Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου καταγράφει με… αναλυτικό τρόπο πώς ο Αλαφούζος και οι συν αυτώ διέλυσαν τον Παναθηναϊκό ΚΑΙ αγωνιστικά οδηγώντας τον βασανιστικά στη λαιμητόμο!
Σε προηγούμενο άρθρο και σε προηγούμενα ποστ στα social media έχω αναφέρει τα κομμάτια που αφορούν την προσφορά του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό. Διαβάζοντας τα σχόλια, διαπίστωσα πως ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να αναγνωρίσουν το… παραμικρό από όσα έδωσε ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ.
Ίσως τους πνίγουν τα εγκληματικά λάθη του τελευταίου εξαμήνου, η προσβολή στην ιστορία του Παναθηναϊκού για τη συμμαχία με τον διάβολο, ίσως το γεγονός ότι υποσχόταν το τέλος των οφειλών ως το 2016, στη συνέντευξη που παραχώρησε εδώ, τον Δεκέμβριο του 2014, και τελικά το πράσινο υπερωκεάνιο πάει ολοταχώς για τα βράχια.
Ωστόσο όλα αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Από τη στιγμή που ο Αλαφούζος βγήκε μπροστά, εφάρμοσε μνημόνιο και διαχειρίστηκε για σχεδόν 6 ολόκληρα χρόνια τις τύχες ενός τεράστιου brand name και αθλητικού συλλόγου, δεν μπορεί να γίνεται η παραμικρή συζήτηση για το παρελθόν και τα διαχειρίσιμα χρέη που παρέλαβε. Αν ο Παναθηναϊκός σκάσει, θα σκάσει στα χέρια του και θα θεωρείται ο μοναδικός υπεύθυνος. Καμία εταιρία στον πλανήτη δεν κατηγορεί τους μετόχους που διοικούσαν επτά χρόνια πριν, ενώ μάλιστα δεν είναι ακέφαλη αλλά βρίσκεται στην κατοχή ενός βαθύπλουτου εφοπλιστή κι όχι στον περιπτερά της γειτονιάς ή σε κάποιον Αδαμίδη.
Το ερώτημα πια, κλείνοντας την απαραίτητη παρένθεση, είναι πώς αυτή η διοίκηση κατάφερε μέσα σε πέντε μήνες να καταστρέψει τον Παναθηναϊκό. Με απλές, αντιποδοσφαιρικές κινήσεις, με σχέδιο που θα ζήλευε κι ο Νέρωνας στο τέλος θα πιστέψουμε ότι κάθε κίνηση ήταν μία προς μία διαλεγμένες προκειμένου να τον αποδομήσει και να γίνεται συζήτηση Σεπτέμβρη μήνα για το πώς θα βγει η σεζόν.
Ο Παναθηναϊκός κλείνοντας την περυσινή σεζόν είχε την πιο ποιοτική 11άδα στο πρωτάθλημα. Είχε τον καλύτερο προπονητή, χημεία, ρόλους, αυτοματισμούς, κίνητρο και χρειαζόταν όπως έλεγε τότε ο Ουζουνίδης 2-3 παίκτες ενδεκάδας και ακόμα 4-5 για τον βασικό κορμό προκειμένου στο κανονικό ποδόσφαιρο που θα παιζόταν τη νέα σεζόν να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα που θα τον έβγαζε οριστικά από κάθε οικονομικό αδιέξοδο.
Τι έκανε;
– Ξεπούλησε τον Μπεργκ βάζοντας φωτιά στο ταμείο και στις αγωνιστικές φιλοδοξίες.
– Άφησε τον Κλωναρίδη να φύγει ελεύθερος.
– Έχασε τον Εμποκού παρότι ο παίκτης παρακαλούσε να μείνει.
– Και στο φινάλε πούλησε τον Ζέκα.
– Ενώ πάλεψε για την ανατροπή της ΕΠΟ, μόλις έπεσε και ο Παναθηναϊκός εξασφάλιζε το 50-50, στοιχήθηκε πίσω από τους ηττημένους δημιουργώντας νέους εχθρούς.
Εν ολίγοις, ξεκλήρισε την βασική επιθετική τριάδα, έφυγε ο αρχηγός του και κορυφαίος κεντρικός του χαφ.
Και κάπως έτσι, σε συνδυασμό με την κακή κλήρωση, η Ευρώπη πέταξε και μαζί όλα τα προσδοκώμενα έσοδα των +5 εκατ ευρώ.
Στο διάστημα Αυγούστου-Σεπτεμβρίου η διοίκηση Αλαφούζου (διότι μη γελιέστε, συμμετείχαν κι άλλοι μυστικοσύμβουλοι στις τραγελαφικές αποφάσεις) ολοκλήρωσε το… έργο αγοράζοντας από τη Μπόκα με 3,2 εκατ τον Τσάβες υποθηκεύοντας κι άλλο το μέλλον του Παναθηναϊκού και αφού πρώτα έγιναν 3-4 κινήσεις σε καλές τιμές χάρη στον ατζέντη του Ουζουνίδη, αποφάσισε να τα βροντήξει και επίσημα… στις 20 Σεπτεμβρίου! Βρίσκετε κάποια λογική και συνάφεια να αγοράζεις παίκτες από άλλες ομάδες ενώ έχεις τέτοιο χρέος σαν σύλλογος και μάλιστα ετοιμάζεσαι να φύγεις;
Τέτοια επίθεση αυτοκτονίας στο… πράσινο οικοδόμημα θα τη ζήλευε και ο νέος φίλος του Βαγγέλης. Και να ήθελε, όμως εκείνος, τόσο αποτελεσματικά να τον διαλύσει, δε μπορούσε.
Το επόμενο βήμα είναι να τους αφήσει όλους απλήρωτους, να ξεκινήσουν από Οκτώβρη μήνα να σκέφτονται σε ποια ομάδα θα τους βρει ο Γενάρης και ο Παναθηναϊκός ακόμα πιο αποδυναμωμένος να παλεύει με τα κύματα κάθε Κυριακή κυνηγώντας χίμαιρες, πραγματικούς εχθρούς και φαντάσματα που ήδη πλανώνται. Η ιστορία έχει επαναληφθεί και όταν επαναλαμβάνεται δεν μοιάζει με τραγωδία, αλλά με φάρσα.
Άραγε προλαβαίνει να τον ρίξει και αγωνιστικά ώστε να μην πιστωθεί τον εξ ολοκλήρου εξωαγωνιστικό υποβιβασμό του ή το σχέδιο θα ολοκληρωθεί στον… επόμενο τόνο, σταδιακά και βασανιστικά;
