Επί δυο εβδομάδες, ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, με πρωτοσέλιδους τίτλους, μιλάει για όλους και για όλα.
Είναι βέβαιον ότι ο ίδιος κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσει την υστεροφημία του. Όπως εξίσου σίγουρο είναι ότι επιχειρείται συστηματικά από τους κάθε λογής αρθρογράφους – “αγιογράφους” του, τα ορφανά του βαθέως καθεστωτικού ΠΑΣΟΚ, να τον ξεπλύνουν.
Επί δυο συνεχείς εβδομάδες, ο πρώην πρωθυπουργός βρίσκει φιλόξενο βήμα, με πρωτοσέλιδα και δισέλιδα, στις εφημερίδες, “τα Νέα” και “το Βήμα”. Παλαιότερα, απολάμβανε ανάλογης φιλοξενίας στην “Καθημερινή”. Γράφει για τους πάντες και τα πάντα. Πρωτίστως για τα εθνικά θέματα και τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά και για την οικονομία, την κοινωνία, την κρίση και ό,τι άλλο βάλει ο νους του καθενός.
Κατά τον Κ.Σημίτη, άπαντες φέρουν βαρύτατες ευθύνες για ό,τι συνέβη στην Ελλάδα και, βέβαια, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα στα εθνικά θέματα, και κυρίως στα ελληνοτουρκικά. Αυτός, όμως, ουδεμία ευθύνη φέρει. Είναι πεντακάθαρος. Τα έκανε όλα τέλεια. Είναι προφανές ότι, εάν επιθυμεί ο Κ.Σημίτης να καταχωρηθεί το όνομά του στην ιστορία, θα πρέπει να κάνει έστω και λίγη αυτοκριτική. Πρωθυπουργός ήταν που χειρίστηκε μείζονα θέματα, κι ας τον έλεγαν “λογιστάκο”.
Κι’ όμως, δεν έχει καν το θάρρος να αναλάβει τις παραμικρές ευθύνες. Αντίθετα, για όλα τα κακά που βρήκαν την Ελλάδα, φταίνε, κατά τον ίδιο, πρωτίστως ο Κώστας Καραμανλής, όπως άλλωστε υποστηρίζει και ο Γιώργος Παπανδρέου, και, στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Κ.Καραμανλής φταίει και για τη σημερινή κατάσταση στα ελληνοτουρκικά και για την κατάσταση της οικονομίας. Ακόμα κι’ έτσι να είναι, όμως, ο ίδιος ο Κ.Σημίτης δεν έχει την παραμικρή ευθιξία να αναλάβει το όποιο κομμάτι ευθύνης του αντιστοιχεί.
Δεν θα απαριθμήσουμε τα μύρια όσα συνέβησαν επί εποχής του. Το ξεσάλωμα της διαπλοκής, η καταλήστευση του δημόσιου πλούτου προς όφελος του “καθεστώτος ΠΑΣΟΚ” και των διαπλεκομένων συμφερόντων, τα διακομματικά πάρτι της Siemens, τα Ίμια οπότε φύσαγε δυνατός αέρας και έπαιρνε τη σημαία, η τραγωδία Οτσαλάν, το γλεντοκόπι των Ολυμπιακών Αγώνων, και πολλά άλλα. Να παραδεχτούμε, βέβαια, τις μεγάλες ευθύνες και του Κ.Καραμανλή και του Α.Τσίπρα, και να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Αλλά από αυτού του σημείου, μέχρι να πιστέψουμε ότι πρέπει να ξεπλυθεί και να “αγιοποιηθεί” ο Κ.Σημίτης, η απόσταση είναι τεράστια.
Πόσο μάλλον, όταν οι παρεμβάσεις του Κ.Σημίτη είναι τουλάχιστον εκ του πονηρού. Κάτι που φαίνεται, άλλωστε, από τους κάθε λογής φιλοσημιτικούς αρθρογράφους, τα παλιά ορφανά του βαθέως κράτους του ΠΑΣΟΚ, τα οποία, βλέποντας τώρα την απόλυτη κατάρρευση του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, νομίζουν ότι, στηρίζοντας τον Σημίτη, θα ξαναστήσουν έναν σκελετό στα πόδια του.
Δώστου, λοιπόν, να μιλάνε και να ξαναμιλάνε περί “ηχηρών παρεμβάσεων” Σημίτη. Να επιρρίπτουν στον Κ.Καραμανλή “βαριές ευθύνες για την πορεία που έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια τα ελληνοτουρκικά”. Μέχρι και “καραμανλική” πτέρυγα εντός του ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψαν (να τους συστήσουμε, πάντως, να την ψάξουν στη ΝΔ που είναι δραματικά πολυπληθέστερη), και για προσπάθεια της Κουμουνδούρου να “ξεπλύνει” τον Καραμανλή. Πιθανώς να ισχύει και αυτό. Αλλά εκεί είναι η ουσία, ή το κάνουν επειδή ακούγεται το όνομα του Κ.Καραμανλή και του καραμανλικού Παυλόπουλου για την προεδρία της Δημοκρατίας; Και, εν πάση περιπτώσει, αν θέλουν Σημίτη για πρόεδρο της Δημοκρατίας ή κάποιον άλλον του καθεστώτος του “σημιτικού εκσυγχρονισμού” για αυτό το πόστο, να το πουν ευθέως.
Όργια Σημίτη στο “Μακεδονικό”
Επειδή όλοι αυτοί θεωρούν, ωστόσο, ότι τους πολιτικούς τους κρίνουν τα διάφορα “κυκλώματα” των ΜΜΕ και της διαπλοκής, να τους πληροφορήσουμε ότι οι πολιτικοί κρίνονται από την ιστορία. Και υπάρχουν πάρα πολλά βαριά ντοκουμέντα, βάσει των οποίων θα κριθεί ο Κ.Σημίτης, εάν δεν έχει κιόλας κριθεί.
Ορισμένα από αυτά αφορούν τους ολέθριους χειρισμούς του, ενόσω ήταν πρωθυπουργός, στο “Μακεδονικό”. Και είναι απορίας άξιον που ο ίδιος, παρά τα όσα έκανε κατά την πρωθυπουργία του σε αυτό το ζήτημα, παρίστανε – και εξακολουθεί να προσποιείται – τον μουγκό κατά την περίοδο που λυνόταν το ονοματολογικό τα προηγούμενα χρόνια, με αποτέλεσμα τη Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν βρήκε να πει ούτε μια κουβέντα υπέρ ή κατά. Κρυβόταν και υποκρινόταν.
Ο Κ.Σημίτης, όμως, επιβάλλεται να απαντήσει δημόσια στα εξής απλούστατα ερωτήματα:
-Μεθόδευε στο παρασκήνιο, στο τέλος του 1996, αρχή 1997, την επίλυση του ονοματολογικού, με την ονομασία Nova Macedonia (Νέα Μακεδονία) ή και “Δημοκρατία της Μακεδονίας/Σκόπια”, μόνο για διεθνή χρήση, και με τα Σκόπια να διατηρούν το συνταγματικό όνομά τους, “Δημοκρατία της Μακεδονίας”, ναι ή όχι;
-Ακόμα χειρότερα: Είχε συμφωνήσει να το επιβάλλει στον ελληνικό λαό, όχι κλείνοντας συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια, δηλαδή διμερή συμφωνία, όπως αυτή των Πρεσπών, αλλά με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας; Μια απόφαση, δηλαδή, που ο Κ.Σημίτης φέρεται να είχε συμφωνήσει στο παρασκήνιο να την φορέσει “φέσι” στην Ελλάδα, η οποία θα έλεγε τα “ναι μεν, αλλά” της, αλλά αναγκαστικά θα την υϊοθετούσε.
-Είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Σημίτη, αφού αποφασιζόταν κάτι τέτοιο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στη συνέχεια η Ελλάδα να προωθήσει την απόφαση της ονομασίας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ;
-Είχε δεχθεί η κυβέρνηση Σημίτη να συζητήσει στη συνέχεια με τα Σκόπια ονομασία που θα αφορούσε αποκλειστικά και μόνον πως θα ονόμαζε η Ελλάδα τα Σκόπια; Δηλαδή, αφού όλος ο κόσμος θα είχε αναγνωρίσει τα Σκόπια, είτε με τις ονομασίες “Νέα Μακεδονία” ή “Μακεδονία/Σκόπια”, είτε με τη συνταγματική ονομασία τους, νέτο σκέτο “Μακεδονία”, να συζητούσε η Αθήνα άρες μάρες κουκουνάρες.
Εάν ισχύουν όλα αυτά, τα οποία κυκλοφορούν με κατακλυσμιαία ένταση τους κύκλους των πολύ καλών γνωστών του ονοματολογικού, ο Κ.Σημίτης απλά κορόϊδευε ξεδιάντροπα τους Έλληνες, αφού δεν διεκδικούσε ούτε καν το στοιχειώδες erga omnes (ονομασία που θα ισχύει τόσο για το εσωτερικό της χώρας όσο και διεθνώς), αλλά αντίθετα πήγαινε στην εκδοχή της διπλής και τριπλής ονομασίας. Το erga omnes, ως γνωστόν, με την ταυτόχρονη αλλαγή του Συντάγματος των Σκοπίων, γίνεται με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Θα μιλήσει, επιτέλους, για όλα αυτά ο Κώστας Σημίτης, ή, για να λουστράρει την υστεροφημία του, θα ζητάει άσυλο στο ασφαλές καταφύγιο του – φιλικού σε αυτόν – Τύπου;
Να σημειωθεί πως, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το 1996, λίγους μήνες μετά το φιάσκο Σημίτη στα Ίμια, η Ελλάδα βρισκόταν σε εντατικές διαπραγματεύσεις, με τη διαμεσολάβηση του ΟΗΕ, με τους Σκοπιανούς, για την επίλυση του ονοματολογικού.
Τότε, ο διαπραγματευτής, Σάϊρους Βάνς (πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ), έριξε την πρόταση για “Nova Macedonia”, υπογραμμίζοντας ότι αυτή η ονομασία θα επιβληθεί σε Ελλάδα και Σκόπια με έκδοση απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας, και χωρίς να συναφθεί διμερής συμφωνία Ελλάδας – Σκοπίων.
Η κυβέρνηση Σημίτη, η οποία πάντως αρχικά φέρεται να προτιμούσε τη λύση “Δημοκρατία Μακεδονίας/Σκόπια”, κατά τις ίδιες πληροφορίες, συμφώνησε με αυτό το σενάριο. Όπως αναφέρουν διπλωματικοί κύκλοι, “η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε διατεθειμένη να συζητήσει την πρόταση Βανς, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει βάση διευθετήσεως του προβλήματος”. Κι’ αυτό, παρ’ ότι γνώριζε πάρα πολύ καλά ότι η χρήση του όρου δεν ήταν erga omnes, αλλά μόνο για τους διεθνείς οργανισμούς και τις διεθνείς σχέσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τις συνομιλίες αυτές τις χειρίζονταν, εκτός από τον πρωθυπουργό, αποκλειστικά δυο ακόμη άτομα. Ακόμα και πρωτοκλασάτο στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών, που επιβαλλόταν να έχει γνώση του θέματος, το κρατούσαν στο σκοτάδι, αποκρύπτοντάς του με άνωθεν εντολή κάθε πληροφόρηση. Σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους, “ο πρωθυπουργός είχε ζητήσει να τηρηθεί απόλυτη μυστικότης περί το θέμα”.
Η μεθόδευση για την επιβολή της ονομασίας που πρότεινε ο Σ.Βανς θα γινόταν ως εξής: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα έπαιρνε την απόφαση. Στη συνέχεια, σύμφωνα με καλά πληροφορημένους διπλωματικούς κύκλους, η Ελλάδα, όπως εξάλλου και τα Σκόπια, θα εξέφραζαν για τα μάτια του κόσμου την διαμαρτυρία τους, αλλά σιωπηρά στη συνέχεια θα το “κατάπιναν” τούτο το “πικρό ποτήριον”, αφού οι ιθύνοντες θα καλλιεργούσαν στην κοινή γνώμη και των δυο χωρών ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να εμποδίσουν μια απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ.
Όλα αυτά συζητούνταν από το καλοκαίρι του 1996 έως τον Ιανουάριο – Φεβρουάριο του 1997. Αλλά, ο Κ.Σημίτης, όπως και οι “αγιογράφοι” του, εντός ΝΔ , ΣΥΡΙΖΑ, ΜΜΕ, κ.ο.κ., παριστάνουν πως δεν γνωρίζουν τίποτα για τον… φόνο. Ας συνεχίσει να γράφει, λοιπόν, τα “απομνημονεύματά” του στα ΜΜΕ, ευελπιστώντας ότι κάποια στιγμή θα “ξεπλυθεί”.
πηγη:antinews
