Τι ακριβώς σημαίνει αυτό και γιατί σε ξενερώνει τόσο πολύ στις σχέσεις με τα αγόρια;
Ο όρος «σύνδρομο χρυσού πέοuς» φέρεται να επινοήθηκε από φοιτητές στο Sarah Lawrence College – ένα πανεπιστήμιο που αποτελείται κατά 75% από γυναίκες και 25% άνδρες – για να περιγράψει τι μπορεί να συμβεί σε περιβάλλοντα (σχολεία, πόλεις, πολιτείες) όπου οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες είναι πολύ περισσότερες αριθμητικά από τους ετεροφυλόφιλους άνδρες.
Βασικά, όταν ένας ετεροφυλόφιλος άντρας βρισκεταί σε αυτή την κατάσταση, δηλαδή να έχει ελάχιστο έως καθόλου ανταγωνισμό στις ερωτικές γνωριμίες, μπορεί να συγκεντρώσει όλην την προσοχή επάνω του και αυτό να του δημιουργήσει κάποιου είδους έπαρση.
Σε αυτήν την περίπτωση, μιλάμε για μια διογκωμένη αίσθηση αυτοεκτίμησης — ο άντρας πιστεύει πραγματικά ότι είναι ένα έπαθλο — που μπορεί να τον κάνει να αισθάνεται ότι είναι εντάξει το να κάνει την λιγότερη δυνατή προσπάθεια όταν πρόκειται να βγει ραντεβού (ή ακόμα και απλώς για ένα one night stand).
Αυτό συμβαίνει σε χώρους όπου ο πληθυσμός είναι κυρίως γυναίκες, όπως λέει ο Jon Birger, συγγραφέας του Make Your Move. Όταν ταξίδεψε στις ΗΠΑ και μίλησε σε φοιτητές για το πρώτο του βιβλίο, Date-onomics, παρατήρησε ότι στα πανεπιστήμια που ήταν περισσότερες οι γυναίκες, σχετικά με τους άντρες «δεν υπήρχε τίποτα το ιδιαίτερο με αυτούς τους τύπους…», αλλά λόγω της αναλογίας των φύλων, «πραγματικά πίστευαν ότι είχαν το χρυσό πουλί».
Γιατί όμως αυτό είναι τόσο χάλια;
Προφανώς, δεν θέλει κάθε γυναίκα να είναι σε μονογαμική σχέση, αλλά για όσες θέλουν κάτι πιο σοβαρό, το σύνδρομο του χρυσού πέοuς μπορεί να είναι ένα τεράστιο εμπόδιο.
Πρώτον, η κουλτούρα των γνωριμιών σε περιοχές όπου οι άνδρες έχουν έλλειψη τείνει να είναι λιγότερο μονογαμική, όπως αναφέρει ο Birger. Πιθανώς, επειδή οι άντρες που ξέρουν ότι έχουν πολλές επιλογές – και θεωρητικά μπορούν απλώς να συνεχίσουν να γνωρίζουν νέες γυναίκες – έχουν λιγότερα κίνητρα να δεσμευτούν σε οτιδήποτε μακροπρόθεσμα.
Έχουν επίσης λιγότερα κίνητρα να είναι εξαιρετικοί περιστασιακοί σύντροφοι. Όπως, ακόμη και οι πολύ τεμπέληδες συνδέονται με το σύνδρομο χρυσού πέοuς, καθώς γνωρίζουν ότι είναι πιο πιθανό να ξεφύγουν χωρίς πολύ προσπάθεια ή ότι αν φύγετε, δεν θα δυσκολευτούν να βρουν κάποιο άλλο ταίρι. Ή ακόμα και να κάνουν ghosting με ακόμα λιγότερες τύψεις και μεγαλύτερη ευκολία.
Πως μπορεί όμως να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση;
Για να είμαστε ξεκάθαροι εδώ: Σίγουρα δε λέμε ότι οι γυναίκες που ζουν ανάμεσα σε πολλούς άντρες με σύνδρομο χρυσού πέοuς είναι απελπισμένες. Ή ότι είναι όλοι οι άντρες πρόθυμοι να θυσιάσουν αυτό που τους αξίζει για να λάβουν εφήμερη ευχαρίστηση ή ακόμα και ότι όλοι οι άντρες που εκδηλώνουν αυτή τη συμπεριφορά το κάνουν κακόβουλα. Αυτό που λέμε είναι, ότι αν ζεις σε μια πόλη με περισσότερες γυναικές, δε σημαίνει ότι δεν έχεις επιλογές.
Το καλύτερο από όλα αυτά βέβαια, θα ήταν να μετακομίσεις σε ένα μέρος που έχει μια εξαιρετικά υψηλή αναλογία ανύπαντρων ανδρών προς μόνες γυναίκες (και ίσως, αν μπορούμε να μαντέψουμε, σε αυτήν την περίπτωση, συμβαίνει λίγο το σύνδρομο χρυσού κόλπου;).
Εάν αυτό δεν είναι δυνατό, θα πρέπει απλώς να συνεχίσεις να γνωρίζεις κόσμο και υπό αυτές τις συνθήκες, σύμφωνα με τον κλινικό ψυχολόγο Sheva Assar. Προσπάθησε να εστιάσεις λιγότερο στο τι μπορείς να κάνεις εσύ για να προσελκύσεις αυτούς τους άντρες και περισσότερο στο τι μπορούν να κάνουν αυτοί για να σε προσελκύσουν.
Επέμενε στα όρια σου και τα όρια των συμφωνιών σας και μην φοβάσε να πάρεις την πρωτοβουλία, λέει ο Assar. Αντί να ρίξεις σε κάποιον μια ματιά σε ένα μπαρ με την ελπίδα ότι θα σε πλησιάσει, κάνε εσύ την πρώτη κίνηση. «Αυτό μπορεί να δείξει αυτοπεποίθηση και να σε κάνει να ξεχωρίσεις θετικά», προσθέτει.
Τέλος, θυμήσου τη δική σου αξία και ότι μπορείς να περνάς τέλεια και να νιώθεις απόλυτα καλά, όσο είσαι ελεύθερη και ότι, όταν σου δίνεται η επιλογή μεταξύ του να είσαι συνειδητά ελεύθερη ή να είσαι με έναν τύπο που πιστεύει ότι το πέoς του είναι καθαρό χρυσό, να ξέρεις ήδη τι να διαλέξεις.
