκλέους (εδώ γελάνε όλοι, γιατί ξέρουν ότι δεν υπάρχει πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στη χώρα μας) με ύφος (with an air of absolute authority) είπε στα κανάλια της λίστας Πέτσα «αν ποτέ πάρουμε πίσω το υγειονομικό πιστοποιητικό». Το πολύ όμως ύφος χρεώνει πάντα εκείνον που το προβάλλει.
Και φυσικά δεν θα το αποσύρει αφού εκείνο χρησιμεύει ως πιστοποιητικό φρονημάτων.
Ακόμη και ο Ιταλός πρωθυπουργός και σκληροπυρηνικός τεχνοκράτης Μάριο Ντράγκι ανακοίνωσε ότι «στην Ιταλία, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού δεν πρόκειται να παραταθεί πέρα από την 31η Μαρτίου». Και πρόσθεσε ο Ιταλός πρωθυπουργός ότι δεν θα ισχύει, πλέον, η διαφοροποίηση των περιφερειών της χώρας σε τρία χρώματα, ανάλογα με τα κρούσματα, και επίσης το «σούπερ πιστοποιητικό εμβολιασμού» θα καταργηθεί σταδιακά, από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο.
Εδώ στη μητσοτάκεια χώρα πάνω από όλα ο κοινωνικός διαχωρισμός.
Με αυτά και με άλλα ο κ. Μητσοτάκης σκέφτεται να μην πάει σε εκλογές αλλά σε αλλαγή κυβερνητικής βάρδιας με τη βοήθεια του ΚΙΝΑΛ (πάντα πρόθυμο) και του ΣΥΡΙΖΑ (που πάντα εξετάζει και αυτό το ενδεχόμενο, ακούσαμε τους Γ. Τσίπρα Ε. Τσακαλώτο να το έχουν στο μυαλό τους), δηλαδή να συνυπάρξουν με αμοιβαίες υποχωρήσεις όπως για παράδειγμα ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης εκτός πρωθυπουργίας αλλά η χώρα στον αυτόματο πιλότο της ίδια πολιτικής.
Αλλά το κυρίαρχο δόγμα να παραμείνει αμετακίνητο. Η χώρα σε καθεστώς επίσημης χρεοκοπίας και σε νέο μνημόνιο και δανεισμό, η χώρα στο γύψο των συνταγματικών ελευθεριών, στα χαράτσια απειθαρχίας για τους ανεμβολίαστους, (και ας αποσύρονται όλα τα μέτρα «κατοχικού συνδρόμου» της επιδημίας παγκοσμίως) και στους διαχωρισμούς των πολιτών με το υγειονομικό σωφρονιστικό διαβατήριο.
Μαζί με τα παραπάνω αθροίζεται η ενεργειακή ανασφάλεια, η παραχώρηση της χώρας στους συμμάχους με άγνωστα εγκατεστημένα όπλα και τα νέα δεδομένα των γεωπολιτικών πραγματικοτήτων. Ο κ. Μητσοτάκης όταν ύψωσε τη φωνή του για τη λήψη κυρώσεων στη Ρωσία γιατί δεν μίλησε και για τουρκικές κυρώσεις για την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου;
Κάτι τέτοιο όμως θέλει θάρρος και δεν το έχει, ξέρει να κρύβεται πίσω από τα αφεντικά του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης και ως πετεινάρι πρωινό να ρίχνει βραχνιασμένες υποτονικές άριες. Εξάλλου ο λαός μας λέει με ωραίο τρόπο «κάθε πετεινάρι μόνο στην αυλή του κράζει».
O Ντράγκι κράτησε αποστάσεις για τις κυρώσεις στη Ρωσία, το ίδιο και η Γερμανία, αλλά και η Κύπρος. Όλοι εξάλλου γνωρίζουμε χρόνια τώρα ότι η Δύση αποτελεί ένα σπασμένο γρανάζι, εκτός από τον κ. Μητσοτάκης ο οποίος αριστεύει στις πανωλέθριες σπασμομεσητικές υποκλίσεις μπροστά στα σκληρά αφεντικά της Δυτικής παρακμής. Τελικά ο κ. Μητσοτάκης είχε ένα όνειρο να δει την Ελλάδα στην ανεκδιήγητη ανέχεια της κακομοιριάς.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.
